Helemaal mee eens. Oordelen is makkelijk als je er zelf niet mee te maken hebt. Ik probeer voor mezelf maar te denken dat het voor zulke mensen fijn is dat ze het niet begrijpen.
mijn vriend krijgt het kwaad elke keer hij foto's ziet van zijn overleden (opgebaarde) hondje en alleen het idee al dat binnenkort zijn andere kan overlijden doet hem volschieten. Dan komt hij dagen zijn bed niet uit, ben ik zeker van. Ik hou mijn hart dus vast voor die dag
Ik heb mijn tweede ook een keer uit de auto gezet. Maar samen met z'n vader wel, want hij was 4 en kende de weg niet. Natuurlijk doen we het meeste wat we doen het liefste goed, maar het is ook juist goed om je kind mee te geven dat je ook maar een mens bent, en dus niet de perfecte ouder. Een goede ouder maakt juist fouten. Komt erop terug, zegt sorry en leert ervan. En elke ouder is wel eens moe en zegt dan dingen waarvan je wanneer je weer bij je volle verstand bent afvraagt waarom je dat in hemelsnaam zei. Maar ja, we zijn dus maar mens
Ja hij was echt heel vervelend aan het doen. Wat echt niet door de beugel kon. Heel eerlijk weet ik niet eens meer precies wat, maar ik had al een paar keer gewaarschuwd en er werd niet geluisterd. En ja achteraf had ik er niet mee moeten dreigen want inderdaad, ik vind ook als je ergens mee dreigt moet je het ook uitvoeren. Het was dus niet alleen een heel indrukwekkende les voor hun, maar ook voor mij . Eerst nadenken over waar je mee dreigt haha. Ik roep dus nu ook nooit zomaar meer iets. Maar achteraf was het toch heel waardevol gebleken. En nee, we hebben geen abonnement, moeten bijna een uur rijden. Dus ik baalde er zelf ook van. Maar mijn dreigement terugnemen kon ik ook niet.
Ik vind dat sommige ouderen juist beter uit elkaar hadden kunnen gaan ipv bij elkaar blijven 'voor de kinderen'. Ik heb in mijn leven meermaals van vrienden/collega's/kennissen gehoord over het ongelukkige huwelijk van hun ouders waarin ze absoluut niet de beste versie van hun leven hebben proberen te creëren voor zichzelf. En dat vind ik heel erg zonde. Ooit samen een al dan niet leuke relatie hebben gehad vind ik absoluut geen reden om tot je dood maar bij elkaar te moeten blijven. Of je nou getrouwd bent of niet. De waarde van een huwelijk is ook voor iedereen anders en dat mag. Mensen kunnen nou eenmaal veranderen in het leven. Twee mensen die bij elkaar passen op hun 18e hoeven dat echt niet meer te doen als ze 50 zijn. Buiten dat vraag ik me wel af waarom sommige mensen inderdaad niet al uit elkaar zijn gegaan vóórdat er kinderen kwamen. Want soms is het al zo overduidelijk geen prettige relatie geweest voordat er kinderen kwamen, hoezo besluit je dan kinderen te krijgen waardoor je zeker weten nog heel lang aan elkaar verbonden blijft? Wat ik wel het allerbelangrijkste vind is ten aller tijden respectvol naar elkaar blijven. En al helemaal als er kinderen in het spel zijn. Dat vind ik echt belangrijker dan bij elkaar blijven. Overigens ben ik zelf nog steeds gelukkig met mijn man, dit jaar 23 jaar getrouwd en we zijn gewoon van plan samen heel oud te worden. Toch hebben we genoeg om ons heen meegemaakt waardoor ik een relatie of huwelijk niet als persé heilig en voor eeuwig zie. Wederzijds respect des te meer.
Ik vind het soms ook heel moeilijk hoor deze wereld. Zeker opvoeden alles moet zo en zo en vooral roze en aai over de bol ook al doet een kind negatief. Soms heeft een kind in mijn ogen geen keus. Je steekt niet zomaar over je kijkt eerst.