Volledig mee eens. En dan ook nog mensen hier die aankomen met pleegzorg of adoptie. Alsof dat zo gemakkelijk gaat. Het kost handenvol geld en je moet gescreend worden. Ik heb 2 maanden op de PAAZ gezeten dus dag droom.
Mijn stiefmoeder is ongewild kinderloos. Want ze is achter in de 60 en in die tijd "lukte het dan gewoon niet" niks ivf of bammen. En reken maar dat zij daar verdriet van heeft. Gelukkig heeft zij wel "geadopteerd" en houden we allemaal heel veel van elkaar. Sterker nog, mijn biologische moeder is overleden toen ik heel klein was en ik weet dat ze biologisch gezien mijn moeder is maar mijn stiefmoeder is gewoon mijn moeder. Voel ik niet anders dan wat ik voor m'n vader voel. Wat ik wil zeggen: het gaat niet om erger dan dit of dat. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en redenen waarom iets niet is gelukt. Het verdriet van de een is dus niet minder dan de ander. Er worden altijd maar "oplossingen" aangedragen of aannames gedaan over de situaties waar mensen in zitten. Overigens denk ik ook niet dat halina een boegbeeld voor ongewenst kinderlozen moet zijn maar ik denk dat er zeker ook veel vrouwen zijn die haar verdriet herkennen en er misschien kracht uit kunnen putten. Ik ben dus wel benieuwd en ga kijken!
Ik krijg bij Halina meer het gevoel dat ze 'de boot gemist heeft'. Geen vaste relatie, druk bezig met haar carrierre en dan wellicht niet goed doorgedacht over wat ze echte wilde ? En dan ben je te oud.... Het kan me heel goed voorstellen dat je dan afscheid moet nemen van een droom waarvan je nooit wist dat je deze had. Dat zal niet makkelijk zijn.... en zal ongetwijfeld veel verdriet opleveren. Overigens stelt het artikel heel duidelijk dat ze geen gezin/kinderen heeft omdat 'daar een man voor nodig is'. En dat is natuurlijk niet juist, ook als alleenstaande vrouw kan ze ervoor kiezen om moeder te worden. En ik denk dat dit juist veel mensen kwetst. Mensen die jaren in de MMM gezeten hebben, en bij wie het nooit zal lukken. Dan wordt opeens iemand neergezet als boegbeeld van ongewenst kinderloos, omdat deze persoon geen man kon vinden.
Ze is niet kinderloos toch als ze geadopteerd heeft? Ze heeft alleen geen biologische kinderen. Mijn moeder is even oud maar zij heeft het erover gehad zij onderzocht is in het zh. Of bedoel je meer dat ze geen behandeling wilde? (taboe?) Ik denk ook niet dat Halina een boegbeeld heeft willen zijn, maar zij is beroemd dus zullen mensen dan sneller kijken... Ik ben het eens met Butterfly, ik denk dat zij idd 'de boot' gemist heeft, wat heel sneu is natuurlijk. Dat bedoelde ik eerder met mijn post over het stukje wat ik gezien had bij Late night Dit soort dingen blijft denk ik ook lastig, omdat iedereen er andere gevoelens bij heeft en een andere visie heeft. Gevoelens kun je nooit vergelijken denk ik, maar ik begrijp, zeker omdat het allemaal emotioneel is, wel dat het gebeurt. Zeker op een forum als deze. Je betrekt dingen snel op jezelf of je eigen ervaringen of die van mensen om je heen die dichtbij je staan. Het zijn gewoon enorm gevoelige dingen, waarin elk woord uit zn verband getrokken kan worden.
Wat een makkelijk geklets zeg... alsof het zo makkelijk is om te gaan bammen. Enig idee wat voor een geestelijke worsteling daaraan vooraf gaat? En medisch? Wat denk je nou:" oh, ik wil alleen voor een kindje gaan dus ik ga volgende week even langs"? Met bam via officiele weg moet je ook het medische circuit in. Testen ondergaan, kans dat je niet toe gelaten wordt enz. En daarna, de onbegrip en alle shit die je over je heen krijgt omdat je bam bent, instanties waar je sowieso al een streepje bij je naam hebt omdat je alleen bent, alles alleen moeten doen, niemand met wie je kan overleggen of beslissen enz. Makkelijk hoor. Iemand die geen relatie heeft kan net zo goed ongewenst kinderloos zijn. Kan er net zo goed jarenlang goed ziek van zijn omdat ze nooit moeder is geworden. Ken er genoeg die jaren later nog flink in de put zitten hierdoor. En als er dan gezegt wordt dat zo iemand maar had moeten gaan bammen als ze zo graag moeder had willen worden?? Daar kan ik flink kwaad om worden. Wat een kortzichtig geklets zeg. En nee, dan ga je niet altijd maar gewoon bammen. Genoeg redenen om het niet te doen. Ook voor het toekomstige kindje. Ik ben het wat dat betreft wel met tuc eens. Je komt over alsof je jezelf zieliger vindt en je denkt heeeeel makkelijk over bammen. Hoe rot het ook voor je is om dit mee te moeten maken, ik vind dat ook alleenstaanden ongewenst kinderloos genoemt mogen worden omdat ze geen kinderen hebben gekregem vanwege ontbreken van relatie. Hdie mensen hebben net zo goed het intense verdriet van het gemis. En dat terwijl ze nog gezond waren en wel kinderen hadden kunnen krijgen. Hoe frustrerend is dat wel niet? Elke maand dat maandelijkse gedonder, zo'n grote wens voor een kindje wat er mogelijk niet zal komen terwijl jet lichamelijk wel mogelijk is. Daar kan je letterlijk aan kapot gaan. Been there, done it😉
En al helemaal naar om te horen als je zelf geadopteerd bent. Dus die 2 mensen die zomaar even alles voor mij gedaan hebben zijn eigenlijk alleen maar een opvoeder geweest? Echt niet... voor mij zijn die 2 mensen die me zo in hun armen hebben gesloten en zoveel voor mij hebben opgeofferd echt wel MIJN mama en papa. Met heel veel liefde en geduld hebben ze me opgevoed en nog steeds staan ze klaar voor me. Ik was vrij jong toen ik te weten kwam dat ik geadopteerd ben maar mama en papa zijn deze fantastische mensen die mij in hun gezin hebben opgenomen nadat ze te horen kregen dat een kindje van hun samen niet mogelijk was. Mijn mama is mijn mama, wij zien dat echt zo. In tegenstelling tot een vriendin die ook geadopteerd is heb ik nooit de behoefte gehad om naar die bio ma te gaan zoeken. Misschien omdat ik het al wist toen ik 5/6 jaar oud was en zij het pas te horen kreeg toen ze 18 werd?
Mooi! Wat zullen je ouders blij en trots op je zijn dat je zo liefdevol over ze spreekt. Ik vind ook absoluut dat je gelijk hebt. In mijn geval is het precies andersom. 2 biologische ouders maar ze deden zo vervelend tegen mij dat ik als jing kind er al van overtuigd was dat ik was geadopteerd. En nu voelt dat eigenlijk nog steeds zo. Maar verder verdrietige verhalen allemaal. Het blijft een gevoellig onderwerp. Ik vind dat we ieders situatie de gevoelens even serieus moeten nemen. Geen situatie is erger of minder erg. Ook gun ik iedereen toch tot een nieuw/ander doel in het leven te komen. QUOTE=Elisje;19760347]En al helemaal naar om te horen als je zelf geadopteerd bent. Dus die 2 mensen die zomaar even alles voor mij gedaan hebben zijn! eigenlijk alleen maar een opvoeder geweest? Echt niet... voor mij zijn die 2 mensen die me zo in hun armen hebben gesloten en zoveel voor mij hebben opgeofferd echt wel MIJN mama en papa. Met heel veel liefde en geduld hebben ze me opgevoed en nog steeds staan ze klaar voor me. Ik was vrij jong toen ik te weten kwam dat ik geadopteerd ben maar mama en papa zijn deze fantastische mensen die mij in hun gezin hebben opgenomen nadat ze te horen kregen dat een kindje van hun samen niet mogelijk was. Mijn mama is mijn mama, wij zien dat echt zo. In tegenstelling tot een vriendin die ook geadopteerd is heb ik nooit de behoefte gehad om naar die bio ma te gaan zoeken. Misschien omdat ik het al wist toen ik 5/6 jaar oud was en zij het pas te horen kreeg toen ze 18 werd?[/QUOTE]
Meiden toch!!! Ik vind deze hele discussie te erg voor woorden! Je hebt het hier over twee soorten rouwen, het niet kunnen krijgen van een kindje en rouwen omdat je geen man vind om een kindje te krijgen... Ik denk dat iedereen recht heeft om te rouwen....... Het is een hele andere situatie maar wij zijn een zoon verloren in onze eerste zwangerschap heel erg, maar er was een vriendin die een miskraam had gehad en vertelde dat dat minder erg was dan dat van van ons.... Dat vondt ik niet iedereen heeft het recht op zijn verdriet..... Lieve meiden ga met respect met elkaar om vooral over zn moeilijk onderwerp als dit.....
Maar jij begint als eerste met het vergelijken van twee totaal verschillende situaties en onderwerpen, om vervolgens aan te geven dat je wilt dat ze gescheiden worden gehouden? Als het niet te vergelijken is, dan is het voor je eigen gevoel ook beter om het ook niet te doen. Deze documentaire gaat niet over medisch ongewenst kinderloze moeders, het is een ANDER onderwerp.
Of gewoon psychisch en praktisch. Het altijd zelf en alleen verantwoordelijk zijn voor een hummeltje is best beangstigend en daarbij nooit eens zorg kunnen delen. Pittig hoor! En financieel zal het ook best een uitdaging zijn.
Echt te erg voor woorden dat dit topic uitloopt op een wedstrijdje ik ben zieliger In beide gevallen zijn de andere opties niet vergelijkbaar met de droom die je had om een gezin te beginnen. Alsof Bam wel een makkelijke optie is (of afoptie) Wat fijn zou het zijn als vrouwen in een vergelijkbare (niet dezelfde maar wel met 1 hele belangrijke overeenkomst) situatie elkaar zouden steunen ipv aan te vallen omdat wat jou overkomen is echt nog veel erger is, en dus de ander zou niet zo moeten zeuren.
Het heet stomweg de OK-vrouw. En voor mensen die niet zo in het onderwerp zitten is het vaak best makkelijk om 'kinderloos' op een hoop te vegen. Overigens heeft Halina inmiddels zelf gezegd dat ze zich vooral ongewenst manloos voelt en daarna ongewenst gezinsloos en dat ze niet echt een sterke kinderwens heeft (!!!). De docu had dus over de OS (ongewenst single) of OA (ongewenst alleen) vrouw moeten gaan. Want met écht ongewenst kinderloos zijn heeft het níets te maken.
Het komt in beide gevallen neer op ongewenst kinderloos, en ik weet uit mijn omgeving dat dat echt ontzettend veel pijn doet. 'Dan maar bammen' is echt heel erg kort door de bocht. Het gaat erom dat je een gezinnetje wil, of dat nou om medische redenen of om sociale redenen niet lukt maakt dan toch niet uit?! Alsof het verdriet dan minder is, je staat ongewild met lege handen.
Even over je laatste stukje ik was ook jong toen mijn ouders het vertelde maar hier wel de drang om te zoeken. Ik denk dat dat niks met leeftijd te maken heeft. De 1 heeft er wel behoefte aan, de ander niet. Voor de rest helemaal eens met je stukje!!!!
Heb de andere reacties nog niet allemaal gelezen maar wil toch even alvast hierop reageren. Duidelijk een reactie van iemand die niet weet waar ze t over heeft... Mijn adoptieouders zijn wettelijk mijn ouders geworden toen mijn biologische moeder afstand heeft gedaan. Heb de papieren van de rechtbank hier liggen. Nou jij weer... *heb even verder gelezen.. Ik begrijp je reactie wel dat je het niet vindt kunnen om te stellen dat ongewild kinderlozen maar moeten kiezen voor pleegzorg of adoptie. Met deze gedachtengang heb ik ook moeite. Dit is een keuze waar je bewust voor moet kiezen en niet in de 1e plaats als vervanging voor de kinderloosheid (nou.. doe dat dan maar) Maar ik blijf er wel bij dat ik je opmerking dat je bij adoptie geen ouder bent, maar verzorger/opvoeder heel vreemd vindt.
ik krijg er bijna tranen van in mijn ogen als ik dit lees. Ik heb het traject van mijn vriendin ook gevolgd en het moment dat zij haar kindjes kreeg was gewoon net zo: ik wordt moeder dan toen ik de mijne kreeg. Kindjes zijn nu 4 en 2 en weten nog van niks, maar zij zijn echt een gezin zoals wij. Gelukkig krijgt zij in het dagelijks leven niet van die gekke opmerkingen, al denk ik wel dat het scheelt dat zij allemaal dezelfde etniciteit/huidskleur hebben om het maar even stom te zeggen, dus iemand die hen niet kent zou niet zo weten dat de kindjes geadopteerd zijn.
Soooo jij praat echt als een kip zonder kop. Nooit iets meegemaakt,nooit de MMM in,nooit dat wachten elke maand en hopen...Ik zou willen dat ik een gezond lichaam heb en dat ik de KEUZE had om BAM te worden. Maar ik heb helemaal niets te kiezen gehad. Zelfs IVF had geen zin omdat ik te ziek ben. Jij weet echt niet waar je over praat,schandalig.
Wat vreselijk zeg dat er altijd maar vergeleken moet worden. Alsof het ene erger is als het andere... Stop daar toch eens mee! Iedereen beleeft zijn/haar verdriet op een eigen manier. Dat hoeft niet te vergeleken worden met ander verdriet. Alsof er winnaars moeten zijn... er zijn alleen maar verliezers...
Ook jij hebt recht op je emoties, maar het is hier al eerder gezegd; het is niet nodig om anderen hun emotie niet te gunnen en stellig te zeggen dat die emotie minder heftig moet zijn dan die van jou.