Dames, Ik heb in overleg met beheer een ander profiel aangemaakt in verband met herkenning. Ik wil graag advies/meningen van jullie, ik zit mezelf hier helemaal gek te draaien namelijk. Ik heb mijn vriend online leren kennen. Na een jaar kwam ik erachter dat hij nog steeds online bezig was met vrouwen. Site's waar je anoniem kan vreemdgaan, s***dating/chat enz. In plaats van bij hem weg te gaan, heb ik hem de kans gegeven het goed te maken en mijn vertrouwen terug te winnen. Wij zijn verhuisd voor zijn werk en vooral zodat we elkaar meer zouden zien. Vlak na de verhuizing kwam ik erachter dat hij dus nog steeds bezig was, inclusief mailtjes dat hij wel op een parkeerterrein wou afspreken... Weer blijf ik, in de hoop dat het allemaal goed zou komen. Ik ging een paar dagen weg met vriendinnen. En jawel, meneer had weer 2 profielen op een chatsite. Hij ging door het stof, ik ben even weggeweest en toch weer terug gekomen. Het ging heel goed, dacht ik, wou ik. Stiekem had ik een onderbuikgevoel. Maar ik dacht dat het aan mij lag, kon niets vinden, kon hem nergens op betrappen. Afgezien van het feit dat hij met zijn mobiel vergroeid was, was er geen vuiltje aan de lucht. We kregen een kindje en ik daarna een postnatale depressie. Ik werd achterdochtig en ging weer zoeken. Zag dat 1 van de twee profielen weer in gebruik was. Ik confronteerde hem en hij lulde zich er uit. Ik vroeg om zijn mobiel, om in te kijken en meneer werd boos, ik moest hem maar vertrouwen. Dat is nu een jaar geleden en sindsdien heb ik het gevoel dat er iets niet klopt. Intuïtie, onderbuikgevoel, what ever. Ik begin het lichamelijk te merken. Vriend is nu een week weg voor werk, ik kijk weer eens op die beide profielen. Ik probeer bij 1 in te loggen met zijn wachtwoord (geen doorsnee wachtwoord) en ik kom erin. Ik probeer het bij de andere met hetzelfde wachtwoord en ik kom er weer in. Helaas, mijn gevoel was juist. Hij heeft net na de geboorte van ons kind, tijdens mijn postnatale depressie contact gehad met een andere vrouw. Het was nog onschuldig, maar hij heeft een (voor mij onbekend) e-mailadres gegeven voor eventueel verder contact. En nu? Als ik alleen was geweest was het over en sluiten. Maar voor ons kindje probeer ik het goed te praten. Het kan toch dat het toeval is? Het ene profiel heet: *****3030 en het andere ***** 303030 met hetzelfde wachtwoord. Dat kan toch geen toeval zijn? Of toch? Vrijdag komt hij thuis, vroeg in de middag. We kunnen dan niet eens praten aangezien die kleine wakker is. Weiger ruzie te maken waar de kleine bij is. Hij gaat zitten draaien en liegen, dat weet ik zeker. Ik ben de hele dag misselijk en twijfel aan mezelf. Als dit allemaal klopt, is het vertrouwen volledig weg en daarmee ook het gevoel. Ik wil dan niet meer verder, maar ik heb een kleine. Ik gooi ook die wereld overhoop. Ik word al ziek als ik eraan denk! Wat denken jullie? Kan het toeval zijn? Ben ik te achterdochtig en zie ik dingen die er niet zijn? Sorry voor het hele lange verhaal, ik weet het echt even niet meer. Zit er een aardig beetje doorheen....
Dat kan ik doen, kijken of ie een foto van zichzelf wil sturen... Maar ja, moet ik tot die tijd de schone schijn op houden? Hoe dan? Dat kan ik helemaal niet, ben niet zo goed in het verbergen van mijn gevoel. En helemaal niet bij hem...
Voor mij zou het de eerste keer al over en uit geweest zijn. Wat pik jij veel van hem! Dit zijn de dingen die je weet, maar wat weet je niet? En mocht je bij hem weggaan dan ben jij niet diegene die de wereld van je kindje overhoop haalt, hij is diegene die dat doet. Ik vind dat je het recht hebt om te eisen zijn e-mails en sms-jes te lezen zodat je aan de hand daarvan kunt zien wat hij gedaan heeft en je dan een besluit kunt nemen.
Mijn mening is dat hij er inderdaad nog steeds me bezig is mijn mening is ook dat je het voor en kind niet eeuwig moet blijven proberen. Dat is voor niemand goed verder zou ik oppas regelen voor vrijdag middag. Kun je gelijk praten! mocht hij weer verbeteren beloven schakel dan alsjeblieft erm derde in. Relatie therapeut of iets met seksverslaving. Een voor nu. Schrijf een brief met wat je zeer doet. Dit hoeft echt niet in geweldig Nederlands en logische volgorde. Maar vooral van je af schrijven sterke
En misschien is het een idee om iemand op je kindje te laten passen als hij thuis komt zodat je goed met hem kunt praten? Je wilt niet dat jullie kindje hoort dat jullie ruzie hebben maar de spanning krijgt jullie kindje ook mee.
Als ik je verhaal zo hoor is hij er nooit mee gestopt en had je beter al eerder met hem kunnen stoppen. Idd een profiel aanmaken en dan zie je het wel..komt daaruit dat hij nog steeds met anderen afspreekt dan zou het voor mij klaar zijn. Of je nu alleen bent of niet. Ik denk zelf namelijk dat als die behoefte er al van begin af aan is om te chatten en af te spreken met anderen dat dat niet zal veranderen. Je hebt hem al zo vaak kansen gegeven en daar deed hij niks mee. Een man/ vader in het gezin die niet zonder andere vrouwen kan daar heb je als gezin ook niks aan.
Wat verschrikkelijk dat je dit zo mee moet maken. Ik ben bang dat je, gezien zijn verleden, je terecht zorgen maakt. Je geeft aan dat je als er geen kind in het spel was, meteen weg zou zijn. Het lijkt mij verstandig om dit toch te doen (ik weet het, is makkelijker gezegd dan gedaan), maar ik denk dat je hem nooit meer kunt vertrouwen en je er zelf alleen maar ongelukkiger van wordt. En een ongelukkige mama is ook niet goed voor een kind. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je een goede keuze kunt maken, niet alleen voor nu, maar zeker ook voor de toekomst.
Begrijp me niet verkeerd, maar je kreeg een kindje ná het vreemdgaan en je vreemde onderbuikgevoel. Het klinkt hard wat ik nu zag: Hij zal niet veranderen, echt niet. Dit is eerder een karaktertrekje. Draag de consequentie om je kind zonder een vader op te voeden (wel met een omgangsregeling). Sorry, ik ben niet zo goed om om de tuin heen te lopen en het mooier over te brengen.
Jeetje jij hebt veel gepikt! Mijn advies; a. Snel de boel inpakken en naar je ouders/familie/vrienden gaan. b. De sloten veranderen zodat hij er niet in kan komen. Ik zou juist niet meer met hem praten, volgens mij kan hij jou zo om praten ..
In mijn ogen heb je hem al veel te veel kansen gegeven en neemt ie het niet zo nauw met het stoppen 'omdat je toch wel weer terug komt'. Sorry.
ik denk niet dat het toeval is en vind je achterdocht terecht. vraag jezelf alleen af wat gezonder is voor je kindje, een situatie waarin jij gelukkig bent (dus wellicht alleen), of een situatie waarin geen vertrouwen te vinden is en waar dus spanningen zijn. je vertrouwt hem niet. punt. en terecht ook. vertrouwen is de belangrijkste basis van een relatie, is het vertrouwen er niet, tja dan is t einde verhaal ben ik bang. vind dat je hem wel genoeg kansen hebt gegeven inmiddels, en hij inmiddels wel bewezen heeft dat je hem niet kunt vertrouwen. maar omwille van een kindje bij iemand blijven is m.i. de slechte keus die je kan maken.......dat maakt de situatie doorgaans niet beter of houdbaar, maakt deze alleen maar slechter met alle gevolgen van dien. maar dat is mijn, wellicht botte, mening kom voor jezelf op. je bent meer waard dan zo'n lamlul die zn pik niet in zn broek kan houden. sorry dat ik t ff plat zeg
Ik zou niet meer de moeite nemen om een profiel aan te maken. Dit lijkt me vrij duidelijk. Hij gaat al jullie hele relatie vreemd, keer op keer. Hoe veel vaker wil jij hem nog kansen geven, geloven? Dit gaat echt niet veranderen. Bij een man blijven die keer op keer liegt en bedriegd is ook niet goed voor je kindje. Heb je familie waar je naar terug kan? Want ik had serieus alles ingepakt en terug verhuisd. Niet eens gewacht tot hij terug was. Jij komt wel weer goed terecht maar volgensmij heeft jouw vriend een groot probleem met zichzelf. Sorry, harde woorden maar bedoel het goed.
Als je bewijs wilt: maak zelf een vals profiel aan en spreek met hem af (op een parkeerterrein, geen excuses mogelijk!). Meteen een mooie gelegenheid om hem te zeggen dat het over en uit is en dat hij niet meer thuis hoeft te komen. Voor mij zou er al genoeg bewijs zijn met zijn verleden. Maar als hij een 'eruit praten' type is: met een vals afspraakje kan hij niks meer uitpraten. Hoe dan ook: ga je voorbereiden op een leven zonder hem! Want dit is geen relatie waar je in wilt blijven. Voor je eigen gemoedsrust niet en ook niet voor je kindje. Dit is geen voorbeeld wat je wilt stellen. Ik zou alles al gaan voorbereiden. Papierhandel en dergelijke. Zorg dat je jezelf in een sterke positie zet. Niet afhankelijk van hem. Bereid de stap voor - en zet hem dan! Sterkte...
Ik vind het feit dat jullie samen een kindje hebben niet moet uitmaken of je wel of niet bij hem blijft. Denk dat het voor het kindje ook niet fijn is om te merken dat mama papa niet vertrouwd en dat er veel ruzie is. Ik zou trouwens niet bij zo iemand willen blijven, hij heeft je al heel vaak belazerd. Bij mij zou de eerste keer al einde verhaal zijn maar dat moet iedereen voor zich weten natuurlijk. Dus wat ik zou doen? Ik zou mijn spullen pakken en weg gaan bij hem.
Bedankt voor jullie reacties! Het maakt niet uit dat jullie bot zijn of hard. Ik heb het kennelijk nodig. Ik heb een plaat voor mijn kop en ik weet het! Maar toch, ik heb geen ruggengraat als het op hem aankomt. Het merendeel van de tijd weet ik zeker dat hij het is. Het lijkt me zeer onwaarschijnlijk dat hij het niet is. Maar soms denk ik, hij heeft vast een verklaring... Maar goed, oppas voor vrijdag is een goede. Helaas woont mijn familie 2 uur rijden hier vandaan. Het is een optie, maar ik vraag het ze liever niet. Mijn moeder kan dit soort dingen niet naast zich neerleggen en zal mij niet de ruimte geven om het zelf op te lossen. Daarbij komt, ze zijn hier morgen al voor de gezelligheid. Ze hebben al een inwoner, er is gewoon geen ruimte. Verder ken ik hier weinig mensen, de mensen die ik ken zijn op vakantie. Ik kan natuurlijk vragen of ze vrijdagmiddag bij de kinderopvang terecht kan... Ik weet het niet. Moet ik allemaal eens over nadenken. Ik voel me dom, kennelijk ben ik met mijn altijd grote mond "zo'n vrouw". Eentje die alles doet voor haar vent en over zich heen laat lopen... Bah bah.
Als je niet direct bij je ouders of andere familie terug kan zou ik voor jezelf toch beginnen op een andere manier je vertrek te gaan plannen. Op zoek naar woonruimte, financiën regelen. Dat je alles op orde hebt om onafhankelijk te kunnen zijn. Wellicht kunnen je ouders/vrienden je daarbij helpen. En wat Clivia zei: dan de stap maken. Je bent gewoon veel te goed voor hem geweest. Nu goed zijn voor jezelf!
Jeetje meid, wat een situatie.. Ik hoop echt dat je de kracht vindt om je te realiseren dat je beter af bent zonder hem. Zet hem eruit of ga zelf weg! Doe je het niet voor jezelf, dan maar voor je kindje.
Er heeft nooit een consequentie aan verbonden gezeten dus ik denk niet dat hij gestopt is Er is geen reden om te stoppen want je gaat toch niet weg. Wat ik niet begrijp is dat je voor hem bent verhuisd en jullie voor een kindje zijn gegaan terwijl dit speelde. Doe je ogen open en kies voor jezelf en jullie kindje dit zal niet stoppen.
Moeilijk hoor. Hebben jullie er wel al eens goed over gepraat? Waarom heeft hij nog steeds de behoefte om contact te leggen met andere vrouwen? Dat zou ik willen weten. Maar als hij te ver gaat, dan houdt het ook een keer op. Denk dat hij dat pas inziet als je weg bent.