Op 12 juni hebben we onze eerste echo gehad. Was op dat moment 9 wk + 1 dg. Alles zag er gelukkig goed uit. Hartje klopt en beebje was erg druk aan het zwaaien. Helemaal geweldig! Woensdag 4 juli moeten we voor het eerst naar de VK en gaan we hopelijk het hartje horen. Maar tjonge, jonge wat ben ik ongelovelijk bang en onzeker dat het in de tussen tijd mis is gegaan Gaat dat bange en onzekere gevoel wel minder worden als woensdag alles goed is en ik de kritieke 12 weken voorbij ben?
Hallo Moonie, Heel herkenbaar hoor! Het blijft spannend, maar hoe langer je zwanger bent, hoe meer je ervan durft te genieten. En dat moet je ook vooral doen, want voordat je het weet is het voorbij! Veel succes alvast voor woensdag, het is vast goed.
Hai hai, tuurlijk iedereen (tenminste dat denk ik) is daar wel bang voor ! ik was daar ook bang voor en zeker in het begin ...later in je zwangerschap ga je de baby voelen en dan kan je inderdaad ook meer genieten (hoewel het niet altijd meevalt met je dikke buik hihihihih)
Ik moet zeggen dat ik nu wat meer begin te genieten.. Maar omdat ik de beeb nu voel en het zichtbaar begint te worden. Nu is het dus weer zo dat wanneer ik de beeb minder voel ik meteen in de stress ben.. haha.. Tja, volgens mij houdt het nooit op en ben je tot op het eind elke keer weer ergens anders onzeker over..
Heel herkenbaar! Wij hadden bij 12 weken onze eerste echo, en dat vond ik zo vreselijk spannend. ik had zoiets van "eerst zien, dan geloven". Daarna viel er toch wel een last van onze schouders af. Uiteraard blijft het spannend totdat je kindje geboren is, maar het is zeker een mijlpaal die ons toch wel rust heeft gegeven. Wij krijgen over 3 weken de 20 weken echo, dat vind ik nu weer spannend. Maar ik heb er wel een goed gevoel over, niet zo spannend als de eerste 12 weken.
Hoi Het is heel normaal hoor dat je dat hebt. het zou wat zijn als je dat niet zou hebben. En zoals hierboven al werd geschreven, als je dan je beeb niet voelt, dus ik ben bang dat het zo ongeveer de hele zwangerschap wel aanwezig zal blijven, al neemt het natuurlijk wel af. Ik heb dinsdag een goede echo gehad en mag volgende week donderdag weer. Ik denk dat ik ook weer in de zenuwen zit. Hoort erbij, zeggen ze maar is niet handig.
Moet zeggen dat het tot het einde spannend blijft. In het begin ben je bang voor een miskraam en omdat je het kindje nog niet voelt ben je bang dat het misschien niet goed is. Naderhand begin je je over andere dingen zorgen te maken. Met name als je je kindje een dag minder of niet voelt. Dan kun je helemaal in de stress vliegen. Denk dat de angst pas over gaat als het kindje er ook daadwerkelijk is.
Voor mij ook heel herkenbaar. Twee weken geleden hebben wij op de eerste echo het hartje zien kloppen. Precies over een week krijgen we weer een echo. Soms ben ik ook bang dat het hartje niet meer klopt. We moeten er maar het beste van hopen!
Ik had mijn eerste echo met 8 weken en dacht pffffff nu kan ik gaan genieten. . . Tja een paar dagen toen weer in de rats, met 14 weken een pretecho gemaakt ook helemaal geweldig en prima en nu vind ik het weer spannend voor 10 juli mijn 20 weken echo! Het gaat langzamerhand nergens meer over, en denk de hele tijd: dan en dan zal ik alleen nog maar kunnen genieten, en NEE hoor elke keer steken de zorgen weer de kop op! Ach het hoort er een beetje bij denk ik! De liefde is zo groot dat je bang bent om het te verliezen.
Hoi moonie! uh.. het is volgens mij een voorproefje op het moederschap: altijd (beetje) bezorgd zijn. Als je kindje er eenmaal is blijft dit namelijk ook.. haalt ze nog wel adem.. wordt ze niet ziek.. heeft ze geen pijn etc. Het hoort er inderdaad gewoon een beetje bij. Als het er maar niet voor zorgt dat je niet durft te genieten! groetjes
Heel herkenbaar. Ben 16 weken en al 5 goede echo's verder en nog steeds onzeker, wellicht wordt het beter na de 20 weken echo....
eh.. eerlijk? Niet echt. Maar wel de angst voor een miskraam! Dus dat scheelt, verder wordt je onzeker over de volgende dingen (niet lezen als je het niet wilt weten): angst m.b.t. de gezondheid van je kindje (dat duurt trouwens tot het einde). Je kunt onzeker worden waarom je het kindje nog niet voelt, of als je het een dagje niet voelt en andere dagen wel. Of je wel genoeg vitaminen krijgt, of je er niet uitziet als een olifant, hoe je het vocht weer z.s.m. kwijt raakt. Als de VK denkt dat je kindje een groeiachterstand heeft wordt je onzeker, als je bloeddruk te hoog/ te laag is, als je kindje op het laatst nog niet met het hoofd naar beneden ligt. Als de hartstlag niet goed te vinden is.. etc. etc. En daarnaast nog de slapeloze nachten, het gedruk in je lichaam, je maag(zuur), rug/bekkenklachten, duizeligheid etc. etc. Veel om naar uit te kijken Maar het is na die 12 weken wel meer genieten, vooral omdat je buik dan zichtbaar wordt en je veel aanspraak krijgt. Dus meis, geniet vooral!
Ik heb het precies zo, ook met 9w3d een echo gehad en nu maandag weer. Ik hoop maar dat alles nog goed is!
Linte, wat is je antwoord herkenbaar! Maar voor iedereen geldt: probeer ondanks je zorgen echt te genieten! Het gaat allemaal zo snel en het is een groot wonder dat er een kindje in je groeit. Zelf heb ik tot de 20 weken-echo in grote stress gezeten. Mijn vorige zwangerschap is er een met veel (ernstige) complicaties geweest. Ik maakte me zoveel zorgen dat ik echt niet kon genieten en alleen maar dacht aan wat er mis kon gaan. Bij de 20 weken-echo heeft de arts zoveel uitgelegd en laten zien dat alles goed was. Toen kon ik eindelijk een beetje genieten van het kleine mensen wat ik steeds in mij voel schoppen. En ja, hier nog steeds grote zorgen door mijn bloeddruk en weinig voelen kindje, maar toch geniet ik van de schopjes (die alleen nu wel wat pijn gaan doen). Wat betreft na de geboorte: dan zijn de zorgen ook nooit voorbij, maar ook ik wijt het aan echte moederliefde. Je wilt je kindje het beste geven en er alles voor doen. Voel me echt een ander mens sinds mijn zoontje er is. Voor hem ga ik door het vuur en als het moet dan sta ik nu echt mijn mannetje in situaties die ik nooit had verwacht aan te kunnen (4 weken geleden is de ambulance hier met loeiende sirenes geweest vanwege een aanval die Ruben had en 2 weken later heeft hij in het ziekenhuis gelegen met een ontsteking in zijn keel waardoor hij het heel benauwd had).
ik had zelfs de ergste periode in het ongerust maken tss 12 & 20 weken.. het ziek zijn is dan voorbij en je voelt je kind ook nog niet bewegen.. voor de 12 weken was ik vaak misselijk en dacht ik, oh da's goed, als ik misselijk ben zal hierbinnen wel alles in orde zijn, als het tegen een bezoekje aan de gyn aanging begon ik toch wel zenuwen te krijgen en schrik dat er iets mis wat met ons klein engeltje. nu ik ons kleintje voel ben ik een stuk geruster, maar oh wee als het hem/haar niet voel ben echt telkens ik het voel bewegen weer opnieuw opgelucht dat alles nog ok is.. maar ik denk dat je je ganse zwangerschap ongerust maakt over je kind en als het geboren is.. ja ik denk dat de ongerustheid dan opeens pas tegoei gaat beginnen.. dus het zal wel het moedergevoel zijn xxx