Het 'probleem' is dat iedereen een andere definitie heeft van wat gillen en schreeuwen is: qua decibel, qua toonhoogte en qua duur.
O ik heb ook gezegd dat mijn kinderen (en hun vriendjes) niet naar ze hoeven te luisteren. Ze hebben inmiddels een niet zo'n goede naam in de buurt, omdat ze denken de regels voor de hele buurt te kunnen bepalen, terwijl ze zelf hun eigen regels erop nahouden.
Ja dat is het hem ook: ik begrijp helemaal dat niemand mijn soms schreeuwende kind fijn vindt om te horen. Maar je kunt van iemand met Tourette ook weer niet verwachten zich altijd binnen opgesloten te houden.
Ik zeg dat je kinderen die schreeuwen en gillen of janken en krijsen inderdaad moet corrigeren of naar binnen sturen. En dat betekent geen doodse stilte, maar een kind 10 minuten laten huilen buiten vind ik te gek voor woorden. Over het kdv, ja ik verwacht dat kinderen daar opgevoed worden en normaal leren spelen, dus niet gillen en krijsen. Er komt daar meer kabaal vandaan dan van het schoolplein als de bovenbouw buiten speelt. Het zijn dreumesen en peuters, komop zeg.
Jij heb gewoon een negatieve kijk op kinderen van anderen. Daar komt het bij mij op neer als ik de topics lees waar je in mee schrijft en waar het over kinderen gaat.
Hebben wij ook een keer gedaan bij een restaurant met iemand met Down die steeds een heel hard geluid maakte. Die familie mag daar zijn, en wij mogen dan de keuze maken om daar niet te gaan zitten als we even rustig willen eten. Het dochtertje van mijn buurvrouw kan best schreeuwen in de achtertuin, en ik mag daar ook last van hebben omdat ik in mijn hangmat rustig een boekje wil lezen. En dat kan zonder oordeel. Ik heb geen oordeel over dat ze schreeuwt, ik heb geen oordeel over dat gezinnen uit eten willen met kinderen die niet stil kunnen zitten. Feit is dat ik daar wel last van (kan) heb(ben) en dat mag ook gewoon.
Hier haalde ik mijn oudste direct naar binnen als ze gilde zonder reden. En dan bedoel ik echt gillen, geen korte kreetjes of pleziergekraai. Mn oude buurvrouw van 80 dacht de hele tijd dat er kinderen in nood waren. Ooit een bejaardenbuurt, maar langzaam kwamen er meer gezinnen. De kinderen die stelselmatig gilden, waren dezelfde kinderen waarvan de ouders zeggen: dat doet mijn kind nooit. Mijn impopulaire mening is dat je alleen mag gillen in geval van nood.
Oh en nog een; ik vind dat sommige ouders en kinderen teveel schermen met een diagnose als ADHD of autisme. Dat is geen reden om je kind grenzeloos te laten zijn. M'n dochter had 1 meisje in de klas, die haalde echt het bloed onder haar nagels vandaan. Verzon leugens tegen de juf waardoor mijn dochter straf kreeg, terwijl ze oprecht niks had gedaan (mijn kind is niet heilig, maar bepaalde scheldwoorden gebruikt ze niet), zodat zij hun gezamenlijke vriendin alleen had. Ze kon ook altijd de medelijden opwekken bij leerkrachten. Mijn kind vond het destijds lastig om voor zichzelf op te komen. Deze juf had overigens ook een compleet verkeerde aanpak. Mijn dochter werd overal op uitgesloten (gym, pauzes, de ontspannen elementen van school) terwijl zij niet aangepakt werd, zonder dat de juf gegarandeerd wist wie de schuldige was. Maar dit heeft in mijn dochter wel iets doen knakken helaas. De reden van dit gedrag volgens moeder/het meisje/leerkracht? Pdd-nos.
Helemaal mee eens. Kinderen mogen absoluut kind zijn en lekker buiten kunnen spelen, maar keihard of veel gillen is daar niet per se onderdeel van. Mijn motto is dat anderen geen last van mijn kinderen hoeven te hebben. Dus keihard gillen was hier altijd een no go en gebeurt ook gewoon niet, daar was ik heel strikt in. Mijn onpopulaire mening is dat er echt wel wat vaker tegen kinderen gezegd mag worden dat keihard gillen/krijsen/om aandacht schreeuwen geen "normaal" gedrag is wat nu eenmaal bij kinderen hoort.
Als kinderen de hele buurt bij elkaar schreeuwen dan zeg ik daar ook wat van. Gisteren liep ik hier langs de BSO met de hond en ik had mijn oortjes in met noise canceling en ik de hoorde de kinderen op het schoolplein er gewoon doorheen krijsen. Niet normaal en absurd dat zo’n BSO dit niet corrigeert. Die school staat midden in een woonwijk. Zo liep ik pas eens in de supermarkt en er liep een moeder met een hysterische peuter, dat kind krijsen en gillen en moeders ging op haar gemak boodschappen doen alsof ze het kind niet hoorde want zie mij eens mijn kind negeren en er niet aan toegeven en wat boeit het mij dat anderen er last van hebben. Ik heb zelf ook zo’n kind gehad met enorme driftbuien maar nooit heb ik haar krijsend op een vloer laten liggen met publiek. Die pakte ik op en smeet ik in de auto en dan naar huis en dan maar geen boodschappen. In de wachtkamer op mijn werk wordt soms ook de hele boel door kinderen verbouwd en die ouders zitten enkel als een dooie op hun scherm te staren. Daar zeg ik ook wat van en ze mogen het ook allemaal opruimen.
Onze (hoog)bejaarde buurvrouw vroeger vond het vreselijk als mijn ouders met ons op vakantie gingen, dan was het zo stil Nu ik zelf moeder ben van 6 (mijn ouders hebben er 8) besef ik heel goed hoe fijn zo'n reactie voor mijn moeder moest zijn. Want uiteraard verliep het ook niet geluidloos en dan met een 2onder1kap kunnen de buren er ook binnen best last van hebben. Maar de oude buurvrouw genoot er van. Ook huilende kinderen snachts vond ze geen probleem. Dan kan je als ouder zelf ook langer relaxed blijven.
Lijkt mij vooral afhankelijk van wat de kinderen doen, hoe vaak de mensen wat zeggen en op welke manier/toon.
Tja.. meningen verschillen daarover. Is toch logisch als je pak hem beet 50/60 kinderen op 1 plein zet dat het een herrie is. Net zoals het voorbeeld wat jij hierboven benoem over het kind in de supermarkt. Denk je nou echt dat ik aan m’n kind ga toegeven om dan maar weg te gaan? Dan weet ik nu al dat het de volgende x weer gebeurt. Als je niks kan hebben bestel je je boodschappen lekker online denk ik dan. Dat gezeur en gemok altijd op ouders met kinderen!
Klopt! Hier was ons zoontje een tijd terug heel lief met een buurjongetje aan het spelen. Gewoon rustig, je hoorde ze niet! De buurman vond dat ze rommel maakte en dat verpeste z’n uitzicht.. even serieus ! Ze waren gewoon een hut aan het bouwen met spullen die daar al lagen. Ik kan daar echt heel boos om worden. Die spullen hebben we netjes weer opgeruimd toen ze klaar waren. Wat willen mensen dan? Dat we ze maar achter een schermpje zetten, dan zijn ze tenminste stil. Nou hier spelen ze heerlijk veel buiten!
Ik denk dat we allemaal wel gezinnen kennen waarbij de kinderen eigenlijk gewoon maar doen wat ze willen. Roepen, tieren, crisis na crisis en dan een mama en papa die nog net geen aai over het hoofd geven. Ik denk dat het daar over gaat en niet over kinderen die spelen, plezier maken en indien nodig aangesproken worden op hun gedrag. Ik heb trouwens zelf 3 kinderen mat add/adhd en 2ervan hebben ass. Maar net bij hen is begeleiding extra van belang. De wereld kijkt niet als moeder naar uw kind. Dus het is belangrijk om de realiteit onder ogen te zien en niet alleen als ouder naar zoiets te kijken maar net ook oog te hebben voor de wereld waarin we leven.
Applaus voor jou. Als je ze 1x ziet en niet kent weet je ook niet waarom die moeder tot besluit kwam. "Dan maar geen boodschappen" is leuk als je weet dat je binnen 24u weer kan. Ik heb vaak zat gehad dat ik voor minimaal een week moest halen dus dan is "dan maar geen boodschappen" geen optie. Hier hebben ze allemaal 1x een driftbui gehad in een winkel. Jammer dan, ik koop wat ik nodig heb en afhankelijk van het kind wist ik wel of ingrijpen zin had of beter even laten uitrazen. En ja, rot voor de andere mensen in de winkel maar liever eenmalig dan wekelijks omdat ze weten dat ze dan de zin krijgen. Uiteindelijk krijg je toch wel commentaar. Of je laat ze (te lang) geluid produceren of je grijpt te snel in waardoor ze geen grenzen en regels leren of je bent juist weer veel te streng. (Dit gaat dan vooral over passanten in bijvoorbeeld een winkel. Bij buurtkinderen heb je vaak meer context)
Ja ik weet natuurlijk ook niet wat anderen onder 'gekrijs en janken' verstaan, maar kinderen maken nou eenmaal geluid en ja soms kan dat wat luid zijn. Mijn kinderen mogen ook de buurt niet bij elkaar gillen, maar ik zie hier ook duidelijk verschil tussen beide kinderen. Waar de één al snel iets kan los laten, blijft de ander er in hangen en gaat vrijwel direct op standje luid.