Dat is ook echt zulke achterhaalde kennis en advies. Mijn kind werd (voorlopig) gediagnosticeerd met 2,5 jaar. Ik heb van niemand toen een prognose gekregen. Ik heb er wel om gevraagd want ik wou heel erg graag weten waar we aan toe waren en waar we ons op moesten voorbereiden. Maar allemaal zeiden ze: niets zo onvoorspelbaar als autisme.
Precies dat, bij c opschool zitten ook kindjes met autisme die veel 'beperkter' zijn op cognitieve vlak als onze zoon. Hij heeft ook twee vriendjes van zwemles twee broertjes die beiden ass met ontwikkelingsachterstand en een non verbaal is. Deze kindjes zullen altijd kind blijven. Zo heftig. En het is echt niet dat die ouders ' minder' hun best doen, maar gewoon omdat zij veel meer beperkt worden door de ass.
Ook een onpopulaire mening, Wat kunnen mensen zich druk maken om dingen die eigenlijk gewoon 'niet de moeite waard zijn' ik kan dat zelf dus echt niet meer. Soms zelfs tegen het muggenziften aan toe.
Onpopulaire Onpopulaire mening: Ik vind 10 minuten huilen echt heel lang. En mijn kinderen moeten naar binnen als ze herrie maken. Er is echt ruimte voor hun emoties, maar anderen hoeven daar geen last van te hebben Ik erger me ook aan t geluid van anderen. Een kind was huilt van de pijn, boos is omdat de bellenblaas omvalt of wat dan ook, daar zul je mij niet over horen Maar zodra gehuil omslaat in gejank, dan graag de volumeknop naar beneden of naar binnen. Een boze buurman die vreselijk uit z'n slof schiet; kan ik prima hebben Maar een ouders die waarschuwt voor de laatste keer. De aller laatste keer. De aller alles laatste keer.. Die kijk ik graag naar binnen, haha Laatst was onze jongste nogal bezig in de tuin en opvoedkundig moest ik hem echt even laten. Maar heb eerst even de buuf geappt of er niemand last van had Muziek.in de tuin; stom Drank op en van dat achterlijke gelal: stom Gewoon spelende kinderen: heerlijk
Hier kinderen met autisme maar dat is geen vrijbrief voor overlast. Oudste is volwassen en gilt niet meer, nooit echt gedaan ook. Jongste is soms wat rumoerig en dan kijk ik wat acceptabel is. Buren zitten vanaf volgende week 4 maanden in Spanje en de andere buurvrouw van 86 is half doof en is nooit buiten (verder kan niemand hem horen). Ja dan mag er deze zomer dus meer van mij dan als er buren in de tuin zitten. Maar krijsen en gillen wil ik zelf ook niet horen. Gek doen en dollen met de hond vind ik dan prima, ook omdat wij zelf niet zo vaak de deur uit kunnen met hem en het wel een jongen van 10 met veel energie is.
Helemaal mee eens. Na 10 minuten gejank trekt niemand het hier meer in huis dus dan zouden wij allemaal al lang naar binnen zijn gegaan.
Het is ook irritant! Mijn jongste van 3,5 is zo. Als ik nee zeg of mag niet gelijk huilen. Ik word er soms helemaal gek van. Huilen dan wel binnen. Ik zou overigens wel eens willen weten hoe ik dit kan oplossen want ik zeg best regelmatig nog nee dus ik heb soms vreselijke dagen Terwijl ik dus echt consequent ben. Maar goed, ze heeft wel een sterke wil dus wellicht moet ik gewoon een lange adem hebben. Mijn oudste twee deden (en doen) dit niet overigens.
hoe ouder ze worden hoe moeilijker ze het gaan krijgen. Natuurlijk is een kind het niet gelijk eens, nou ja die van ons niet. Ook toen hij klein was kwamen de woorden waarom niet. Met een goede korte uitleg was het daarna makkelijk om bij neer te leggen. Miepen en piepen was gelijk nee. Niks mis mee om grenzen aan te geven.
Mijn man en ik zijn nog nooit met zoon naar een monkey town zijn geweest. Hij ooit met een kinderfeestje maar zelf niet. Kan leukere dingen bedenken. ( wacht rustig af op het commentaar )
Klinkt ook vreselijk. In mijn hoofd zit een vertraging in het vertalen, zeer vermoeiend. Je mag horen waar je vandaan komt maar zonder een vertaalcomputer.
Haha hier is het echt afhankelijk van waar en wanneer. Had 2 weken terug het niet zo slimme idee om op een regenachtige dag in de vakantie naar een monkey town te gaan. Het was echt afschuwelijk, gelukkig had ik mijn oordopjes mee De kinderen vonden het leuk, maar nadien wel helemaal overprikkeld natuurlijk. Ik ga liever naar een kleinschalige binnenspeeltuin hier in de omgeving, dan vraag ik bij reservering altijd om in het rustigere gedeelte te zitten, weg van het speelgedeelte zelf. Dan is het wel goed te doen Ze hebben daar overigens ook een buiten gedeelte dus als het te veel wordt, kun je altijd daar nog naar toe vluchten.
Gewoon volhouden. Ja het is vervelend om steeds dat gehuil te horen, ook voor de buren. Maar ik hoor persoonlijk liever gehuil omdat je opvoedt (want dat hoort er bij voor mij) als gegil zodat het kind na 5 min zijn zin krijgt, want dan is het een eindeloos gebed. het gaat vanzelf beter
Het is wel een beetje tegenstrijdig. Kinderen moeten niet huilen buiten, maar je moet ze ook niet hun zin geven zodat ze stoppen met huilen Al met al moeten kinderen zich dus wel vooral leuk gedragen. Dat maak ik uit dit topic op en dat voel ik in de buurt ook wel. Geen geruzie en niet huilen en ook niet teveel geluid maken bij het spelen. Ik kan van m'n buren wel veel hebben qua geluid. Ook hun muziek, die niet altijd mijn smaak is, maar soms wel hard aanstaat, vind ik meestal niet vervelend. De hogedrukspuit van de achterbuurman ook niet. Ik zou liever meer kinderen op straat zien met hun bijbehorende geluiden, dan dat ze binnen spelen, omdat ze anders misschien tot overlast zijn.
Ik heb zelf geen probleem met een kind dat af en toe huilt, wel met continu huilen. Zo’n kind hoeft van mij niet perse naar binnen, maar ik hoor wel hoe de ouders het steeds weer zijn zin geven, waardoor het steeds blijft huilen. Daar heb ik meer problemen mee, dan dat je af en toe een kind hoort huilen. doordat de ouders niet doorpakken zit ik nu al voor de 3 e zomer in continu gehuil en gegil. Ik praat dan echt over 3 x pu, meerdere uren per dag, dag in dag uit ontzettend storend