moeilijk iets en ik zal proberen het verhaal zo kort mogelijk te maken. ongeveer 2,5 jaar geleden kon ik het ineens heel goed vinden met een mannelijke collega.(R) we zaten toen allebei in een dipje met onze relaties en konden er met elkaar goed over praten. en natuurlijk werden we verliefd op elkaar na een tijd. of dat het achteraf echt verliefdheid was of niet doet er niet toe maar we gaven veel om elkaar. mijn vriend(S) was hier op een gegeven moment ook van op de hoogte en onze relatie had even een flinke deuk. logisch. maar na een tijdje hebben R en ik samen besloten dat we er mee op moesten houden. hij wilden niet dat mijn relatie naar de knoppen ging. die van hem is daarna wel kapot gegaan. niet door mij overigens. vanaf dat moment hebben we elkaar echt een tijd ontwijkt en maakten we zelfs om de kleinste dingen ruzie op het werk. maar een dik half jaar later werd onze verstandhouding toch weer beter en de laatste tijd werd dat alleen maar weer meer. we bleven elkaar dingen in vertrouwen vertellen en lulden ook nooit wat door van elkaar. op een gegeven moment raakte ik dus zwanger van mijn vriend( onze relatie is nu weer helemaal goed nadat we een en ander opgelost hebben wat toen niet helemaal goed zat) en R was ook dolblij voor me want hij weet hoe graag ik dit wilde. nu heeft hij ook gewoon weer eenrelatie maar de laatste tijd hebben we weer erg intensief contact vooral via smsen stuurt ie soms weer dingen dat ik denk... pfff wat bedoel je daar nu weer mee. soms ook weer van die hele lieve dingen enzo.hij werkt nu ook niet meer bij mij maar ik merk dat ie gewoon weer heel veel contact zoekt. ik vind dit heel moeilijk want op de een of andere manier ben ik altijd om hem blijven geven en ik heb het idee dat dit andersom ook zo is. ik wil hem absoluut niet kwijt als vriend want ik kan alles tegen hem zeggen maar het ligt natuurlijk wel erg gevoelig hier thuis. pfff tis toch nog een heel verhaal geworden en misschien is het een klein beetje onduidelijk maar wil ook niet te diep in details treden voor evt herkenning. maar hoop dat jullie de situatie een beetje snappen. waarom zoekt ie nu weer zoveel contact?
Ik zou gewoon vragen wat hij precies wilt! Moet toch kunnen als jullie zo close zijn? Gewoon zeggen dat je niet goed snapt wat hij nou bedoeld.
ja het is heel stom. op de een of andere manier geef ik veel om hem maar het is absoluut geen verliefdheid. we kunnen elkaar op de een of andere manier denk ik gewoon niet loslaten maar echt ontspannen kunnen we ook niet met elkaar omgaan want mijn vriend kan zijn bloed wel zuipen natuurlijk (logisch hoor) he gatsie hij spookt de hele tijd door me kop
Weet je, ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt met mijn beste vriend, behalve dan dat ik niks met hem had.Maar ben wel heel lang verliefd op 'm geweest voor ik iets met m'n vriend had Maar hij was wel verliefd op me, ik had die indruk al en heb het gewoon aan 'm gevraagd een paar maanden geleden. Nu vermijd ik 'm express eigenlijk een beetje, ook al is ie niet meer verliefd op me (zegt ie).Maar blijf ook heel erg veel aan 'm denken, ook al ben ik echt niet verliefd! Moeilijk is dat he!
Wat ik er trouwens ben vergeten bij te schrijven: ik heb een aantal maanden geleden met die jongen ook een redelijk 'intiem' gesprek gehad (sexueel) Ben in de fout gegaan, en mijn vriend weet hier ook van.Dus hij vind die jongen ook niet echt top, al gaat hij er heel cool mee om! Heb daarna ook nog een beetje ruzie gehad omdat hij verder wou gaan dan zo'n gesprek en ik niet. Maar dat heeft hij weer goedgemaakt en ja... Nu zijn we weer gewoon goeie vrienden maar hij zit wel in m'n hoofd, ondanks dat ik 'm al WEKEN bijna niet gesproken heb!
Logisch dat het gevoelig ligt thuis. Draai de situatie eens om, dat zou je zelf ook niet geslaagd vinden.. Ik zou inderdaad aan die vriend vragen wat hij nou van je wil. En ik zou voor jezelf een duidelijke keuze maken, want ik krijg het idee dat je zelf ook nog wel de neiging naar hem toe hebt. En dat is niet eerlijk tegenover je partner.
ik geef idd heel veel om hem. maar ben echt NIET verliefd op hem. maar je kunt toch van iemand houden snap je het zou gewoon nooit echt iets kunnen worden tussen ons. om verschillende redenen
Voordat ik mijn huidige vriend ontmoette, had ik een relatie met een jongen die ook vreemd is geweest met een collega. Tuurlijk het liep niet echt op rolletjes met ons en hij heeft het eerlijk tegen me verteld. Ik was echt boos, maar heb hem nog een kans gegeven. Hij werkte natuurlijk nog steeds met die collega, maar hij sprak na werktijd ook nog gewoon met haar af. Ze waren gewoon vrienden zei hij altijd. Tuurlijk kan makkelijk, maar ik voelde me er helemaal niet lekker bij. En mijn vertrouwen was al 1 keer beschaamd dus echt vertrouwen deed ik het niet meer. Het is uiteindelijk zo ver gekomen dat ik heb gezegd: Of je kiest voor mij en je spreekt niet meer met haar af of ik trek nu nog de deur achter me dicht en kom niet meer terug. Het werd het laatste want hij wist niet goed wat zei nou wilde en ze hadden zo'n goede band met elkaar. Ik vind persoonlijk dat het niet eerlijk is tegen over je vriend/man dat je deze man blijft ontmoeten. Je heb toch een geschiedenis met die man en kan me voorstellen dat je vriend er niet echt blij mee is. Ik zou aan die jongen vragen wat het is wat hij wil wat zijn bedoelingen zijn. Wil hij meer, en jij bent gelkukkig met je vriend/man dan zou ik stoppen met afspreken. Maar dat is iets wat alleen jij kan beoordelen natuurlijk. Sorry hoop niet dat je boos bent om mijn mening!
Ik sluit me aan bij wat Jewe zegt! Wilde dit ook gaan schrijven maar ze was me net voor. Het zal misschien moeilijk voor je zijn maar zo kan het ook niet, is niet echt eerlijk t.o. je man en je maakt het voor jezelf ook erg moeilijk. Groetjes
Ik denk dat je zelf al heel goed weet wat je doen moet. Wie vind je uiteindelijk belangrijker; Je vriend of die collega?
Ik sluit me ook aan bij Jewe. Mijn vriend heeft ook een tijdje zeer intensief contact gehad met een collega toen hij het even allemaal niet meer wist (niet alleen wat ie met mij moest, maar gewoon met alles niet). Uiteindelijk is er tussen hun niks gebeurd (er speelde wel een kleine verliefdheid...), maar het feit dat hij intieme gevoelens deelde met iemand buiten de relatie, heeft me nog het meest geraakt. Kijk, dat je nou in een dronken bui staat te zoenen in de kroeg is heel erg, maar dat je gehecht raakt aan een ander op een manier die je eigenlijk alleen in je relatie zou moeten hebben, dat gaat gewoon te ver. Als ik jouw verhaal zo hoor, krijg ik het idee dat jij met die vriend ook meer deelt dan eigenlijk normaal is in een vriendschap. Bovendien heeft je vriend (de vader van je kind!) aangegeven dat hij het echt niet kan waarderen. Stop er dan ook mee, als je relatie je wat waard is. Mijn vriend heeft uiteindelijk die meid ook aan de kant gezet. Niet dat ze wat hadden ofzo, maar hij heeft de vriendschap vaarwel gezegd, zeg maar. Dat was ook makkelijk, want het duurde maar een maand ofzo. Dat zal bij jou wat moeilijker zijn, denk ik. Wat ik wil zeggen is dat dat soort intensieve vriendschappen buiten je relatie, je relatie verslechteren omdat je naar een ander trekt. Terwijl je dat soort dingen juist samen moet bespreken. Uiteindelijk zijn wij er alleen maar sterker uitgekomen. Als mijn vriend ergens mee zit, zegt hij het gewoon. Ook als het iets is wat hij van mij irritant vindt of wat hij in onze relatie niet trekt.
Ik zou stoppen met het contact tussen jou en je (ex)collega. Hoe leuk jullie contact is of was geweest of wat jullie ook maar mogen hebben gedeeld samen. Ik heb voor 4 jaar terug hetzelfde meegemaakt, maar dan andersom. Mijn vriend kreeg gevoelens voor een collega en zij kreeg ook gevoelens voor hem. Dit was in een periode dat mijn vriend even niet meer goed wist wat hij nou precies wou. Wij zijn toen een tijdje uit elkaar geweest. In die tijd is er wel wat gebeurd tussen hem en zijn collega. Na enige tijd kwam mijn vriend bij me, en vertelde me dat hij met mij verder wou. Hij had mij erg gemist en wist zeker dat ik de enige voor hem was. In de periode dat mijn vriend weer bij elkaar waren, heeft hij 'gewoon' contact met haar gehad. En ik kan je vertellen: dat doet PIJN! Ik werd zó ontzettend onzeker, dat het een nasleep van meer dan een jaar heeft gehad! Zelfs bijna weer een breuk tussen mij en mijn vriend. Als jij nu op dit moment voor de volle 100% voor je vriend kiest, respecteer dan op zijn minst zijn behoeftes/gevoelens! Ga alleen voor hem, en stel jezelf niet bloot aan verleidingen! Mijn 'bescheiden' en ongezouten mening
helemaal mee eens, kiezen tussen je vriend en een vriendschap, dat lijkt me toch wel het minste dat je voor je vriend kan doen, ik vind dat je (ondanks dat je niet verliefd bent) wel opnieuw een grens aan het overgaan bent, en je voelt jezelf er duidelijk niet okay onder anders schrijf je het hier niet op.
Probeer je anders even in de schoenen van je vriend te plaatsen. Bedenk voor jezelf even hoe jij je zou voelen als dit andersom was geweest en wat je vervolgens van je vriend zou verlangen. Succes, lijkt me niet makkelijk! Groetjes Jessy
Jullie hebben ergens wel een goed punt... Misschien moet k die vriendschap ook beëindigen, maar mijn vriend lijkt het niet erg te vinden dat we nog vrienden zijn. Plus dat hij de broer is van m'n beste vriendin, nogal moeilijk om het contact te verbreken dus... Maar als hij gedaan zou hebben wat ik gedaan heb, zou ik misschien ook willen dat hij het contact met haar verbreekt.(ligt eraan hoe lang ze al vrienden zijn enz) Goed punt, Jessy! Alleen, hoe verbreek je een vriendschap met iemand die eigenlijk (in mijn geval) je beste vriend is? :sad:
Hij stuurt ook niet zo'n sms-jes naar mij, dat was bij Elmo24. Elmo, excuus dat ik je topic een beetje 'inpik' trouwens. Maar Crisje, je hebt ergens wel gelijk, het contact hoeft idd niet verder te gaan als eens een verjaardag ofzo...ga alleen onze gesprekken wel missen.De gewone gesprekken dan. Was zo'n beetje een uitlaatklep voor me, kan er heel veel dingen aan kwijt en ik weet hij aan mij ook.(we hebben beiden niet veel vrienden) Maar ik heb het er natuurlijk wel over als m'n vriend het erg vindt! Als de gelegenheid zich aandient zal ik het eens aankaarten...