Stel verliest zoontje (5 jaar) en krijgt dezelfde week een baby

Wat een naar iets om mee te maken moet je toch niet aan denken wel heel bijzondere foto's maar toch je bent in rouw en dan komt er ook gelijk een kleintje bij misschien voor de ouders wel een manier om het verlies iets te kunnen verzachten dat ze met hun hoofd bij de baby zijn.

 

Wat lijkt me dat hartverscheurend.. Intens verdriet om je ene zoon en blijdschap om je andere zoon. Nog heel even met zijn vijfjes, maar Arend heeft Olaf nooit écht kunnen zien.. Pff, emotieachtbaan!

 

Zulke foto's werden er vroeger heel vaak gemaakt...om het hele gezin compleet nog op de foto te zetten.

Post Mortem foto's

Verdrietig

 

Mooi dat dit zo kan. En wat verschrikkelijk voor de ouders. Toch vind ik het een beetje raar om foto's van je overleden kind op Facebook te zetten en het dan ook nog zo nationaal bekend te maken. Het zijn wel mooie foto's maar toch ook wel privé. Ik klikte het aan omdat ik alleen een artikel verwachtte, geen foto's van een overleden kind. Daar zit niet iedereen op te wachten.

Ik lees nu terug en zie een waarschuwing staan. Dom! Toch zou ik het als ouders niet doen maar dat is hun keuze.

 

Ik vind de foto's erg mooi.
Natuurlijk zit niet iedereen ergens op te wachten maar dat is met zoveel dingen op het internet. De een kiest ervoor het te delen de ander niet. Het zijn prachtige smaakvolle beelden. Vind het jammer dat er nog steeds zo'n taboe ligt op dit soort dingen.
Het delen kan voor deze mensen misschien we een vorm van hun verwerkingsproces zijn.

 

Een taboe vind ik het niet. Wij hebben ook foto's van mijn broer gemaakt toen hij opgebaard lag. Die hebben wij echter niet gedeeld omdat we dat privé vinden. Er heeft ook niemand naar gevraagd. Ik snap ook niet zo goed hoe foto's delen met mensen die je niet kent helpt bij de verwerking maar dat zal ongetwijfeld voor iedereen anders zijn. Foto's van een dood kindje vind ik bijzonder heftig, ook al zijn dit hele mooie foto's. Op internet kom je inderdaad vaker dingen tegen waar je niet op zit te wachten en helaas staat er niet overal netjes een waarschuwing bij zoals hier.

 

Heftig zeg, weet iemand hoe het kan dat hun zoontje onverwachts is overleden?

 

Ik zou dergelijke foto's ook niet delen al hoop ik ook dat ik ze nooit hoef te maken.
Ik vind dat er wel degelijk een taboe ligt op dingen die met de dood temaken hebben. Dat wordt voor mij alleen onderstreept met een zin als we vinden het prive. Het is maar net waar je de grens van prive trekt en die is voor iedereen anders.

Ik vind sommige dingen op internet ook confronterend maar ook de dingen die ie wel eens op straat ziet. Je kan niet altijd wegkijken voor dingen die je niet prettig vindt.
Maar goed dat is een andere discussie denk ik.

 

Ik begreep van iemand in mn omgeving dat hij ziek was.

 

Zit gewoon te huilen achter mijn laptop!

Rip kindje sterkte lieve ouders nacht merrie.

Een bengeltje en een engeltje. Dit raakt je.

 

wat verschrikkelijk! geen woorden voor...

 

Dat staat ook op de Facebook van zijn vader. Na een kort ziekbed is het jongetje overleden. Waaraan precies staat er niet bij.

Wat een emoties, maar wel heel mooie foto's!

 

ik heb het gister op fb ook gezien inderdaad, ik vond het erg heftig kon er niet van slapen..

 

Naar wat ik begrijp willen ze geld inzamelen voor stichting make a memory. Zij maken belangeloos foto's van ernstige zieke of overleden kinderen. Daar is geld voor nodig en dat willen ze inzamelen. Dan zijn deze mooie foto's een voorbeeld van wat make a memory doet, hoe belangrijk ze zijn, hoe waardevol de foto's zijn. Bovendien denk ik dat de ouders, naast hun gigantische verdriet, gewoon heel erg trots zijn op hun drie zoons. Voor het eerst en voor het laatst met het hele gezin samen. Ik vind de foto's prachtig en hartverscheurend. En ik kan niet anders dan deze mensen en deze organisatie een gift te geven, zodat ze foto's kunnen blijven maken. Het maakt de dood van deze mooie jongen niet minder zinloos, maar het kan veel andere ouders steunen wanneer ze hetzelfde doormaken.

 

Wat een heftig verhaal.
Ik las toevallig een ander blog met hetzelfde verhaal wat een vriendin had geschreven.

Daar stond ook het volgende bij wat de moeder vertelde over het ziekbed van de oudste:
Gistermiddag, op vrijdag 22 april, is onze Arend overleden.
Hij was al bijna drie weken ziek en we waren sinds dinsdag met antibiotica bezig. Hij reageerde daar niet goed op. Toch dachten we sinds eergisteren dat het íets beter ging. Maar eigenlijk werd hij slapper en slapper. Hij bleek uiteindelijk naast en na de oorontstekingen, keelontsteking en bacteriële infectie óók nog een longontsteking te hebben gehad. En misschien speelde er ook nog een onderliggend lijden, een onontdekte hartkwaal mee. Alles bij elkaar veel te veel. Gistermorgen sliep hij op de bank en werd huilend wakker, zoals dat al die tijd al ging. Maar nu trok hij ineens achterover, zijn ogen draaiden weg en hij verloor het bewustzijn. Ik heb hem opgetild en in de gang zelf gereanimeerd terwijl Letteke (goede vriendin en zijn peetmoeder die bij me op bezoek was ter ondersteuning) 112 belde. De hele straat stond vol met ambulance, politie en brandweer. Arend is gestorven aan een hartstilstand, waarschijnlijk doordat zijn hersenen door alles bij elkaar geen zuurstof meer kregen.'

 

Ik las het net ook: Nog geen twee weken later is alles anders - Ouders van Nu

 

Mijn god, wat een afschuwelijk drama oh ben er beroerd van, wat ontzettend heftig, zoveel verdriet.

 

Prachtig geschreven. Kippenvel overal.

 

vreselijk... kan het me niet voorstellen hoe intens zoiets moet zijn, tussen geluk en verdriet geslingerd worden... heel heftig mooie foto's, dat is zeker