Ik weet niet of ik het goed plaats.. Maar net kom ik terug van me ouders naar Schiphol te brengen.. Ik kom thuis Parkeer mijn auto.. Ik haal zoon 1 eruit dan ga ik door naar zoon 2 en 3 .. Ik pak de maxi cosie en andere zoon aan de hand.. Zoon 1 liep alvast naar huis .. Dit ritueel doe ik dagelijks als ik me andere Zoon moet brengen/halen van school.. Ik kom bij de voordeur en meestal gaat zoon 1 (bijna 4 jaar) naar het hofje .. Ik roep en hij komt.. Elke dag weer.. Nu riep ik geen zoon.. Ik kijken overal geen zoon.. Ik raak toch wel wat in paniek maar bedenk me dat hij altijd weer terug komt.. 10 minuten later geen zoon nu staan zowat de tranen in mijn ogen en weet niet wat te doen. Baby begint te huilen hij wilt eten.. Ook dat nog.. Op de stoep eten gegeven.. Mijn vriend zowat huilend gebeld want we waren al 30 minuten verder.. Overal al gekeken en gezocht geroepen geen zoon.. Vriend heeft politie voor mij gebeld er is best veel water in de buurt hier.. Nu weer ik dat hij nooit het water in zou gaan.. Is niet zo'n fan van water , maar omdat hij ook nooit zomaar weg ging kon ik dat ook niet meer met zekerheid zeggen.. Ik was ook best beperkt om overal te zoeken en was ook bang van als ik weg zou lopen hij weer terug zou komen ofzo.. De ergste dingen gingen door mijn hoofd.. Werd misselijk /hoofdpijn en vooral bang waar hij was.. Ik stond te trillen maar moest wel op de 'wereld' blijven mijn zoon van 2 stond naast mij.. 3 kwartier later ik werd echt gekkk gewoon wat moest ik nou?? Politie was onderweg.. Komt daar 2 mensen aan met mijn zoon.. Was ik nu blij of gewoon boos.. Dus ik loop er naar toe en ik was toch wel boos.. Hoe haalt hij het in zijn hoofd om weg te lopen (zei ik niet dat dacht ik) dus ik eigenlijk naar hem toe en zei wel dat het stout was van hem.. En dat ik toch wel boos ben op hem (ook natuuuuuurlijk blij dat hij er weer was) maar de schrik zat er goed in.. En toen kreeg ik een discussie met een 1 of andere vent die geen woord Nederlands sprak dat ik NIET op mijn kind aan het letten was en weet ik veel wat.. Hij ging behoorlijk te keer.. Dus ik leg uit hoe ons ritueel normaal is als we naar of van de auto afkomen of gaan.. Hij loopt nooit weg.. Begon die vent ook nog te schreeuwen .. Ja waar mijn kind van bijna 4 jaar en 2 jaar bij stonden en dat ik het recht niet heb om boos op mijn eigen kind te worden.. Waarop ik zei dat hij het dondersgoed weet wat wel en niet mag.. En dat weg lopen absoluut behoort bij wat niet mag.. Ik bedoel kinderen moeten toch leren dat het niet mag? Of moet ik hem maar betuttelen ? Terwijl het de langste 3 kwartier ever was.. Dat ik echt doods bang was.. En dat moet mijn zoon wel weten.. Anders doet hij het de volgende Keer zo weer.. Een stevig gesprek aangaan ? Of ben ik echt onredelijk .. Hij heeft dit nu 1 keer geflikt en een 2e keer wil ik toch met allemacht voorkomen ? En dat gaat niet als ik hem ga betuttelen t
Ging iets fout.. Maar ben ik echt zo onredelijk ? Na een bak koffie ben ik gelukkig weer bij gekomen ..
Pff jij zal je kapot geschrokken zijn. Ik vind je niet onredelijk dat is je eerste reactie, en je zoontje zal t nu hopelijk wel onthouden..
Je zoontje is 3, met 3 jaar weten ze nog niet echt wat wel en niet mag. Ik vind het al heel wat om met zo een jonge leeftijd alleen naar het hofje. Een kindje is gauw afgeleid, zeker van deze leeftijd, als ze iets zien zijn ze weg omdat het hun interesse wekt, pure nieuwsgierigheid. Dat je ongerust en bezorgd was is normaal, dat je uit deze emotie boos reageert is ook normaal, maar ik vind niet dat je de verantwoordelijkheid van het weglopen bij je zoontje moet leggen in mijn ogen kan hij hier echt niks aan doen, omdat de hersenen nog niet zodanig ontwikkeld zijn dat een kindje van 3 jaar dit snapt.
Ik zou ook desduivels zijn hier heeft mijn oudste het ook gedaan op die leeftijd die was eigenlijk helemaal niet ver weg. Maar op een plek waar je echt niet bij kan komen het was maar 10 min maar ooo wat was ik boos. Ik vind je niet onredelijk
Ik vind het normaal dat je boos was. Ok, een kind van die leeftijd is snel afgeleid. Maar hij moet ook leren te luisteren. En als hij alleen een knuffel en een kus krijgt als hij terug komt, doet hij het zeker de volgende keer weer. Mijn dochter bleef ook altijd netjes bij me. Tot ik een paar weken geleden met haar in een winkel was. De verkoopster was even voor mij bezig. Het ene moment stond ze naast me en het andere moment was ze weg. Ik die winkel helemaal doorzoeken en roepen, maar geen dochter. Was ze naar buiten gelopen en zat ze bij een vijver naar de visjes te kijken. Toen ben ik toch ook wel even boos op haar geworden hoor. Gelukkig was ik haar maar heel even kwijt, maar dat voelde al als een uur.
Ik zou ook boos zijn, vooral van de paniek en machteloosheid op dat moment. Ik zou vooral ook boos zijn op die vent die zich ermee bemoeit, wat denkt hij wel niet?
Ik snap hoe je gereageerd hebt. Al vind ik hem nog wat te jong om echt deze verantwoording te kunnen dragen.
Ben het hier mee eens. Een kindje van 3 is nog niet zover dat hij al kan inschatten en overzien dat hij niet weg mag lopen. De een kan meer aan dan de ander, maar toch zou ik een kind van die leeftijd nooit uit mijn zicht laten. Dan maar wat betuttelend, ik denk niet dat hij al in staat is alleen voorop te gaan. Inderdaad met al dat water in de buurt... en waar was hij nou eindelijk? Natuurlijk is je reactie heel normaal, ik zou ook enorm boos en natuurlijk vooral heel opgelucht zijn. Vervelend ook van die man, dat die zo betweterig moest doen.
Natuurlijk moet een kind leren wat wel of niet mag, maar daarbij zijn wel ouders nodig die 'm daarin sturen. Als een kind de mogelijkheid heeft om weg te lopen, vind ik niet dat je dat af moet schuiven op 'maar hij weet dat het niet mag'. Als kinderen zich op kunnen trekken aan de tafel, weten ze ook héél snel dat ze niet aan de koffiekopjes mogen komen, maar je blijft zelf degene die moet voorkomen dat de hete koffie over zijn of haar handjes heen gaat. Dat ze weten dat iets niet mag, betekent niet dat je er maar vanuit moet gaan dat ze het ook niet doen.
Eens. Te jong voor het hofje. Man misschien onredelijk naar hij had wel gelijk. Jou schrik kan ik mij voor stellen.
Het hofje zit naast mijn huis.. Hij was niet ver gelukkig .. Maar ik zag hem niet .. En ja dan schrik je behoorlijk .. Want antwoord gaf hij ook niet .. Had meer het gevoel dat het voor hem een spelletje was.. Maar voor mij niet hoor.. En ik ben wel van mening dat hij het weet.. Niet de verantwoording daarvoor maar hij weet het.. En hij deed het nooit.. We doen het al zolang zo en ineens echt binnen3 minuten nergens te bekennen.. Ik liep naar huis en ik zag hem weer naar het hofje gaan.. Zoals altijd.. De buurman zei nog hij is daar (steegje ) bij het hofje nou 1 minuut later was ik daar omdat ik dacht misschien hoorde hij me niet ofzo.. Dus hij was zoooo snel.. In pretparken ook loopt hij voor ons en als hij ergens naar toe wilt of in wilt vraagt hij dat altijd en san gaat hij pas ( met ons natuurlijk wij wandelen hem wel achteraan ) dus dit had ik nooit maar dan ook nooit verwacht.. En ben als de dood dat hij dit als gewoonte gaat doen.. En over 4 weken gaan we naar Spanje .. ( ik bestel zometeen een SOS bandje ) dus ik moest wel boos worden.. Wil dit nooit meer mee maken.. En ik voelde me ook echt een slechte moeder.. Helemaal door die vent voelde ik me toch heel onzeker worden zeg maar als moeder .. Maar dan denk ik nu in pretparken hoor je om de haverklap dat een kind zijn ouders kwijt is en hoop ik dat ik toch niet de enigste bent die dit nu overkomen is.. Ze schrik en boosheid vooral naar die man zit er nog goed in hoor ... Want hij had 3 kinderen en hem was het nog nooit gebeurt omdat hij altijd goed op zijn kinderen let .. Maar kinderen zijn zo snel en kiezen echt de moment uit als je zelf even bezig bent..
Ik vind het niet normaal dat die vent zo tekeer ging, ik snap dat je boos en vooral enorm geschrokken was, maar ik ben het er wel mee eens dat ik drie jaar nog te jong vind om een moment lang 'onbewaakt' op de stoep te laten staan..
waar bemoeit die vent zich in godsnaam mee, belachelijk!! MIjn zoon is ook een x weggefietst, ik ben superpissed geworden, hem op bed gesodemieterd en een week geen fiets! ( ook 4)
bijna elke moeder maakt vroeg of laat mee dat ze haar kind kwijt is, en vaak blijkt achteraf dat het kind niet eens doorhad dat hij kwijt was. Ik vind 3 jaar ook te jong om die verantwoordelijkheid te hebben, ze zijn snel afgeleid. Dat je boos werd is heel begrijpelijk en gelukkig is het goed afgelopen. Zie het als een les voor de volgende keer, want reken er maar op dat je nu voelsprieten hebt die je kind nog beter in de gaten houden.