Hoi allemaal, Na een pittig medisch traject met meerdere miskramen ben ik in mei zwanger geworden na een eerste IVF behandeling met donorzaad (ik ben alleenstaand). De eerste twaalf weken waren nogal heftig - met pittige overstimulatie en een gescheurde eierstok - maar het kindje leek het allemaal dapper te doorstaan en groeide flink door! Gister kreeg ik helaas het telefoontje dat ik écht niet had zien aankomen: uit de nipt blijkt dat mijn kindje waarschijnlijk een chromosoomafwijking heeft. En ineens zit ik dan in een hele bizarre rollercoaster waar ik natuurlijk nooit in terecht had willen komen. Vanochtend is er weefsel afgenomen voor de vlokkentest, maar vandaag waren toch ook op de echo aanwijzingen te zien in de richting van een ernstige chromosoomafwijking. Ik maak me dan eigenlijk ook geen enkele illusie meer en verwacht eind deze week een bevestiging van de nipt te krijgen. Voor mij zal dat betekenen dat ik de zwangerschap laat beëindigen, hoe intens moeilijk en verdrietig ik dit ook vind. Ook vandaag (12+1) zag ik weer een fantastisch beweeglijk kindje op de echo en de gedachte dat ik daar afscheid van moet gaan nemen breekt mijn hart in duizend stukjes. Maar aan die beslissing twijfel ik niet. Wel vraag ik me af of er meer dames zijn die in deze situatie verkeren of hebben verkeerd en die wellicht wat van hun ervaring willen delen of tips hebben waar ik de komende tijd mijn voordeel mee kan doen. (Ik twijfel niet aan mijn beslissing dus ik vraag heel bewust niet om meningen over het wel of nief voortzetten van de zwangerschap) Tuurlijk heb ik vooraf over dit scenario nagedacht maar daadwerkelijk deze keus moeten maken doet nog zoveel meer met me dan ik had gedacht...
Wow wat heftig zeg. Geen herkenning in je verhaal maar wilde je vooral enorm veel sterkte wensen in deze moeilijke periode...
Oh neee, wat ontzettend schrikken. Eindelijk zwanger en dan gebeurt er dit.. hebben ze gezegd welke chromosoomafwijking het waarschijnlijk is? Ik wil je heel erg veel sterkte, wijsheid en kracht toewensen ♡♡
Wat ontzettend verdrietig. Dit slaat de grond onder je voeten weg. Vorig jaar september heb ik hetzelfde meegemaakt en besloten om de zwangerschap af te breken. Moeilijkste beslissing in mijn hele leven maar ik sta er nog steeds achter. Als ik je post zo lees had dit ook door mij geschreven kunnen zijn. Ook single mama. Ik weet niet hoe de begeleiding vanuit het ziekenhuis is voor jou? Ik heb hier wel veel steun aan gehad, zowel vanaf de foute nipt tot de nazorg. En ook nu bij mijn nieuwe zwangerschap. Vanuit het ziekenhuis ook psychologische ondersteuning gehad en dat was erg fijn. Tot afgelopen mei zelfs om het allemaal een plekje te kunnen geven. Ik kan je nog zoveel meer vertellen maar ik weet niet waar je behoefte aan hebt. Je mag me zeker ook privé een berichtje sturen als je dat prettig vind. Dikke knuffel voor nu!
@Lindawen79 bedankt voor je bericht, ik zou heel graag meer willen weten. Over de aanloop naar de dag dat je het kindje liet komen en hoe dat ging... inderdaad ook over de verwerking daarna, ik hoorde de arts al van alles zeggen over psychologische begeleiding en rouwverwerking maar dat ging een beetje langs me heen toen. Ben meestal geneigd verdriet en tegenslag zelf te fiksen en dacht 'zien we dan wel weer', maar ik merk dat dit gewoon op veel manieren zwaar is. Ondanks dat mijn ratio op dit vlak altijd op dezelfde lijn heeft gezeten en ik niet twijfel. Het is een beetje een mindfuck als de emotie er in volle omvang bij komt. Ik schrik er van dat ik de hele dag op en af loop te huilen. Ben normaal zo nuchter en stabiel, nou dit is een ander verhaal ... Ik merk ook dat ik het een kwetsbaar onderwerp vind, vond het al moeilijk het zomaar te vertellen aan de mensen die weten dat ik zwanger ben en die staan toch echt het dichtst bij me. Hoe heb jij dat ervaren? En dan van gelukkig een andere orde: je bent op dit moment opnieuw zwanger? Wat heerlijk voor je! En klopt je banner (dus 10 weken?)? Dan zullen dit nu extra spannende weken voor je zijn. Ik duim voor je. Overigens: kan natuurlijk inderdaad ook via persoonlijk bericht hoor. Het is een beladen onderwerp.
@Lisa280887 , @Marlena , @Narcisje en @Mya bedankt voor jullie lieve reacties. Dat op zich is al heel erg fijn om te lezen!
@Palmpje ik tag haar even. Zij heeft ook haar 2de kindje verloren. Verder wil ik de tip geven kijk naar de watermethode. Dan kan je het kindje nog mooi zien. Veel sterkte!
Wat ontzettend verdrietig Wij hebben ook een kindje verloren met een chromosoom afwijking. Wij hebben de keuze gemaakt af te wachten, uiteindelijk is ze met 22 weken overleden in m’n buik. Wat ik je mee wil geven is probeer zolang hij of zij nog in je buik zit zoveel mogelijk herinneringen te maken. zing liedjes, evt een vast liedje wat je later troost kan bieden en aan hem/haar herinnert. Maak veel foto’s van jou, terwijl je nog zwanger bent. Misschien zelfs nog wel mooi om naar het bos oid te gaan en daar bewust samen te zijn. Het kan je later zoveel troost geven.. Als het goed is zal er goede begeleiding zijn.. Wij woonden in het buitenland, dus niet helemaal vergelijkbaar. Maar ook tijdens de bevalling wees niet streng voor jezelf.. emotioneel zit je al in een rollercoaster, dus schroom niet voor pijnstilling. Ik heb uiteindelijk een ruggenprik gehad, wat bij de de andere drie niet heb gehad. Maar hierdoor kon ik de bevalling heel bewust meemaken wat ik uiteindelijk als fijn heb ervaren. Verder heel goed om de tijd te nemen, ze zijn maar zo kort bij je.. Je kunt tegenwoordig je kindje in water bewaren tot aan het afscheid. En kijk of er zo snel mogelijk na de bevalling foto’s gemaakt kunnen worden. Koop twee dezelfde knuffeltjes, 1 om mee gegeven als ze word begraven/gecremeerd en 1 voor jou als herinnering. Handafdrukjes maken. Een mooie doek. Misschien een warrig verhaal, maar hoop dat je er alsnog wat aan hebt. Mocht je nog vragen hebben, mag je me ook altijd een pb doen. Heel veel sterkte met alle keuzes en alles wat er op je pad komt ♡
Heel veel sterkte ❤️ Stichting still kan je langs laten komen om foto’s te laten maken. Ook zijn er in de meeste ziekenhuizen doosjes van stichting Pheron om herinneringen te laten maken. Hand/voetafdrukjes ect. -edit- vraag of ze tijdens bevalling ook foto’s willen maken het gaat allemaal in roes aan je voorbij dan is wel fijn dat je na afloop als je wil kan kijken.
Wat ontzettend verdrietig Ik heb dit helaas ook mee moeten maken en ben toevallig ook een bewust alleenstaande moeder. Mocht je er behoefte aan hebben dan staat mijn pb altijd open. Heel veel sterkte!
Geen ervaring, maar ik wil het topic ook niet zomaar wegklikken. We hebben samen best een tijdje in het mmm hoekje geschreven en was zo blij voor je dat het eindelijk gelukt was! En dan kom je in zo'n nachtmerrie terecht. Heel veel sterkte.
Wat een verschrikkelijk bericht heb je gekregen, ik voel je verdriet! Zoals ik uit je bericht opmaak sta je er heel reëel in, welke afwijkingen zijn er op de echo gezien die de uitslag bevestigen? Helaas hebben wij recent eenzelfde beslissing moeten maken. Ons kindje had geen schedeltje en zou niet levensvatbaar zijn. Wij hebben de zwangerschap met 12 weken moeten beëindigen. Je ziet een kloppend hartje en een beweeglijk kindje op de echo, zelf die beslissing moeten maken is zo ontzettend hard en moeilijk. Bijna ondoenlijk wanneer je kleintje zo gewenst is. Hoe moeilijk ook, soms is liefde ook loslaten. Ik lees al veel goeie tips in de eerdere reacties. Wanneer de zwangerschap met dit termijn wordt afgebroken heb je een indicatie omdat in het ziekenhuis te doen. Ik was ontzettend blij met de begeleiding die we daar hebben gekregen. De gesprekken vooraf, de privacy tijdens de bevalling en de uitgebreide begeleiding toen ons kleintje geboren was. Wij hebben ook de watermethode toegepast en dat was heel bijzonder. We hebben ervoor gekozen het te cremeren en recent is de as uitgestrooid op een speciaal sterretjesveld op de begraafplaats vlakbij. Is er iemand die je die dag kan ondersteunen en bij je kan zijn? Je moet dit niet alleen doen... Ik heb tijdens de bevalling geen extra pijnstilling gebruikt. Een naproxen en kruik waren afdoende, ik vond het ook fijn het heel bewust mee te kunnen maken. Neem je tijd, praat, huil en neem afscheid. Als je vragen hebt of wat kwijt wilt, mag je mij altijd een berichtje sturen. Ontzettend veel sterkte, wat is het leven soms ontzettend oneerlijk! Dikke knuffel❤️
Ach wat verdrietig dit! Ik wil je heel veel sterkte wensen.. ♡ Mijn vriendin heeft hetzelfde meegemaakt en heeft ook de zwangerschap laten afbreken. Het was een heftige periode, een rollercoaster vol emoties.. na de bevalling heeft ze direct foto's gemaakt van het kindje als blijvende herinnering. Ze was er heel open over naar familie/vrienden. Ik vond het fijn om haar hierin te kunnen steunen. Maar dit is voor iedereen weer anders natuurlijk. Ik hoop dat je wat hebt aan alle tips en steun die hier gegeven zijn.. veel sterkte de komende tijd!