Hier alles 4 de kinderen erg luid en veel (hoog) gillen bij elke emotie. Zowel de jongens als de meiden. Rond een jaar of 8 hield dat op bij de oudste 3, hopelijk volgt nr 4 dus ook over 3,5 jaar… Ik kan zelf niet zo goed tegen zoveel geluid en ben me altijd extreem bewust van mijn omgeving en wil niemand tot last zijn dus ik grijp ook altijd in.
Nou inderdaad! Op het basisonderwijs van de kinderen was ieder jaar gezeur over het schoolreisje. Daar werden altijd ouders voor gevraagd die dan en masse zich opgaven. En dat was echt: “ die is al geweest en nu mag ik, kinderachtig gedoe dus” ik heb me niet 1 x opgegeven; geen haar op mijn hoofd die dat wil, verschrikkelijk!!
Ik vind het oprecht ook wel jammer dat onze jongste niks leert met betrekking tot het katholieke geloof. Geen paas verhaal geen kerstverhaal. Wel het idee eitjes zoeken enzo maar niet juist de kneuterige verhalen die ik vroeger wel hoorde op mijn katholieke school. Nu willen we l gaan overplaatsen en oa een katholieke Dalton school een van onze keuzes. We gaan uit eindelijk op gevoel af. Maar hou het wel in mijn achterhoofd.
Ja ik snap dat ook niet goed. Ik heb mij voorgaande jaren wel opgegeven, maar dat was omdat zoon specifieke begeleiding nodig had. Ik was dan dus extra mee en had geen andere taak. Dit jaar hoeft het misschien niet. Dat moeten we nog overleggen. Als ze dan genoeg ouders hebben, dan blijf ik thuis. Kinnen ze nog hulp gebruiken, dan zal ik me aanmelden als "reguliere" hulpouder. Maar de hele dag verantwoordelijk voor een groepje opgeleide projectielen in ern pretpark.... ik weet echt leukere dagbesteding
Maar kinderen mogen toch wel tot een bepaalde hoogte geluid maken? Als je in een wijk woont, dan zijn er toch altijd wel omgevingsgeluiden? Verkeer, kinderen, klussers, blaffende honden. Van mij hoeven mijn kinderen niet stil te zijn, mogen best laten blijken als ze het leuk hebben. En dat is echt niet heel lang, maar 10-15 min even wat meer geluid vind ik zeker kunnen hoor. Mijn jongste heeft ADHD. Die had (en heeft) driftbuien, minuten lang. Hij kon bijv ook een boze bui krijgen als we buiten aan het eten waren. Tja, buren horen dat ook, terwijl ze ook aan het eten waren. Maar ik wilde mijn kind pertinent niet het gevoel geven dat hij er niet toe deed door met hem naar binnen te gaan als het maar enkele minuten duurde. Eén ding heb ik geleerd: neurodiverse kinderen moeten zich zo aanpassen aan de standaard dat de woede of andersoortige energie er toch wel een keer uitkomt. En dat ze er als ADHD'er ook mogen zijn en niet elke keer weggestopt moeten worden of voor de zekerheid maar elke dag binnen moeten eten. Ik zorgde er echt wel voor dat het niet elke dag herrie was vanuit onze tuin, maar ik verwachtte ook wel dat buren het geluid ook wel accepteerden. Onze buurvrouw accepteerde het niet. Ik weet nog wel op een dag met lekker weer: zoon met vriendje een tijdje in het zwembad (in totaal niet langer dan een half uur, met tussenpozen eruit). Er blafte een hond, er was iemand continu aan het schuren, ergens bezoek, niet-stille kinderen in de brandgangen. Kortom: overal geluid. Maar mijn kind moest stil zijn, want wij woonden naast haar. Kom op zeg, het waren echt pleziergeluiden zonder langdurig geschreeuw of gegil. Als je als buur niet een keer interesse toont in mijn kind en dan wel zo reageert, dan heb ik ook geen begrip hoor. Nog andere buren vinden dat niemand geluid mag maken behalve zijzelf. 3 jongens, ook ADHD, veel ruzie en dan een moeder die er bovenuit probeert te schreeuwen. Vaak muziek aan, veel BBQ's met bezoek en de nodige alcohol. Dat mag blijkbaar wel. Maar toen mijn zoon zich een keer flink pijn had gedaan, vond buurman het normaal om op hem te schelden dat hij stil moest zijn.
Maar dat ligt toch ook aan jullie als ouders? Ik bedoel, en ik ga er nu even vanuit dat je katholiek bent hoor, wanneer je iedere zondag naar de kerk gaat en je je kinderen een religieuze opvoeding geeft dan krijgen ze daar toch genoeg van mee? Natuurlijk is het fijn wanneer de school daarop aansluit, maar het is niet de enige plek waar ze iets meekrijgen van het geloof. Onze kinderen hebben nooit op een Islamitische school gezeten, niet in Nederland en niet hier in Tunesië. In Tunesië zijn er sowieso geen religieuze scholen, zowel openbare als privéscholen volgen hetzelfde curriculum, waarbij godsdienstles trouwens wel officieel een vak is maar net zo goed andere godsdiensten/levensbeschouwingen worden behandeld. Volgens mij hebben ze het nu over het boeddhisme bij mijn oudste dochter, waarbij ze het heel interessant vindt om te vermelden dat haar oma boeddhistisch is, haha. Eigenlijk merk je hier ook dat de mensen die erg religieus zijn daar vooral thuis invulling aan geven, eventueel nog weekendschool erbij. En niet alleen moskee, bijvoorbeeld in de regio's met Joodse inwoners, daar gaan ze op zaterdag weer naar de yeshiva enz. Ondanks dat wij praktiserend moslim zijn mis ik geen religieuze school voor mijn kinderen. Waarbij ik overigens niet zeg dat ik per definitie tegen onderwijs op religieuze grondslag ben.