Mmm beetje een rare titel, dus ik zal het even duidelijker uitleggen... 19-03 heb ik het vruchtje verloren na een zwangerschap van 6.3 weken. Tijdens die weken zijn mijn tepelhoven groter geworden, steken in tepels en had ik lichte ongikrampjes. Verder geen klachten ws door het afnemende hcg Nu heb ik op 09-04 mijn ei gevonden én gevoeld. Op de 7e en de 9e geklust. Sinds een dag of 4 heb ik soms weer lichte ongikrampjes ter hoogte van het schaambeen en voelen mij borsten soms branderig aan. Verder tot nu toe helemaal niets! Wat ik me dus eigenlijk afvraag is het volgende.... stel dat ik nu zwanger zou zijn zou het dan kunnen dat ik nu minder last heb omdat de vorige zwangerschap nog zo kort geleden is? Dat mijn lichaam toen al wat veranderingen heeft ondergaan, die nu dus niet zo drastich zijn ivm de korte tijd die er tussen zit? Want mijn tepelhoven zijn sinds de miskraam bijvoorbeeld niet meer veranderd (kleiner geworden) Snappen jullie hem nog? hahaha... Groetjes Cyntje
ik maak nu ongeveer het zelfde mee ik ben 25-03 gecurreteerd en me ei gevoeld 08-04 ik heb ook bijna geen klachten geen zere borsten niets maar het kan zijn dat je het nu later voeld door dat je hcg nog aangemaakt moet worden ik hoop voor ons bijde dat het raak is !!!
Hmm, hier ook herkennining. En dezelfde afvraging, heeft een laatste miskraam gevolgen qua symptomen voor een evt zwangerschap nu? Mijn zwangerschap is 1-mrt gestopt ivm een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, en in de dagen daarna werden al m'n symptomen ook vlug minder ( gevoelige borsten, ongi-gevoel, misselijk) maar m'n borsten zijn niet echt in omvang afgenomen.. Ik kan je het antwoord dus ook niet geven, maar ben minstens net zo benieuwd! Knuf Sookie
Hoi Meiden, Ik heb het omgekeerde. Ik heb op 23 maart een miskraam gehad na 5 weken zwangerschap (heel kort dus). Rond 7 april heb ik mijn eisprong gevoelt. Op 4, 6 en 8 april hebben we sex gehad en sinds een kleine week heb ik weer dezelfde buikpijn als toen ik zwanger was. Weet alleen niet of dat toen ook van de zwangerschap was, maar ik dacht toen wel meteen volgens mijn ben ik zwanger en de test vond dat ook . Alleen nu heb ik sinds een week af en aan ook pijnlijke borsten. Het meeste mijn linkse borst. Het doet geen pijn als ik ze aanraak, maar het voelt gewoon branderig. Dat had ik bij mijn zwangerschap niet. Door deze buikpijn en mijn borsten heb ik zwaar het vermoeden dat ik weer zwanger ben, maar ik durf niet te hopen of het hard op te zeggen. Ben zo bang teleurgesteld te worden.
Wat ik vaker heb gehoord en wat ook bij mijn collega zo is is dat ze nu juist meer last heeft van de symptomen. Ze heeft een miskraam gehad met 8 weken en is nu weer zwanger. De vorige keer had ze alleen tintelende en pijnlijke borsten en was moe. Nu heeft ze veel pijnlijkere borsten, is veel moeier en is ook misselijk erbij. Ze is nu 7 weken. Maar ik denk dat het per persoon verschillend kan zijn hoor!!!! Hoop voor je dat je zwanger bent!!!
Dag meiden, Ik heb in september een miskraam gehad. Ik had weinig symptomen, allen wat steken onder in m'n buik. Na de miskraam zijn we flink aan het klussen gegaan, want uiteraard willen we graag zwanger worden! Maar elke maand heb ik weer symptonen: jeukende borsten, steken in m'n onderbuik, ongi-tekens, rugpijn... Elke maand weer anders. En het vervelende is: elke maand hoop je toch weer 'Zal ik zwanger zijn??' Ik heb er al heel wat zwangerschapstesten doorheen gegooid... Mijn tip is om (hoe moeilijk het ook is) er niet teveel bij stil te staan. Klussen wanneer je wilt en er flink van genieten. Ik weet ook dat het erg moeilijk is, maar toch denk ik dat dit wel het beste werkt. Hoe graag we het ook willen: als je straks een kleine in je arm hebt, maakt het dan uit of hij/zij 2 of 3 maanden is? De natuur doet z'n werk. En doordat je al zwanger bent geweest, weet je ook dat het kán! (dat wil je niet altijd horen, maar toch is het een voordeel...) Groetjes en succes met alles!!
Hallo allemaal, Ik heb op 4 maart een miskraam gehad na 6.1 weken. Ik had toen heel veel last van steken in mijn buik. Nu ben ik inmiddels weer zwanger en zijn de klachten wisselend per dag. Kan het zijn dat mijn lichaam aan de hormonen zijn gewendt? Groetjes, Phoenix
na mijn miskraam dacht ik zwanger te zijn weer maar dat was niet zo.. werd gewoon ongi en niet mis ook
Hey dames, Ik ben er weer, bedankt voor jullie reacties! Ik heb nog steeds gee noemenswaardige klachten... ook niet van een aankomende ongi en dat zou anders over een paar dagen al zijn. Normaal voor mijn ongi heb ik zere borsten nl. Ik denk dat ik het zo wel een aantal dagen vol kan houden zonder stiekum te gaan testen. Vooral omdat ik het gevoel heb niet zwanger te zijn... Ik wacht het maar gewoon af en misschien ga ik voor de zekerheid maar grote maandverband aanschaffen Voor het geval dat ik dubbel zo erg ongi wordt... dat hoor ik idd ook vaker. Groetjes Cynthia
Tja of de helft zo weinig... dat had ik ... 5 weken na de miskraam 2 dagen bruin verlies en toen twee dagen vloeien... dat is nu 1,5 week geleden en vandaag (op dag 11 van mijn cyclus?) weer bruine afscheiding??? Mijn vk heeft heel eerlijk tegen me gezegd dat ze wanneer er iemand bij haar komt die verteld maar weinig klachten te hebben zij eerder uitgaat van een miskraam dan wanneer je kotsend boven het toilet hangt zeg maar.... Afgezien van die vage afscheiding heb ik nu dus geen 'symptomen' dus tja ik probeer mijn conclusie te trekken lastig is het wel
Hoi, even over wat je verloskundige heeft gezegd. Het wel of niet last hebben van symptomen wil echt niks zeggen over een dreigende miskraam... (Kijk overal maar rond op verloskundigensites) Het enige waar je je druk om moet maken is als je hevige buikpijn hebt, dat is namelijk een teken van dat er iets mis kan zijn. Ik heb zelf in januari met 5,3 weken een miskraam gehad. ik had toendertijd echt heel erg last van symptomen. Ik was misselijk, mijn borsten waren pijnlijk en groeiden hard en was doodmoe. Nu ben ik weer zwanger maar heb ik tot nu toe alleen last van pijnlijke groeiende borsten en af en toe een zwaar gevoel bij het eten. Maar veel minder dan bij mijn vorige zwangerschap. Ik heb nu ook totaal geen buikpijn, terwijl ik in januari vanaf mijn NOD verschrikkelijke buikpijn en rugpijn had en zie hoe het afgelopen is. Mijn zus heeft hetzelfde gehad. Kortom symptomen kun je vroeg of laat krijgen, ernstig of heel licht. maar hele erge buikpijn? Dat is pas echt een teken! Groetjes
Even op mn eigen berichtje reageren.... Mn collega/vriendin belde me net, want ze kreeg vandaag de 2e echo (9 weken en 2 dagen) en toen bleek dat er geen kindje meer in de vruchtzak zit. Ze moet nu een week wachten en anders moet ze gecurreteerd worden . Het is waarschijnlijk net na de vorige echo mis gegaan. Ze had er totaal niet op gerekend want het voelde heel goed zei ze steeds maar. Ze was deze keer juist wel steeds misselijk en voelde zich heel anders zei ze. Ze had het morgen aan iedereen op t werk willen vertellen . Ze zei, heel lief, meteen tegen mij dat ik me niet nog drukker moet maken (dan ik al doe) dat het bij mij fout zal gaan en dat het ook best goed kan gaan. Toch schrik ik er wel weer van... Maar zo zie je maar, symptomen zeggen niet altijd was...
@Lotte; jeetje zeg wat erg voor je vriendin/collega. Zo zie je inderdaad maar dat sympomen niets zeggen. We maken ons hoe dan ook druk, Of we nou nergens last van hebben of juist heel erg veel. En ondertussen duimen dat de andere zwangeren onder ons wel goed afloopt! Ik kijk echt uit naar de 12wkn-echo...
Ha allemaal, Ik zit min of meer in hetzelfde schuitje als jullie en heb ook veel vragen, waar ik niet verwacht duidelijke antwoorden op te krijgen. Dat vind ik moeilijk, het liefst zou ik alle controle zelf hebben. Ik heb 26 maart mijn 2de vroege miskraam gehad. Deze kwam voor mij erg onverwacht, in augustus 2008 was me dit ook gebeurd en ik was nu zo naief te denken dat dit heus niet 2x zou gebeuren. Ik schrok me naar toen ik voor het slapen gaan de 25ste bloed verloor. Die nacht hield dat niet op, werd juist erger en donderdagmiddag, na krampende buikpijn, kwam het los. Ik heb het, ondanks dat het een vroege miskraam was wel herkent en opgevangen en een plekje gegeven in de tuin. De dindsdag daarna heb ik een test gedaan en deze was negatief. Zo wist ik dat ik echt niet meer zwanger was. Hoopte ergens op een tweeling... Op 20 april kon ik niet wachten op het begin van mijn ongesteldheid. Ik was de eerste keer na 30 dgn weer ongesteld geworden, dus dat hield ik me nu voor, maar na 26dgn. moest ik weten of ik wel of niet op een ongesteldheid zat te wachten. En... tot mijn verwarring was ik zwanger. Mijn man wist geeneens dat ik een test wilde doen, deed het puur om mezelf helderheid te geven. Verwachte geen positieve uitslag, maar eigenlijk hoopte ik dat wel!! De 22ste, donderdag, heb ik een test gedaan, die aangaf dat ik 2-3 weken zwanger was. Dus na de miskraam, was mijn lichaam snel weer in staat om de cyclus op te pakken. Altijd onregelmatig, en nu weet ik dus ook niet zeker hoelang ik dan zwanger zou zijn. Wel contact gehad met VK, want ik las veel over niet direct zwanger worden na miskraam. Zij stelde me gerust en hebben meteen een afspraak gemaakt voor een echo (28 mei). Wel verweg, maar ik zette het wel graqg al vast. Kan altijd afbellen als het toch weer mis gaat. Tot nog toe, niet megaklachten. Wel voel ik dat mijn borsten meer gespannen zijn en ik voel geregeld mijn buik. Ook sinds enkele dagen iets wat op een trekkende 'band' lijkt. Alsof dat nu al zou kunnen... Heel spannend zijn deze dagen voor me. Mn. vandaag tot/met zaterdag. De vorige 2x ging het dezer dagen mis. Spannend. Ik hoop en bid dat het nu wel goed mag blijven gaan. Dat geeft rust, maar uiteraard ben ik gewoon een mens van vlees en bloed en blijven dit spannende dagen en weken. Anderen die in dit schuitje zitten; ook heel veel sterkte. ik las dit alles en had behoefte ook mijn verhaal neer te tikken. Blub.
Jeetje, wel moeilijk hoor 2 vroege miskramen Kan me voorstellen dat het moeilijk is vertrouwen te hebben. Hopelijk gaat het nu allemaal wel goed! Toen je die 25e bloed verloor, had je daarvoor helemaal geen bruin/rood verlies? Kwam het echt zo plotseling? Zonder een teken van je lichaam of wat dan ook? Als je geen antw. wilt geven dan hoeft t niet, maar dit is gewoon een angst die ik heb. Dat t bij mij ook zo zal gaan. Kan er niks aan doen