het is een lang verhaal, veel langer dan ik hier kwijt kan. ik heb een relatie probleem, en ben het nu echt spuug zat. onze relatie begon al moeizaam een paar jaar geleden omdat er andere dames waren waarvan hij de aandacht (via internet en telefoon) ook wel erg leuk vond. maar goed, hij ging er niet lichamelijk mee vreemd en hij zorgde er daarna voor dat ik het niet meer kon lezen door wachtwoorden en wissen. daarna ging het wel een tijdje goed.beweerde dat het stalkers waren en hij was erg gek op me, veel knuffelen en lieve dingen doen. maar dat vervaagde in de loop vd tijd. daarom gingen we vaak uit elkaar. nu hebben we weer 2 jaar vast en sinds 1,5 jaar een koop huis. (daarvoor woonde we ook samen) maar hij wou perse een goedkoop huis en zelf alles opklnappen, na de helft te hebben gedaan had die er genoeg van en wonen we in een half af huis. sommige stukken zelfs zonder plafon.en ik word met de dag meer een huis sloofje. hij zit enkel achter zn computer en ik kook, was af, stofzuig, doe de was en ruim zijn zooi op dat altijd overal ligt. en ik heb ook een fulltime baan! elke avond is het het zelfde. het enige wat hij wel doet ik de container aan de weg zetten maar dan moet ik zorgen dat die vol is. als ik hem vraag om de afwas te doen dan wacht die gerust 3 dagen en spoelt het dan enkel af met heet water. dus dan mag ik het nog eens over doen. hij klust voor zijn reptielen hobby en maakt dan zooi maar ruimt niks op. het gereedschap, zaagsel, zand alles blijft liggen. en hij snapt dan niet dat ik daar geflipt van word. als ik een kamer van top tot teen heb opgeruimt en schoon gemaakt dan is hij natuurlijk weer wat kwijt en word de hele kamer overhoop gehaald en niks weer opgeruimt. dan kan ik wel janken! ik probeer met hem te praten, ik smeek hem, ik word boos, ik vraag het lief maar niks helpt. ondertussen ben ik een bijrol gaan spelen in mijn eigen leven. alles draaid om hem. het is een deel mijn schuld. ik ben erg zorgzaam en vind dat fijn. maar dit is toch overdreven? ik ben gewoon uitgeput. en jullie zullen je vast afvragen waarom we dan in godsnaam kinderen willen. nou ik hou van hem, en hij zal wel een leuke vader zijn. al zou ik al het verzorgende moeten doen. en hij wil ook graag een kind met mij. maar op dit moment weet ik het allemaal niet meer zo zeker. ik hou van het leven op eigen benen, huisje, vriend, beestjes, kindje straks.. en moet er niet aan denken om weer bij mn ouders te wonen of alleen en weer helemaal over nieuw te moeten beginnen. daarbij heeft mn vriend een speciaal soort aantrekkings kracht. ik heb wel eens gezegt dat hij mn verslaving is. altijd ben ik op jacht naar wat affectie en als ik het dan krijg dan ben ik even high. maar daarna moet ik weer een nieuwe shot. en doe daar dan alles voor. maar weet eigelijk niet hoelang ik het nog vol hou. wie kent dit of heeft nuttig advies..huurmoordenaar ook goed. liefs marieken
Oh meid, wat een moeilijke situatie. Als eerste zou ik de gezinsuitbreiding op een laag pitje zetten, totdat je zeker weet, dat dit is wat je wilt. Ik persoonlijk zou op deze manier niet kunnen leven, maar het kan erg moeilijk zijn om ergens een einde aan te maken. Je zou hem eens flink voor het blok kunnen zetten, voor zover je dat nog niet gedaan hebt, en hem laten kiezen tussen het leven zo en jou. Kijken wat ie doet. Heb je het er al met mensen in je omgeving over gehad. Je ouders, vriendinnen, noem maar op. Mensen die jou kunnen steunen. Het lijkt mij erg moeilijk en weet ook niet zo goed, wat ik verder moet schrijven. Als het niet veranders, kies voor jezelf. Ook jij bent belangrijk en heb dingen nodig. Ik hoop voor je dat je eruit komt.
ik heb er veel met mn beste vriendin over gepraat en pas ook thuis toen ik het weer helemaal had zitten. en hun vinden wel dat ik dan maar bij hem weg moet gaan omdat ik er zo niet gelukkig van word. met hem valt amper te praten, dat vind die erg moeilijk en gaat dan op slot. dus heb hem een brief geschreven waarin ik duidelijk maak wat me dwars zit en dat ik anders binnekort weg ben en hij alles zelf mag doen. nu heb ik het gevoel dat ik al zwanger ben.. maar als dat niet zo is dan ga ik er na mn volgende ong eens goed over na denken of ik niet weer aan de pil ga. want hoe graag ik ook een kind wil, ik weet hoe het is als ouders altijd ruzie hebben.. weet het gewoon ff niet meer...
lieve marieken, 1 advies van iemand die ook zo'n relatie heeft gehad: dit is niet genoeg voor de rest van je leven. je verdient een man die beter voor je is en jou net zo op handen draagt als jij hem. je doet jezelf enorm tekort door in zo'n relatie te blijven. en het houden van en verslaafde gevoel: ik ken het heel goed, maar geloof me: als je de relatie hebt verbroken is dat gevoel al heel snel weg. en als je daarna een relatie hebt die wel gezond is kun je je niet meer voorstellen dat je dit hebt gepikt. je doet jezelf zo enorm tekort, dit kan toch niet voor de rest van je leven? het is lastig er een punt achter te zetten, maar je zult jezelf er uiteindelijk dankbaar voor zijn. overnieuw beginnen is ook moeilijk, maar geen reden om hiermee genoegen te nemen! heel veel sterkte, liefs, Marieke
Sluit me helemaal aan bij Marieke: bijna iedere vrouw heeft wel eens in zo'n situatie gezeten, want tja zo zijn wij vrouwen. Kies idd voor jezelf, dat is héél moeilijk en heeft misschien nog wel tijd nodig, maar zo kun je echt niet verder! Jij bent iemand waard die er ook voor jou is en die je ondersteunt, waar je lol mee hebt en die begrijpt wat je nodig hebt. Ik dacht ok dat ik niet zonder hem kon, en alleen zijn maakte mij bang, maar ik heb het tóch gedaan en gaf mezelf de kans los te komen van hem, nu ben ik al jaren met de liefste, leukste, grappigste man die ik me voor kon stellen! Dat had ik 4 jaar geleden niet gelooft! Veel sterkte met je keuze groetjes
ik weet het, diep in mn hart weet ik het. maar moet nu al janken als ik er aan denk om echt bij hem weg te gaan.. heb ook weinig zelf vertrouwen, veel overgewicht en ben ook wel bang dat ik geen ander vind. of niet zo snel. ik wil nu zo graag een kindje, en als ik bij hem blijf kan dat. anders moet ik over nieuw beginnen en duurt het weer een paar jaar. misschien slechte reden maar ja.. ik weet niet wat ik wil.. hij kan een goede partner zijn, als die er gewoon wat moeite voor doet.. het zou misschien makkelijk zijn als ik hem kan ruilen, als ik al iemand gevonden zou hebben die me wel waardeerd. maar vind het niet eerlijk om op jacht te gaan als ik nog niet bij hem weg ben..
Och marieken meisje toch, dat snap ik, het doet ook pijn en het is heel moeilijk. Aan de andere kant, dat is echt echt geen reden om bij hem te blijven, niet iedereen wil een gratebaal als vrouw hoor! Waarschijnlijk is je zelfvertrouwen zo laag door de situatie waar je in zit en ben je een hartsikke leuke, lieve en knappe meid. Je ziet het alleen zelf nu niet. En het kan snel gaan met die nieuwe liefde, helaas lukt het bij ons nog niet, maar binnen een jaar wilde mijn nieuwe vriend al aan kindjes beginnen! Je moet goed alle voors en tegens tegen elkaar afwegen en proberen iets in hem te forceren zodat jullie een kans krijgen of jij de kans krijgt bij hem weg te gaan. veel liefs
ik kan me gevoel echt voorstellen, ik keek ook al stiekem verder omdat ik alleen zijn echt zo moeilijk vond...ik weeg ook 110 kilo en kon me niet voorstellen dat ik een nieuwe man zou vinden.. maar ook ik heb de geweldigste man ter wereld nu, hij is zo lief, zegt elke dag dat hij van me houd, neemt bloemen voor me mee en doet het huishouden als ik me te moe voel..echt, het is zo heerlijk nu, dat gun ik iedereen en ik wilde dat je kon voelen hoe het ook kan zijn! de kans dat je vriend verandert is heel erg klein..maar bij hem weggaan is geen beslissing maar een proces en het feit dat je hier dit topic post en erover nadenkt betekent dat dat proces al is begonnen...je weet het wel maar durft (nog) niet...
Lieve Marieken, ik ben het helemaal met Marieke eens, ik heb ook in zo'n soort relatie gezeten en je gaat er uiteindelijk aan onderdoor! Ik heb toen met veel verdriet mijn relatie verbroken, hield nog wel van hem! Maar uiteindelijk was het het zo waard, ik vond mezelf weer helemaal terug! Nu heb ik een relatie waarin ik helemaal mezelf kan zijn, ik me niet de huissloof voel en op en top gewaardeerd wordt. Ik heb ook even bij mijn ouders gezeten, en ondanks dat ik lieve schatten van ouders heb, was het omdat ik al op mezelf gewoond had best moeilijk! Maar ben toch heel blij dat ik knoop doorgehakt heb! Omdat ik zo twijfelde of ik wel met die relatie door wilde gaan, ben ik alles voor mezelf op een rijtje gaan zetten! Wat is leuk in de relatie die ik nu heb en wat niet? Kan ik hier voor mezelf mee doorgaan. Wordt ik op deze manier gelukkig? Je moet hierbij puur aan jezelf denken en niet aan hem, het gaat immers om jou gevoel! Kan je goed met je moeder praten, dat kon ik wel en dat heeft me ook toen enorm geholpen! Heel veel succes met je beslissing! Ohja nog even over je kinderwens, stel die nog even uit! Ik had dat toen ook, dacht dat een kindje de relatie wel zou kunnen redden! Dat is echt niet waar! ( Ik was 21) Vraag je af of je echt wilt dat hij de vader van je kinderen wordt! Ik heb mezelf die vraag ook gesteld en wist snel het antwoord! NEE! Hoop dat je hier wat aan hebt! Succes nogmaals!
het kan dus wel, er bestaan mannen die wel een bloemetje mee nemen en wel aan je denken.. en hij is geen slecht persoon, hij drinkt niet, rook niet, geen drugs, niet nachten stappen, geen geweld.. maar hij is zo opgevoed, zn vader is ook zo. en zn moeder deed alles voor hem, ruimde achter hem op... jullie hebben gelijk (lees: jank jank ) ik wil ook bij hem weg, ik wil gelukkig zijn, maar tot nu toe kan ik het gewoon niet.. of ik durf niet.. ik wil hem, maar dan met de inhoud van jou vent Marieke1983.
Marieken neem de tijd voor je beslissing, je hoeft niet vandaag een besluit te nemen en weg te gaan, maar bereid je er mentaal op voor en zet kleine stapjes. En uiteindelijk zijn er heel veel lieve en leuke mannen! liefs
Hoi Marieken, ik heb in eenzelfde soort relatie gezeten. Ik was ook een soort van verslaafd aan mijn ex. Hij speelde een spelletje met me van aantrekken en afstoten en het gevoel dat ik kreeg als hij me weer eens met liefde behandelde was zo geweldig. Toch wist ik ook diep in mijn hart dat ik beter af zou zijn zonder hem. Mijn "geluk" was dat hij een misstap maakte en vreemd ging. Daar ben ik via via achter gekomen. Dat was voor mij de aanleiding om een einde aan de relatie te maken. Nu heb ik de meest fantastische vriend die een vrouw zich kan wensen. Hij helpt in het huishouden en draagt mij op handen. Denk goed na over wat je met je toekomst wilt, want als je straks samen met hem een kindje hebt ben je levenslang met hem verbonden. Zelfs als je dan uit elkaar zou zijn. In ieder geval veel sterkte met het nemen van de juiste beslissing, Liefs Willes
hey meis Ook ik ben het met marieke eens... Dit hou je niet vol..tenminste niet je hele leven. En helemaal niet met evt. een kleine er bij, dan wordt het alleen maar drukker. En waar blijft dan de tijd voor jezelf. Daar komt ook bij dat een kindje niets oplost en eigenlijk in zo`n situatie alleen maar lastiger is. En jij mist nu al de aandacht van hem, hoe zal dat met die kleine gaan....de eerste weken en misschien maanden is het nieuw en heel erg leuk. Maar misschien laat ook dat hem na die weken/maanden koud en sta je er (alsnog) echt helemaal alleen voor. Het feit dat je schrijft "huurmoordenaar ook goed" (ookal is het natuurlijk niet zo bedoelt) zegt eigenlijk al genoeg: je wilt dit niet langer. Doorbreek die sleur, en start een nieuw leven...makkelijk zal het niet zijn. Maar na een tijdje zal je jezelf afvragen waarom je dit niet eerder hebt gedaan, en ook jij zal een leuke nieuwe kerel aan de haak slaan. Niet iedere man wil een meisje waar ie de krant door kan lezen (net als de mijne) En misschien voelt dat direct wel zo goed dat jullie na een jaar al besluiten om te kijken of er een kindje mag komen...hoef je dus ook geen jaren te wachten. komt allemaal goed meis! dikke knuff voor jou
ik heb zo een vent gehad... uiteindelijk ben ik ook weggegaan (geen idee waar ik de moed vandaan heb gehaald maar was het van de ene op de andere dag zo zat dat er niet meer met me te praten viel)... nu heb ik een man die het hele huishouden doet, als hij moet werken s avonds kookt hij s ochtends voor me zodat ik niet hoef te kopen als ik thuis kom uit me werk. Het enige wat ik moet doen is de vaatwasser inruimen en de was opvouwen. Hij maakt zelfs mijn broeken korter als ik het vraag! Ook krijg ik af en toe een bloemetje, heeft hij me zeer romantisch ten huwelijk gevraagd en verrast hij me soms met de gekste dingen. Hij kon nooit klussen maar heeft het allemaal geleerd om ons huisje op te knappen en hij vind dat ook heerlijk om te doen. Klinkt nu als de ideale vent, maar hij heeft ook wel wat hoor haha. Iig het kan echt Marieke, je bent geen voetveeg... schop die kerel van je het huis uit, waarom moet jij het huis uit als jullie uit elkaar gaan? Laat hem lekker oprotten. En over kinderen... mijn man smeekt er al jaren om... hij is zo blij dat ik eindelijk overstag ben! Meid komop ook jij kan gelukkig zijn. En ik heb trouwens ook overgewicht. 25 kilo ongeveer. En als het niet zo snel lukt om een nieuwe vent te vinden kan je toch altijd, als je alles op orde hebt een BAM-mam worden?
ik ben heel blij dat ik mn verhaal heb gepost.. heb lang getwijfelt.. bedankt allemaal! ik moet nu weer werken, maar alle advies blijft welkom..
lieve marieken ik gun jou een lieve, attente vent die meewerkt in het huishouden. ik gun jou geen egoistische, luie, egocentrische hork. volgens mij weet je allang wat je wil (weg) maar ben je bang voor de verandering, en het enge. toch weet ik zeker dat je beter af zal zijn zonder hem! je zou hem nog 1 laatste kans kunnen geven, zoals in je brief. wat was zijn reactie op de brief? ook zou ik je adviseren direct weer aan de pil te gaan (en gewoon niet meer met hem te sexen ) want een kind verdient ouders die bij elkaar willen zijn. het is onwijs moeilijk, maar luister vooral goed naar je hart en dat altijd ware stemmetje. ik weet zeker dat je het kan; je zal er zelfs van groeien (in zelfvertrouwen) te merken dat je je leven zelf beter en gelukkiger maken kan! ik wens je heeel veel succes en sterkte... liefs klingel
Lieve schat, Ik kan me alleen maar aansluiten bij alle goed adviezen en lieve woorden die de dames voor mij hebben gegeven. Kies voor jezelf meisje en wordt weer eens echt gelukkig. Gelukkig met jezelf en uiteindelijk weer met een lieve man waarvoor jij alles bent. Je verdient beter dan dit. liefs
Mijn huis was wel zo goed als af..maar ik zat in dezelfde situatie ooit. Het heeft mij bijna en de relatie geheel de das omgedaan. Telkens bracht ik mijn gevoel bij hem ter sprake, om steeds weer op een betonnen muur te knallen. Meneer vond het wel best dat iuk alles deed. Ik voelde me op een goed moment alleen nog zijn hospita..hij had kost, inwoning en gratis seks en ik mocht in mijn eentje, met een fulltime baan, de tent draaiende houden. Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld. Uiteindelijk bleek in ons geval een scheiding onvermijdelijk. Nu hoeft dat bij jou natuurlijk niet zo te zijn, maar communicatie en partnerschap is zó belangrijk. Je kunt het ene tijd lang volhouden zoals het nu gaat, maar ooit breekt het je, als je er nu niet heel rigoureus wat aan doet!
als ik dit lees denk ik: ja ik ga bij hem weg! dit weekend nog. maar zodra ik me omdraai ben ik er niet zo zeker meer van of ik dat wel wil.. weet je wat ik nog het ergste ga vinden, als die straks een ander heeft en samen met haar in "ons" bed ligt en zij in "ons" huis woont en "onze" hond knuffelt en op "onze" bank zit.. en dat hun wel gelukkig zijn, en hij wel liefde en aandacht aan haar besteed... zou hart verscheurend zijn.. en damn, ben weer aan het roken! ik ben een stress en gezelschaps roker. dus stoppen was niet heel moeilijk toen we zwanger wouden gaan worden.. maar nu.. heb afgelopen dagen al bij andere gebiets.. nu zelf pakje gekocht.. heb de "rust" nodig die de sigaret geeft.. baal er wel van.. maar ja, het helpt even. ik stop straks wel weer..
Ik zou het als laatste zo proberen, door te zeggen dat je bij hem weggaat als hij niet veranderd, omdat de situatie onhoudbaar begint te worden. Stel duidelijke eisen en kom voor jezelf op. Doet hij er niets aan, dan is hij je niet waard. En moet je je conclusies trekken, hoe moeilijk ook. Jij bent het waard om voor te vechten. Zijn ogen moeten even geopend worden. Mocht hij de boodschap begrijpen. Prijs hem dan als hij wat doet en ga hem niet verbeteren of zoiets dergelijks.