Gister had ik slaapdienst, overdag pastte mijn moeder op. Niks aan de hand. 's Avonds was mijn man gewoon thuis en heeft mijn dochter van half zeven tot tien uur gehuild. Terwijl ze echt nooit huilt! Ons vermoeden is dat ze mij mist, ik ben namelijk net weer aan het werk. Heeft iemand tips wat we hier aan kunnen doen om het verdriet voor haar minder te maken?
Ik lees even mee, want hier is het brullen als ik haar bij de gastouder aflever, (en dat begint op het moment dat ik haar daar uit de slaapzak haal die ze in de kinderwagen aanheeft. Dan betrekt dat koppie helemaal van: O shit, ga je weer weg?!? En vervolgens dus brullen...
Leg een shirt wat je zelf aan hebt gehad bij haar of wikkel haar daarin. Dan hebben ze het gevoel dat je dichtbij bent.
Ik ga binnen kort ook weer werken en ik probeer onze zoon alvast voor te bereiden door regelmatig oma op te laten passen bij ons thuis. Als ik bijvoorbeeld een keer uitgebreid boodschappen ga doen. Weet niet of het gaat werken maar hij is nu negen maanden oud. En hij zou toch onderhand moeten kunnen leren dat mamma altijd terug komt. (hahaha, alsof ze me tegen zouden kunnen houden ) Maar ik ben benieuwd hoe anderen dit doen. Dus ik lees ook even mee. Sucses meiden, Janna
tja, juist nu wordt mijn dochter nogal eenkennig, tenminste: Als papa en mama er zijn is alles goed. Opa en oma gaat ook nog. Maar bij iemand anders (mijn broer ofzo) een paar minuten alleen, dan ishet al brullen. Tja, zielig, maar ze zal er toch aan moeten wennen. Volgende week gaat ze 2 halve dagen naar het kdv voor het eerst. We zullen zien. Natuurlijk zal ik het ook moeilijk hebben als zij het moeilijk heeft, maar ik ben er van overtuigd dat ze snel went.
Wel bijzonder. Babies van 3-4 maanden hebben normaal gesproken nog geen last van verlatingsangst of eenkennigheid. Over het algemeen is iedereen prima die ze kan voeden en lief is voor ze. Mijn zoontje is met 2,5 maand naar de gastouder gegaan en we hebben eigenlijk nooit iets gemerkt van verlatingsangst, missen oid. Als ik hem nu voor het eerst naar de gastouder zou brengen dan zou het een heel ander verhaal zijn. Nu is hij eerst kat uit de boom aan kijken voordat hij lacht als hij een vreemd gezicht ziet. Hopelijk went je kindje er snel aan en kun je haar zonder moeite achterlaten!
Is inderdaad niet gebruikelijk dat het met deze leeftijd al voorkomt. Pas vanaf ongeveer 7 maanden gaan kinderen zich hechten en worden ze dus eenkennig. Ik denk trouwens dat het vanzelf wel went...
Nee, dat dacht ik dus ook: dat ze nog niet snapt dat ik een hele middag weg ga, nog niet eenkenning kan zijn, enz. Wat het dan wel is? Iemand ervaring hiermee?
Als iets één keer voorkomt, kan het natuurlijk van alles zijn. Een boertje was dwars zit, een beetje te warm / te koud, papa ruikt weer net even anders etc etc. Ik zou eerst maar eens kijken of dit een herhalend patroon is. Goeie kans dat dat mee valt... Een shirt waarin jij geslapen hebt of een knuffel die een nacht of 2 bij jou in bed heeft gelegen wil soms wel wat helpen maar ik hoop eigenlijk voor je dat dit gewoon dikke pech is geweest.
Dit is niet de eerste keer dat het gebeurd hoor. Ik ben een keer een avondje de kroeg in geweest, toen heeft ze ook de hele avond gehuild. We dachten dat het krampjes was omdat we met sab simplex aan het afbouwen waren maar de volgende avond was ik thuis en was er niks aan de hand. Ook met carnaval bij oma slapen betekende eerst 2 uur huilen. Daarna in slaap gevallen. Vervolgens werd ze wakker en was het wel goed dat oma er was. Het valt mij op dat ze huilt als ik er niet ben als ze meer dan twee voedingen niet van mij krijgt of als ze nog wakker is als ik weg ga. Als het een middagje oppas is is er niks aan de hand en als ze in bed ligt en oma haalt haar eruit is er ook geen probleem. Pas als ik om 13.00 uur de deur uit ga, ze twee keer voeding van oma krijgt en ik dan nog niet terug ben is het misse boel.
Hpoi, ik denk dat ik er achter ben wat het is: de 19-wekensprong, Sukkie! Daar hoort dit bij. Of je het verlatingsangst moet noemen weet ik niet, maar ze hebben bij een sprongetje erg de behoefte om steeds bij mama te zijn... Ik besefte het me opeens vandaag en toen ik het boek er even bij pakte, viel het allemaal wel aardig op z'n plek, Ik ben er gewoon maar aan toe gaan geven vandaag en vervolgens was de kleine meid supervrolijk... Tutje hola! Maar dat betekent dus wel idd dat het over is zodra de sprong genomen is, (alleen komt het rond 26 weken weer terug en die schijnt nog weer heftiger te zijn Doe mij een kind dat zich niets aantrekt van die sprongetjes! )
Ja, dat zou inderdaad kunnen. Maar verder niks geen tekenen van een sprongetje hier, dus dat zou dan het enige kenmerk van de sprong zijn. Maar goed ,zou inderdaad veel verklaren.
Ik heb er ervaring mee, Dano was 4 maandjes en had dat ook. er gebeurt nu een hoop in het wereldje van je kindje, en dan willen ze het liefste terug naar de basis. Mijn ervaring is dat dit met een week of 3 a 4 langzaam verdwijnt. Toen hij wel de leeftijd had voor verlatingsangst, had hij dat juist niet. dus tsja het gaat vanzelf over en het besef hebben ze nog niet inderdaad. Jij heb het er waarschijnlijk moeilijker mee dan je kindje
Ik weet niet hoe dat zit met verlatingsangst en leeftijd. Weet wel dat sinds sasha een maand of 2 is, dat ze echt alleen bij mama wilt zijn. Ik kan dr wel achterlaten hoor bij iemand anders, maar als ze het zat is of getroost wilt worden of wilt slapen, dan wilt ze alleen maar mama. En niemand anders is goed genoeg. Ik denk dat het bij ons komt, omdat ik (zoals mijn man dat zegt) haar voedingsbron ben.
Nou, we hebben een doorbraak! Door griep is mijn man sinds dinsdag alle dagen thuis geweest. Gister en vandaag moest ik de hele dag werken (vanaf 12.00 uur) en moest hij dus voor onze dochter zorgen. En gisteravond en vanavond niet gehuilt! Dat gaat de goede kant op lijkt mij. Ze begint dus ook aan haar papa te wennen, gelukkig maar
vanochtend bracht ik sophie naar kdv, entoen ik wegging was het brullen, heb haar geknuffeld en aan de leidster gegeven. die moest nog moeite doen om dr vast te houden, ik ging het hoekje om en keek 5 seconden later nog eens stiekum, toen zat mevrouw heerlijk aan tafel met diertjes te spelen.