Hey dames, Enige tijd geleden heb ik een topic geopend omdat ik erg onzeker was over het gedrag van mijn man. Dat was dit topic: http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/487356-zeg-eerlijk-meiden-stel.html Vandaag zijn we precies 4 maanden en 1 week verder sinds de dag dat ik mijn man tijdelijk het huis uit heb gezet. Ik voel me echter nog steeds erg rot. Ben nog steeds vaak boos en verdrietig. En omdat ik al vrij onzeker ben heb ik ook nu het gevoel dat ik me een beetje aanstel. Mijn man (en ook mijn moeder) zien liever dat ik het gewoon achter me laat, dat ik gewoon door. En dat wil ik op zich wel, maar dat lijkt niet te lukken. En ergens wil ik het ook niet; ik ben bang dat ik hem dan weer ga vertrouwen. Diep in mijn hart wil ik niet dat het vertrouwen wordt hersteld . Ik denk dat ik dat dan zie als een vorm van naïviteit .snap je wat ik bedoel? Maar goed, we zitten nu dus al een tijdje verder en ik voel me nog steeds boos en vernederd. Waarom deze topic? Ik denk dat ik gewoon op zoek ben naar adviezen: Gaat een dergelijk gevoel ooit over? Ben ik te laat? Had het al over moeten zijn? Ik zit nu, na die 4 maanden, nog steeds te twijfelen of ik zal vertrekken of niet. Maar er is ook een lief, klein meisje in het spel dat ik niets wil ontnemen Lastig hoor. Tips? Liefs
Volgens mij heb jij het antwoord al gegeven en wil je het liefst weg bij je man. Je zegt diep in je hart wil je dit niet meer. Ik zou zeggen, achtervolg je gevoel. Zeker omdat je nu al meer dan 4 maanden verder bent na die gebeurtenis. Houd je nog van hem? Wil je nog verder met hem en je toekomst met hem delen? Zo nee, dan zou ik de stap zetten om weg te gaan. Je meisje is het gelukkigst als jij dat ook bent.
Ik heb niet je hele andere topic gelezen maar wat ik begrijp is dat je man met andere vrouwen appt of heeft geappt? Als hij nu aangeeft dat hij alleen voor jou wil gaan dan zou ik persoonlijk aan mezelf gaan werken om weer vertrouwen te krijgen in mijn man. Dat betekend wel dat hij geen contact meer heeft met de betreffende vrouwen én eerlijk is als hij wederom aandacht van andere vrouwen wil. Zelf vind ik het niet naief om je man weer te gaan vertrouwen na wat hij heeft gedaan (af gaande op dat het alleen appen was). Iedereen maakt weleens een fout, het gaat erom hoe je die fout oplost.
Achteraf bleek dat het niet alleen het ge-App was. Hij had ook een collectie van haar foto's opgebouwd (en voor mij verborgen) en heeft tijdens de familievakantie stiekem in haar koffer geneust en foto's van haar lingeriesetjes gemaakt voor zijn fotocollectie. Word weer boos als ik eraan denk! :x
Je wilt waarschijnlijk niet dat je hem weer gaat vertrouwen omdat hij je dan weer zo zou kunnen kwetsen. Zolang je afstand houd heeft hij die macht niet over je en dat is natuurlijk veel veiliger. Los van alles, houd je nog van hem? Wil je samen oud worden? Dan zou je het toch moetem proberen los te laten. Doet hij moeite voor je op dit moment? Laat hem anders 1 keer in de week of twee weken een avond wat leuks samen organiseren. Bioscoopje, uit eten. Bij mij ons staat ook alles op losse schroeven maar dit werkt voor ons wel.
Liefdesverdriet duurt heel erg lang en helemaal wanneer jullie getrouwd zijn. Heb je nu nog überhaupt contact met je man? Ik zou dit met iemand erover gaan praten en alles op een rijtje zetten. (psygoloog??) Je moet een verdere stap nemen of je weer bij hem terug wilt zijn of er voorgoed een einde aan wilt maken. Hoe langer je in deze situatie zit, des te meer het jou gaat opvreten en op deze manier lijkt er nooit een einde aan te komen. Verder wens ik jou heel veel sterkte in deze moeilijke periode.
Ik heb je vorige topic ook gelezen, en ik ben zelf bijna 10 jaar samen geweest met een narcist. Toen ik eindelijk mezelf sterk genoeg heb weten te krijgen ben ik van hem gescheiden. Mijn advocate zei toen ook tegen mij dat mensen een scheiding onderschatten, je kunt het vergelijken met een rouwproces waar je doorheen moet. Je hebt plannen gemaakt, een toekomst gepland, en dat beeld valt in 1000 stukken uit één. Geef het de tijd, ik heb zelf de keus gemaakt om te gaan scheiden, maar dat wil niet zeggen dat ik er niet nachten lang van wakker heb gelegen. Ondanks dat ik wist dat dit het beste was voor mij en de kinderen. Het duurt even, maar ik ben er ontzettend sterk uitgekomen, en heel gelukkig nu met mijn huidige man, ik wist niet dat het zo heerlijk kon zijn in een relatie Ik denk persoonlijk dat je een goede keus hebt gemaakt, wat er gebeurd is (contact, foto's) is in mijn ogen respectloos naar jou toe. Dat blijft altijd in je achterhoofd aanwezig (Ik heb het ook meegemaakt, en nog wat stapjes verder. Steeds het vertrouwen weer terug proberen te krijgen, en dan toch weer een mes in je rug krijgen) Je raakt het nooit kwijt. Ik denk nu dat het zo heeft moeten zijn, anders stond ik nu niet in het leven waar ik nu ben. Geef jezelf de tijd, en hou een beetje afstand voor zover het lukt. STERKTE
Dit soort verhalen behoren echt tot mijn ergste nachtmerrie! Wat lijkt me dit ontzettend moeilijk voor je! Zoveel dubbele gevoelens. Vreselijk... Heb dan ook geen tips voor je maar wilde even laten weten dat ik heel erg met je meeleef en dat ik hoop dat je een keus kan maken waar je je goed bij voelt en waar je 100% achter staat. Hoe moeilijk het ook zal zijn! Knuf!
Tjonge wat een situatie... Ik vind het vreselijk wat hij gedaan heeft en kan me heel goed voorstellen dat je (nog steeds) boos, verward, onzeker bent. Vertrouwen duurt tijden om op te bouwen en kan in seconden verwoest worden, en duurt nog veel langer om eventueel te herstellen. Ik denk dat je je gevoelens kwijt zou kunnen raken als je zou kunnen besluiten hem te vergeven. Alhoewel dat de moeilijkste beslissing ever is. Boos zijn is veel makkelijker en voelt beter omdat het rechtvaardig is. Maar uiteindelijk doet het jezelf niet goed. Eigenlijk is vergeven wat je voor jezelf doet, niet voor de ander, maar zodat jezelf op een gegeven moment kunt loslaten en doorgaan en er niet continu rot over blijft voelen. Verzoenen is wat anders. Dat moet van twee kanten komen en moet je beiden willen. De vraag is, hoe gedraagt hij zich? Is hij zeer overtuigd hoe fout het was wat hij deed en belooft hij het nooit meer te zullen doen? Vecht hij ervoor om je terug te winnen voor je? Is hij volledig transparant, mag je zijn telefoon elk moment controleren en dergelijke? Toont hij begrip dat vertrouwen tijd kost, stelt hij zich nederig op of vind hij dat je maar op moet schieten en je je niet aan moet stellen? Hoe is het met de therapie gegaan? Zijn je gevoelens voor hem bespreekbaar en hoe gaat hij hiermee om? Het is ontzettend eng lijkt me om er echt weer voor te gaan lijkt me. Op een gegeven moment zal je denk ik moeten besluiten of je wil vechten samen of niet. Ik hoop dat jullie er op een of andere manier toch uit kunnen komen!
Eigenlijk is de belangrijkste vraag voor jou: Houd je nog van hem? Zo ja, het heeft tijd nodig om hem weer te vertrouwen. Hier een nog heftigere situatie gehad van beide kanten. Heeft echt tijd nodig gehad. Is nu jaar geleden gebeurd (en dingen in verleden) maar gaat steeds veel en veel beter! De eerste maanden was ook echt heel moeilijk maar wij houden teveel van elkaar en dan vecht je er ook voor. Houd je echt niet meer van hem dan zou ik zeggen stop er mee dan heeft vechten ook geen zin meer. Succes! Het is sowieso heel zwaar wat je nu door maakt.
Ik heb je vorige topic ook doorgelezen, en daar las ik in één van je laatste posts dat jullie samen in therapie gingen. Heeft dit niet geholpen om alles helder en duidelijk te krijgen? Ik weet, helaas uit eigen ervaring, dat het terug krijgen van vertrouwen erg moeilijk is. Mijn man maakte 8 jaar geleden een uitglijer en ik kan eerlijk zeggen het wordt makkelijker maar er gaat geen week voorbij dat dat w*f niet door m'n gedachte flitst en alles wat ze samen hebben aangericht. Vergeven probeer ik nog steeds, vergeten kan ik het helaas niet:x Ik wil je heel veel kracht en sterkte wensen met beslissingen die je wellicht in de nabije toekomst gaat nemen. Bij ons was er genoeg basis om het te proberen en door te gaan. Hoe dat bij jullie zit, is iets dat alleen jullie/jij kan beslissen.
Als eens vertrouwen is geschaad is het haast onmogelijk om dat vertrouwen terug te winnen. Je kunt twee kanten op of je accepteert het en probeert het en geeft het een kans, in de hoop dat vertrouwen terug groeit of je gaat uit elkaar. Dit heb ik niet mee gemaakt met mijn lat maar wel andere dingen. Waardoor het vertrouwen nooit meer goed komt wel in de loop van de jaren merk ik dat ik meer mijn vertrouwen geeft maar gaat er iets mis. Speelt alles weer van voor af aan. Wel zijn wij geharder daar in geworden je kunt zelfs zeggen na bijna 15 jaar dat wij geaccepteerd hebben hoe wij met elkaar om gaan met alle ups en downs. Heb geleerd hoe om te gaan met dat vertrouwen. en ook al geef ik deze vertrouwen zal ik mijn lat nooit meer. Dit gaat niet over vreemd gaan met andere vrouwen maar over zijn ( gok probleem) en het daar bij horende liegen. Ik heb het tot zo ver geaccepteerd na vele ups en downs wat ik boven ook schrijf ben nu pas op een punt om bepaalde dingen een plek te geven en te accepteren wie ik als partner hebt. Kun je dat dan kan je verder met elkaar kun je het niet. Dan is de beste keus de keus om voor je zelf te kiezen ook al heb je een kindje samen. Zal nooit iemand aan rade om met zijn of haar partner verder te gaan te behoeven van je kinderen buiten je kinderen ben je ook nog gewoon vrouw. en als je het vertrouwen niet terug kan winnen op wat voor manier dan ook dan is het einde oefening.
Zo hey! sorry, maar dat vind ik echt creepy! stiekem foto's maken van een andere vrouw haar lingeriesetjes?? Ik zou hem nooit meer kunnen vertrouwen, dat zeg ik eerlijk.. maar ik ben heel moeilijk in dat soort dingen. Graag of niet, anders is daar de deur. Ik kies (in dit geval nog, want ben zwanger) voor mezelf en straks voor mijn kindje. Ik zeg niet dat jij weg moet gaan, maar dat is hoe ik het zou doen. Alleen al als ik eraan denk, dat mijn vriend zoiets zou doen.. daar krijg ik gewoon kippenvel van. Jij moet kijken naar jou eigen gevoel. KUN je hem uberhaupt nog ooit vertrouwen? KUN je hem nog recht in de ogen aankijken? KUN jij nog alles met je man delen en WIL je dat nog wel.. dat voorop!
Ik zou zelf eeuwig met twijfel zitten en hem nooit meer helemaal vertrouwen. Het zou mij / ons altijd blijven achtervolgen. En dan kunnen we dus beter uit elkaar gaan. Als je overigens al 4 maanden uit elkaar leeft en je hebt nog niet de wil gevonden om hem echt dolgraag terug thuis te hebben ... gaat die dan ooit nog komen?