Zaterdag 12 Juli rond 22 uur broken mijn vliezen. Ik had geen pijn en nergens last van. Toen zijn we naar het ziekenhuis gegaan omdat ik geen gebruik maakte van de verloskundige, maar van de gyneacoloog in het ziekenhuis. In het ziekenhuis werd het bevestigd dat het mijn vliezen waren, ik mocht naar huis totdat ik weeen kreeg en dan moest ik terug komen. Net thuis aangekomen ging ik lekker op de bank zitten om de finale van de WK verder te kijken. Ik zat net 10 minuten op de bank, en toen begon het. Hevige krampen, harde buiken, wat bleek dat het weeen waren. Meteen naar het ziekenhuis gegaan, daar vertelde ze me dat ik 3cm ontsluiting had, ik werd meteen klaargezet in mijn kraamsuite. De weeen werden steeds krachtiger, ik kon de pijn echt niet verdragen, dus vroeg ik om de ruggeprik. Het was inmiddels 2 uur. Half uurtje later kwam de anesthesiest en toen kreeg ik de ruggeprik, wat moeilijk! Om stil te blijven zitten als je midden in een wee zit.!! Binnen 20 min had de prik zijn werk gedaan, en ik voelde ze me zo opgelucht en blij! Ik dacht laatmaar komen die weeen, voel er niks van haha. Rond 6 uur in de ochtend had ik pas 5cm, dus kreeg ik ook iets om de weeen sterker te laten komen. Rond 12 uur had ik 7cm en rond 16 uur 10cm! Gyneacoloog kwam kijken en bleek dat mijn zoontje niet genoeg in de bekken is ingedaald, ik moest een keer hard persen als ik een wee kreeg, en dan hopen dat ie zo indaalde dat ze de vacuum konden gebruiken. Het is gelukt! De gyn haalde meteen de vacuum, als dit niet zou werken, dan zou het een keizersnede worden aangezien mijn zoontje in nood was. Gelukkig heeft het gewerkt en om 16:17 is mijn zoontje geboren. Ze hebben mijn knip gehecht en de katheter eruit gehaald. Ik ging samen met mijn partner lekker genieten van onze baby, voor het eerst borstvoeden enz. Rond 18 uur kreeg ik belachelijk veel pijn aan me rug, het leek alsof er elektriciteit door me lichaam ging, ik heb de xiekenhuis in elkaar geschreeuwd van de pijn. Mijn partner heeft de verloskundige geroepen. Ze vroeg of ik had geplast, ik zei nee, waardoor ze meteen een katheter haalde en mijn 'geleegd' heeft, ze haalde binnen 1 minuut, 2L eruit.!!!!! Ik moezt die avond in het ziekenhuis blijven. Mocht niet gaan totdat ik geplast had. Het is niet gelukt, de dag erna ook niet. Dus mocht ik naar huis, maar met een katheter, een 2 liter zak mocht ik dragen voor 1 week. Eenmal thuis aangekomen, begon de hel. Ik had zoveel pijn!! De hechtingen waren pijnlijker dan de hele bevalling, ik kon niet zitten, niet goed lopen, de katheter zat in de weg, ik voelde me een wrak! Plus ik gaf borstvoeding en dat deed me ook erg zeer. Ik heb de eerste week maar 1 luier van mijn zoontje kunnen verschonen. Ik kon echt niet lopen of zitten, dus hem verzorgen ging voor geen meter. Borstvoeding gaf ik liggend. Na 1 week moest ik terug naar het ziekenhuis om de katheter eruit te halen en dan te gaan plassen. Jammer genoeg kon ik nogsteeds niet plassen!!! Ze hebben me 3 keer laten proberen, maar het lukte iedere keer niet en ze haalden steeds meer dan 1L urine eruit. Ik moest voor nog 1 week een katheter erin! Ik heb alles bij elkaar gehuild, ik voelde me zo ellendig en had het gevoel dat het nooit meer goed ging komen, dat ik me hele leven met een plaszak moest rondlopen !! Eenmal thuis aangekomen was ik zo depressief, dat ik meteen ben gaan slapen. Ik kon nog steeds niet goed lopen of zitten. De kraamzorg raadde me vrijdag aan om de huisarts te vragen de hechtingen weg te halen. de huisarts vond het vrijdag veels te vroeg, dus hij zou maandag komen. De hele weekend heb ik alleen maar lopen huilen vam de pijn en de angst dat ik nooit meer zou kunnen plassen. Maandag is de huisarts gekomen en heeft de hechtingen geknipt, om de druk er vanaf te halen... nou wat een opluchting zeg!!! Ik kon weer zitten!!!.. ik heb die week nog met de katheter gelopen, en toen moest ik naar het ziekenhuis om weer proberen te plassen. Iedereen zei dat het goed kwam dat je meestal nu wel kan plassen. Maar natuurlijk... mijn lukte het niet!!! Heb 2 keer geprobeerd en kreeg weer een overloopblaas. Ik moest weer naar huis met een katheter en had 3 dagen later een afspraak bij de uroloog. De gyn wist ook niet meer wat ie met mij moest. Toen had ik het niet meer, ik heb 3 dagen lang gehuild en mezelf lopen afvragen waarom ik zo gestraft werd. Het was prachtig weer, maar ik kon niet naar buiten ( met een warme plaszak rondlopen is geen pretje ), ik zat opgesloten in mijn huis omdat ik zo zwak was en niet zelfstandig kon plassen. Drie dagen later ging ik naar de afspraak met de uroloog, zij leerde me zelf katheteriseren. Het was eng in het begin, maar het wordt steeds makkelijker, en het doet geen pijn!. Ik heb dit 4 weken gedaan! En nu kan ik weer plassen, hele kleine beetjes steeds, maar genoeg om mijn blaas 'leeg' te houden. Ik dacht dat het nooit meer goed zou komen, maar het komt wel goed!, als er iemand is die na de bevalling niet kan plassen en je hebt het gevoel dat het nooit meer goed komt, het komt wel goed! Maak je geen zorgen, geef je lichaam de tijd en neem de tijd om op de wc te zitten relaxen! Mijn excuses voor mijn taalgebruik. Er zitten waarschijnlijk veel fouten in. Normaal doe ik niet aan zulke dingen, maar ik moest mijn verhaal kwijt.
Wat een heftig verhaal zeg en wat goed dat je hem wilt delen! Hier kunnen anderen weer steun uit halen. Wil je verder nog heel veel succes wensen..hoop dat het weer helemaal goed zal komen met plassen!
Wat een verschrikkelijke weken moeten dat zijn geweest ik hoop dat je ondanks je pijn toch van je kereltje hebt kunnen genieten met lekker knuffelen enz. Verschonen en verzorgen lijkt me erg vervelend als je zoveel pijn hebt. Ik heb er nog nooit van gehoord dat iemand zo lang niet kon plassen na een vaginale bevalling, wel na een keizersnede...bij de kz hadden ze in de blaas gesneden dus heeft die vrouw ook lang met katheter gelopen. Ik hoop dat het herstel nog beter gaat voor je en dat je weer volledig " normaal" naar de wc kan. Beterschap!
6 weken niet plassen is wel heel erg lang! lijkt me dat dat echt een heeeeel nare periode is geweest voor jou. Ik heb zelf bij mijn eerste en bij mijn derde niet kunnen plassen. Bij de eerste thuis bevallen en eind van de dag moest ik plassen en dat lukte niet en kreeg meer en meer buikpijn. Verloskundige gebeld en meteen naar het ziekenhuis, daar haalden ze 2 liter eruit. Met een katheter mocht ik naar huis, na 3 dagen terug om weer te proberen. Lukte niet en mocht weer met katheter naar huis, na 4 dagen weer proberen en toen lukte het wel en mocht dus zonder katheter naar huis. Merkte wel dat het plassen moeite kostte, moest er echt voor zitten en over een soort drempel heen voordat de eerste plas kwam. Bij mn 2e ben ik in het ziekenhuis bevallen met behulp van vacuümpomp. Nadat ik bijgekomen was ben ik gaan douchen en naar de wc en wat een opluchting dat ik kon plassen! Bij de 3e thuis bevallen maar mn zoontje had een rare bolling op zn borstkas bij hard huilen, dus meteen naar het ziekenhuis. Daar kreeg ik ook een bed bij mn zoontje op de kamer. Geprobeerd te plassen.... lukte niet. Kreeg toen nog een uurtje de tijd om te plassen, veel gedronken maar het lukte steeds maar niet. Uiteindelijk een uur later op de wc met veel buikpijn huilend de verpleegkundige opgepiept en meteen een katheter gekregen. Weer 2 L uit mn blaas gehaald. Mn zoontje moest 24 uur blijven en ik ook maar uiteindelijk mochten we naar huis (was gelukkig niks bij mijn zoontje!) en ik weer met katheter, was wel een flinke domper. Na 3 dagen mocht ik terugkomen en bij de 2e poging had ik voldoende geplast en mocht ik gelukkig zonder katheter naar huis! Ik vond het zo vervelend, vooral bij mn eerste, ben de hele week bijna in bed gebleven omdat ik anders die stomme zak mee moest slepen. Het voelde vervelend/pijnlijk en sliep ook lastig. Daarbij vloeide ik langs de slang, omdat het kraamverband natuurlijk niet helemaal aansloot. Was echt heel blij dat het klaar was! Kan me echt niet voorstellen hoe dat moet zijn als je het 6 weken vol moet houden!
Ik heb hetzelfde meegemaakt, ik kon ook in de zesde week na mijn bevalling weer plassen. Ik heb de eerste 5 weken ook met een katheter gelopen, wat een drama.. na 5 minuten lopen richting de supermarkt zakt dat ding van mijn been en had non-stop ontstekingen dus die zak stonk ook erg. Ik heb ook 2x een overloopblaas gehad. Ik ben wel erg goed begeleid in het ziekenhuis en heb geleerd mezelf te katheteriseren. Ik heb er ook nog een trombosebeen en longembolie bij gekregen, dus het was voor mij ook niet echt een roze wolk na mijn bevalling. De oorzaak bij mij was dat mijn dochter met een vacuüm is gehaald, maar deze is losgeschoten, waarschijnlijk tegen mijn blaas en deze was beschadigd. Ik heb ook best in angst gezeten in die periode.. ik werk in de horeca en dan is een katheter gewoon niet te doen. Inmiddels gaat het plassen steeds beter, ik doe nog wel aan blaastraining, omdat mijn blaas door die katheter gewend is geraakt aan 's nachts legen. Heb jij daar ook last van Hanudy? Fijn in ieder geval dat je je verhaal deelt, je hoort er zo weinig over. Ik heb het hier destijds ook op geschreven. Ik hoop dat je inmiddels lekker op een roze (blauwe) wolk mag zitten
Missmara in het begin was het heel apart om te plassen.. het voelde niet alsof het echt uit mij kwam haha. Nu gaat het veel beter. Blaastraining doe ik niet. Ik heb 2 afspraken bij de bekkenfysio gehad en voor de 3de afspraak kon ik plassen dus ben ik ermee gestopt. Eerlijk gezegd ben ik er helemaal klaar mee dat ze aan me gaan zitten de hele tijd ... zodra ik een klein beetje kon plassen heb ik alle afspraken met urolog en gyn en wat dan ook afgezegd. Ik kan nu veel beter plassen. Het enige probleem nu is dat ik nog niet goed kan ontlasten. Zit sinds me bevaling vast. 2 klysma gehad en 2 verschillende laxeer poeders van de gyn. Maar niks hielp. Vorige week tog maar mijn vertrouwde laxeertabletten van de kruidvat genomen en heb ikballes eruit kunnen poepen ik dacht oh dan komt het nu goed... maar helaas.. zit weer verstopt. Nja dat zal weer goed komen. Veel succes nog met herstellen... het is een lange weg.. maar het komt goed