Je moest eens weten wat ik allemaal geprobeerd heb. Uiteindelijk ben ik de gene geweest die van school is gegaan. Ik trok het echt niet meer. Het werd ook steeds erger! Mocht deze geweldige vrouw op dit forum zitten hoop ik voor haar dat zij zich ontzettend schaamt. Mijn naam is dan misschien niet mijn echte naam, maar dat gedrag was zo bizar dat ze dit echt nog moet hebben onthouden.
Wat ik allemaal wel niet naar m'n hoofd heb gekregen, pff. Ik ben er antisocialer van geworden, want elke keer maar vernederd worden voelt niet zo fijn. Energie om er elke keer iets van te zeggen heb ik ook niet. Laat me alsjeblieft met rust denk ik dan. De bemoeizucht in Nederland is zo groot. Mensen zijn vast erg onzeker en ongelukkig met zichzelf dat ze zich zo bezig houden met een ander. Zelfs van je eigen familie ben je niet veilig. Helaas kan je mensen soms niet even uit zetten. Ahhh, wat had dat lekker rustig geweest.
Wat vreselijk zeg Ik was als tiener ook heel dun en ik at ook heel veel. Dan riepen wildvreemden wel eens naar me 'anorexialijer'... terwijl dat totaal niet aan de orde was. Vond het echt vervelend. Inmiddels na 2 zwangerschappen een mooi gezonder gewicht van 60 kg bereikt.
Het lijkt me verschrikkelijk dat als je over straat loopt mensen dat dan naar je roepen! Ik denk dan altijd, stel dat iemand dat nou wel heeft, wat doe je haar of hem aan ? Wat fijn dat je nu een mooi gewicht hebt! Daar mag je dan ook echt trots op zijn als die kilo's er zo moeilijk bij komen. Ik hoop ook dat ik wat kilo's kan behouden na mijn zwangerschap. Maar zelfs nu ben ik pas 2.4 kilo aangekomen met 17 weken zwangerschap.
Ik kan dat dus niet, overdreven lachen, dat voelt gewoon niet natuurlijk en ik kan gewoon niet doen alsof. Ik vind het altijd knap als mensen continue zo uitgebreid lachen en nooit eens bedenkelijk, verrast of wat dan ook lijken te zijn/kijken
Jee meid wat een vreselijk mens!!! En dat is dan een volwassen vrouw die zich nota bene mentor mag noemen!!!
Ik heb het op mijn werk een keer meegemaakt dat een dochter van een cliënt zei : Goh jij bent vast zwanger want je bent een stuk dikker geworden Dit was dus niet het geval Ik ben vrij groot en grof gebouwd. Heb al jaren heel veel moeite met mijn gewicht. Ben een ontzettende jojo en dat weet ik maar deze opmerking deed best wel pijn
Ik probeer er echt op te letten, het voelt inderdaad onnatuurlijk maar ik krijg er gek genoeg goede reacties op.
Bij mij precies zo. Ik kan eten wat ik wil en blijf slank. Wel altijd opmerkingen van mensen die daar jaloers op zijn. En dat snap ik. Het is ook echt heel veel mazzel hebben. Ik zou het vreselijk moeilijk vinden om te moeten lijnen. Heb ik veel respect voor als het mensen lukt.
Wat ik wel lastig vind is het volgende; Ik heb een vriendin met enorm overgewicht. En dan bedoel ik echt veel en veel te zwaar. Ik weet niet hoe zwaar ze precies is. Ze is eind 20 en lopen kost haar moeite. Ze past niet in achtbanen en terrasstoeltjes met leuningen. Zelf praat ze nooit over haar gewicht en naar de buitenwereld doet ze alsof ze zich prima voelt. En als dat echt zo is, is dat natuurlijk geweldig. Maar bij haar is het zo extreem dat het echt slecht is voor haar gezondheid. Als ze zo doorgaat wordt ze niet oud. Ik ben zelf verslaafd aan roken en zodra iemand daar over begint, dat ik moet stoppen, ga ik alleen maar meer roken. Zo werkt het helaas. Je wordt er zenuwachtig van en weet stiekem dat de ander gelijk heeft maar de stap om te stoppen is moeilijk. Zo werkt het misschien ook met eetverslaving dacht ik dus. Daarom begin ik er nooit over bij haar. Maar ik maak me wel zorgen. Wat zouden jullie doen?
Ja, helaas herkenbaar. Van jongs af aan al gezet dus daar altijd opmerkingen over, inclusief pesterijen. Op mijn vijftiende flink wat afgevallen en ook al vonden sommige pesters me toen ineens wel aardig, ik kreeg toen vaak opmerkingen dat ik niet moest doorslaan of 'nu is het wel genoeg he' (had gewoon maat 38-40 maargoed). Kortom, het is gewoon nooit goed. Tenzij je al heel je leven maat 40-42 hebt en nooit schommelt in gewicht kan je hoe dan ook opmerkingen verwachten is mijn ervaring... Ik had ook nog eens een goede vriendin die nogal ondergewicht had dus dat was een "leuke" combinatie qua vervelende opmerkingen natuurlijk. Nu ook met afvallen, ik ben nog duidelijk veel te dik en als je dan een paar kg afvalt is het "goh, wat goed zeg!" (bij de eerste paar kg die zichtbaar zijn dat ze eraf zijn gegaan), houd je echter vol met afvallen en is er 15 kg ofzo af -maar ben je nog steeds op het randje van overgewicht of is er zelfs nog flink overgewicht- is het weer "nu wel zo langzamerhand stoppen met afvallen he! Straks sla je nog door!". Heel lastig.
Dat is echt zo wat je zegt, m.b.t verslavingen. Nu is een eetverslaving mogelijk nog lastiger omdat je eten sowieso nodig hebt, los van de verslaving, en roken/alcohol/gamen etc. niet (wil niet zeggen dat het gevoelsmatig voor een rookverslaafde makkelijker voelt!) Mijn zus heeft jarenlang een eetverslaving gehad en ondanks dat e nu stabiel is merk ik dat ze toch bij periodes getriggerd kan worden door vervelende situaties en ze dan weer een stuk flinker is. Dat gaat er gelukkig wel weer af als ze dan "normaal" eet, maar het blijft een gevoelig punt. Haar reactie op opmerkingen over het gewicht was inderdaad dus ook nog verdrietiger/angstiger voelen >> nog meer eten. Na het eten voel je je even fijn, daarna kom je weer zwaar in de put waardoor je als reactie daarop dus weer eet. Waarschijnlijk is dat bij je vriendin ook zo, kan me namelijk niet voorstellen dat iemand vrijwillig zó dik is (en ja, dat zeg ik terwijl ik zelf flink overgewicht heb). Misschien kan je het eens op zo'n manier proberen te brengen dat jij over je eigen verslaving begint? Dat je er zo graag mee wil stoppen maar het moeilijk vindt. En dan kijken of er een reactie komt. Bij mijn zus was het altijd makkelijker als ze een lotgenoot had om erover te praten, ook al was het een ander soort verslaving.
Verschrikkelijk, zulke opmerkingen. En met dat onderste ben ik het eens, het is eigenlijk pas erg als je alleen maar afvalt omdat dat zo "hoort" volgens de buitenwereld.
Bedankt voor je uitgebreidde reactie. Inderdaad een goed idee om over mijn eigen verslaving te beginnen. En ik weet dat ze er inderdaad wel last van heeft. Drinkt weleens een paar dagen alleen shakes, maar dat is natuurlijk ook niet de manier. En eetverslaving is inderdaad lastiger dan roken. Je wordt er constant mee geconfronteerd. Als je stopt met roken kun je rokers nog enigszins vermijden. En je krijgt er meteen veel voor terug als je stopt. Frisse adem, meer lucht enz enz. Met afvallen kost het toch een tijd flink doorzettingsvermogen voordat je echt resultaat gaat zien.
Ik denk dat bijna iedereen die te dik is wel weet waardoor het komt. Vooral veel overgewicht komt vaak niet door simpele kleine foutjes. Eet ze is het geheel ongezond of snoept ze vooral heel veel? Als je vrij hecht met haar bent en ze vooral slechte maaltijden eet zou je bij een gezellig bezoek gezonde lunches/maaltijden voor kunnen schotelen. Mijn moeder heeft mij voor mijn 2e 40 kg verlies regelmatig een super lekkere gezonde maaltijd voorgeschoteld. En dat was veel aantrekkelijker en riep geen weerstand op. Terwijl gesprekken dat wel doen. Zo kreeg ik toen wat meer de 'smaak' te pakken.
Dat klinkt als het type eter dat ik ben als ik er niet tegen vecht. Dan helpt het denk ik om kennis te maken met de lekkere kanten van gezond. Gebrek aan creativiteit om van gezond ook lekker te maken mist misschien een beetje. Misschien is het voor mijzelf ook niet zo gek om workshops te gaan zoeken om gezond nog net wat lekkerder en aantrekkelijker te maken.
Niks lusten is vaak ook wel een smoesje. Niet altijd maar vaak dus wel. Ik ben zelf geen makkelijke eter qua fruit, de rest wel gewoon hoor. Moet echt even uitvogelen hoe ik het wel redelijk lust (voor sommige soorten die ik graag lustte ben ik allergisch geworden). Ik zal het nu nog steeds niet ontzettend graag eten maar het zit tenminste weer in mijn systeem nu. Als je jarenlang alleen ongezond eet kan je smaak ook gewoon helemaal verpest zijn door al dat junkfood (zout, smaakversterkers, suiker en veel vet). Dan moet je je smaak gewoon "resetten" en dat is vaak even doorbijten. Ik merk ook aan mezelf dat ik dingen die ik in gezondere eetpatroon periodes heel lekker vind, ik die maar zozo vind wanneer ik slechter eet.
Uhhh ja dat zeggen mensen dus wel Ik ben 'gezegend' met een flinke cup en vroeg of laat hoor je van bijna iedereen er wel wat over. Mannen zijn er heel 'open' in, vrouwen vaak achter je rug.