Ik begin telkens meer zin te krijgen om voor een tweede te gaan, ik heb altijd graag 3 kinderen gewild, en aangezien ik problemen heb met mijn schildklier die na de zwangerschap zijn verergerd begin ik liever eerder dan te laat met het proberen.. wie weet gaat het nu moeilijker. Ik weet niet of vrouwen dit gevoel herkennen maar ik heb de eerste maanden na de bevalling niet echt genoten van het moeder zijn, ik was altijd maar bezorgd, snapte niks van baby's en huiltjes, en raakte constant over alles in paniek. Hetzelfde voor de zwangerschap, ik heb niet genoeg genoten van hoe leuk het wel niet is elk trapje te voelen en beweging, omdat ik me altijd zorgen maakte of het wel goed ging met hem, vanwege mijn schildklier, en ik verlangde er dus constant naar dat hij gauw geboren werd zodat ik kon zien dat alles goed was. Nu, verlang ik er dus erg naar om het allemaal overnieuw mee te maken, met de ervaring die ik al heb, en hopelijk zonder zorgen en er beter van te kunnen genieten, van het zwanger zijn, en het tuttelen met zo'n ini mini klein babytje, en het lijkt me zo leuk voor mijn zoontje, ook omdat hij niet naar de opvang gaat dus niet veel contact heeft met andere kindjes. Maar ik vraag me wel af of ik de boel niet teveel idealiseer, net als dat ik het hebben van een baby erg idealiseerde, ik bedoel, nu geniet ik er erg van, maar zoals ik al eerder zei de begin periode was echt even zwaar, en eigenlijk voelde ik me pas echt relaxt vanaf 6 maanden...mijn zoontje huilde ook vaak overdag omdat hij niet wou slapen maar wel moe was. Nou ik gewoon benieuwd naar jullie ervaringen als moeders met een 2e of 3ekind!
Ik heb 2 zoontjes met 19 maanden verschil en ik vind het retezwaar . Uiteraard is het aan de andere kant ook dubbel geluk omdat je twee gezonde kindjes hebt met allebei hun leuke kanten en gezelligheid van een gezinnetje. Wij hebben bewust gekozen voor een tweede en voor dit leeftijdsverschil (mits het lukte natuurlijk ) en ik heb er ook echt geen spijt van. Over een tijdje wordt het makkelijker en dan hebben de jongens hopelijk heel veel aan elkaar. Aan de andere kant wilde ik altijd 3 of 4 kinderen en kom ik daar nu van terug. Benjamin is echt de laatste. Het vergt gewoon heel veel van je. Er is er altijd wel 1 die je nodig heeft. Ik heb altijd veel respect voor de moeders die dat fluitend (lijken te) doen. Mijn jongste slaapt heel slecht, is onverzadigbaar qua eten en spuugt heel veel. Dat maakt het niet makkelijk, zeker i.c.m. een oudste die nu in de peuterpuberteit zit. Ik denk dat je laatste alinea heel belangrijk is. Idealiseer het niet. Het is met twee kindjes ook gewoon echt zwaarder dan met 1. Dat hoeft je er niet van te weerhouden om voor een tweede te gaan, maar realiseer je het wel, om teleurstelling te voorkomen. Mocht je dan een erg makkelijke tweede krijgen, kan het alleen maar meevallen
Hier een hele makkelijke eerste en een wat lastigere tweede, leeftijdsverschil is 14 maanden, in het begin allemaal leuk en lief en baby drinken geven.. totdat baby nu bijna 2 is en begint te slaan en haren trekken... ze vechten bijna de hele dag door We willen graag een 3e kindje, maar dat ga ik niet trekken op deze manier. De jongste slaapt ook erg slecht vooral 's nachts en dat breekt echt op. Net wat mamamarije zegt, er is er altijd wel 1 die je nodig heeft, en ben je bij die dan maakt de ander weer iets kapot of huilt of poept of wilt drinken... Maar........... ik ben er dolgelukkig mee en heb nergens spijt van... kan het ook echt wel iedereen aanraden. het is veel gezelliger thuis
Ok, ik ben wakker geschud hihi... maar goed wat ik dus voor ogen heb is als alles goed gaat dat mijn zoontje dus 2/2.5 is als de baby dan geboren wordt, we beginnen pas volgende zomer met proberen en dan is het nog zien wanneer het raak is..
Haha, het was niet de bedoeling om je bang te maken hoor Je moet het zo zien: twee keer de kusjes en knuffels twee keer de liefde voelen twee keer zo trots zijn, mijlpalen meemaken, leuke dingen doen twee keer genieten Maar ook: twee keer gebroken nachten (slaapt Benjamin ineens door, gaat Lucas spoken) twee kinderen die alles vies maken twee kinderen die constant van alles van je (kunnen) vragen twee keer de zorgen twee keer het huilen En natuurlijk zijn geen twee kinderen hetzelfde, maar kinderen hebben altijd hun leuke en minder leuke kanten
Maar op een gegeven moment went het waarschijnlijk ook toch? Net als bijvoorbeeld nu de gebroken nachten mij veel minder opbreken dan in het begin. De eerste maanden kon ik alleen maar denken aan eens uitslapen tot 11u, nu ben ik al frist en vrolijk als ik gewoon 7u door heb kunnen slapen.
Dat is ook zo, tuurlijk went het wel. Neemt niet weg dat het soms met vlagen heel pittig kan zijn. En daarnaast: misschien ervaar jij het straks helemaal niet zo, dat kan natuurlijk ook nog Ik ben ook blij als ik tot 7 uur geslapen heb, maar dat komt omdat ik tegenwoordig nachten heb waarbij onze peuter minstens 1-2 keer wakker wordt door nachtmerries en onze jongste vanaf 5 uur besluit dat het ochtend is Voor hetzelfde geld krijg je een tweede die heerlijk slaapt en is er geen vuiltje aan de lucht, maar misschien ook niet. Je moet bereid zijn om dat ook aan te kunnen. Anyway... just being honest
Hier 3 kindjes, en het is druk, maar oh zo gezellig en oh zo veel liefde! Echt heerlijk! Na deze drukke jaren komen er vast ook weer makkelijkere......
Hier ook net een tweede kindje. Als je me deze vraag een paar weken geleden gesteld had, had ik iets heel anders gezegd als nu: Het is, zeker in het begin, erg zwaar; je bent zelf nog niet voldoende hersteld, de oudste moet erg wennen en vraagt (nog) meer aandacht. Maar.....het went snel.....en het is geweldig om m'n twee kinderen samen te zien. Tussen mijn kinderen zit 2 jr en ruim 9 mnd en dat vind ik wel prima. Als het aan mij gelegen had hadden we eerder een tweede gekregen, maar nu ben ik wel blij dat er bijna 3 jaar tussen zit. M'n dochter kan veel dingen zelf, de ergste slaapproblemen zijn achter de rug en ze gaat nog niet naar school waardoor we niet iedere dag om half 9 bij school hoeven te staan. Ik heb ook altijd gezegd dat ik veel kinderen wil, maar ook hier blijft het (hoogstwaarschijnlijk) bij 2. En ik moet wel eerlijk zeggen dat ik niet kan wachten tot m'n jongste baby-af is.....hoe lief, leuk en schattig hij (meestal) ook is.
Hier twee jongens met een verschil van 20 maanden. Het valt mij reuze mee. Tuurlijk is het af en toe pittig, maar ik vind het heerlijk. Maar de gebroken nachten vallen hier reuze mee. Zo af en toe eens eentje. Wij zijn ook wel verwend met twee goede slapertjes. De oudste sliep meteen door (van 23 tot 8) en daar zag ik wel tegenop. Dat zou een tweede vast niet doen. Maar jawel hoor, die slaapt vanaf 8 weken zelfs al van 19-8. Dus ja. Ik zelf vind alleen de eerste 3 maanden geen bal aan . Ik heb sowieso weinig met baby's. Wil niet zeggen dat ze tekort komen hoor. Die van mijzelf zijn natuurlijk helemaal te gek!! (zelfs als ini mini baby). Nou raak(te) ik niet snel in paniek, maar ik heb de huiltjes ook moeten leren herkennen. En moest mijn kindjes echt leren kennen. Daar waar het bij anderen allemaal vanzelf leek te gaan, moest ik er bij beide jongens in groeien. Ik had bij de tweede wel veel sneller een ritme, maar waarschijnlijk omdat je toch in het ritme van de oudste mee beweegt. De tweede zwangerschap is voorbij gevlogen. Gewoon, omdat nr 1 je lekker bezig houdt. En misschien juist daarom heb ik er ook wel meer van kunnen genieten. Je bent er zelf veel minder mee bezig. Ik voelde me verder ook prima. Ik heb ook wel eens dagen dat ik gillend gek wordt, dat ze allebei om beurt slapen, dat de jongste begint te huilen op het moment dat de oudste een driftbui heeft. En toch zou ik dolgraag een snelle derde willen...
hier 2 kindjes, 18maanden verschil. Soms zwaar als ze beide hun dag niet hebben, maar over het algemeen vind ik het heel goed te doen! Nou heb ik wel het geluk dat ik 2x al heel snel een doorslaper had! Avonden waren laatste weken het zwaarst, daniel wilde niet slapen en lydia krampen. Maar daar staat tegenover dat de ochtenden heel relax beginnen, daniel word ron 9u wakker, lydia tussen 6 en 9 dus ik hoef ook niet vroeg mn bed uit sochtens. daniel is gelukkig ook niet jaloers geweest en is helemaal gek op zn zusje. Als ik het over kon doen zou ik ze weer zo dicht op elkaar willen
Wij hebben ook 3 kindjes en ik vind het heerlijk maar wel druk. Dat je meer kan genieten klopte in mijn geval wel, had meer zelfvertrouwen dan de eerste keer. Lastige vond ik wel de nachtvoedingen. Die was ik eigenlijk vergeten en vond het zwaarder omdat je op de dag lastig kunt bijslapen omdat de twee kleintjes nooit tegelijk sliepen of de oudste al niet meer sliep. Bij ons zit er iets minder en íets meer dan 3 jaar tussen de kids en dat vind ik een mooi leeftijdsverschil. Ze hebben een hoop aan elkaar maar kunnen elkaar ook met rust laten. De jongste wordt bijna 3 en het wordt alleen maar makkelijker!! Loop er alleen wel tegenaan dat ze nu ouder worden en allemaal sporten en dingen met vriendjes, feestjes enz hebben. Naast mijn baan heb ik dus inmiddels ook een eigen taxibedrijf haha
Hier 3 binnen 3 jaar. Tja het is druk en soms denk je echt wel eens waar ben ik aan begonnen maar voornamelijk erg gelukkig met mijn mooie stel. Scheelt als je een partner hebt die ook veel doet. In mijn eentje zou ik hiervoor niet hebben gekozen. Ik heb het geluk dat mijn man de nachten eruit gaat (alleen met BV ikzelf). Als je de zorg deelt dan deel je ook heel veel liefde. En onze kindjes zijn ook echt vriendjes en lieve broers & zus. Ze spelen veel met elkaar en zijn gek op elkaar knuffelen (en mama gelukkig). Hier een voorstander zoals je er goed op in kan stellen (dat je even minder tijd voor elkaar hebt en het erg druk hebt) en de zorgen deelt. Succes met je beslissing.
Hier zit er 2,5 jaar en 1 dag tussen. Het valt me in het begin eigenlijk best tegen. De jongste is een spuger, dus vraagt veel aandacht. De oudste volop aan het peuterpuberen, maar voornamelijk als mijn man en ik beiden thuis zijn. Hij kan gelukkig ook af en toe alleen spelen en doet al heel veel zelf! Maar waar de eerste vrij snel goede nachten maakte, is het met de 2e echt minder. Ze doet er gerust 1,5 uur over 's nachts om in slaap te komen. Maar wat mijn voorganger ook zegt. Als je een partner hebt, die ook veel doet, dan scheelt dat echt een stuk! Ik heb net als jij de eerste keer weinig genoten van de babytijd. Maar moet zeggen dat ik dat nu weer heb. Toch veel zorgen vanwege het spugen. Verder heb ik gewoon weinig met kleine baby's. Het is zo eenrichtingverkeer in het begin. Wordt tijd dat ze gaat lachen en kraaien!
Hier ook net mama van nr. 2. Tussen mijn dochter en zoontje zit 4 jaar, dus ik moest weer erg wennen aan de gebroken nachten. Dochter was een baby volgens het boekje, zoontje een echt zorgenkindje. Dat hakt er af en toe, dochter krijgt minder aandacht, moeder is erg moe. Maar het is het allemaal zo waard. Jesse vindt alles leuk aan zijn grote zus. Zij kan alles bij hem maken en hij kijkt echt vol bewondering naar haar. Het is superdruk, ik moet elke ochtend en middag bij school staan, maar ik ben erg blij en gelukkig met mijn 2 plaatjes.
Mijn moeder vindt dus dat ik moet wachten tot mijn zoontje naar school gaat, dus gaan proberen als hij een jaar of 3 is. Mijn broer is 4 jaar ouder en er is maar een korte periode geweest dat we met elkaar speelden, al snel begon hij te puberen en wou ik nog verkleden en met de poppen spelen! Tja, het lijkt me leuker als ze wat dichter bij elkaar zitten kwa leeftijd. En is het niet zo dat na de eerste 2 jaar een kind meestal wel gewoon goed slaapt?
Ik vond de babytijd bij mijn oudste heel zwaar, vreselijk. Ik dacht toen ik zwanger was van de tweede dat het weer zo ging worden, zette me echt schrap. Maar het is heel anders, ik ben relaxer, mijn man is relaxer. Ik geniet mer volle teugen en vind het helemaal niet zwaar, het is heerlijk!! Ik denk dat 4 jaar ertussen lastiger is, omdat je dan al gewend bent aan doorslapen en een stabiel ritme, en dan gooi je alles ineens weer om. Het valt mij enorm mee met twee kinderen!
Bij ons wel, maar ons dochtertje is altijd al een slaapkop geweest. Maar ze heeft nu 'snachts veel dromen omdat ze op de dag van alles meemaakt. Moet er soms vaker voor haar uit dan voor de kleine, hahaha. Het blijft lastig hoor, wij hadden ze ook graag iets dichter op elkaar gehad, maar dat lukte niet. HEt heeft beide z'n voordelen. Ik kan me nu overdag thuis veel op Jesse richten en mijn dochter beschouwd hem als levende pop. En als ze iets dichter op elkaar zitten wil het nog geen garantie zijn dat ze ook dikke maatjes worden. Ik heb zelf 2 zusjes, waar 2 en 6 jaar tussen zit en ik ben met allebei dikke vriendinnen.
tja zelf worstel ik ook in mijn hoofd met die vraag. Wanneer een 2e? Ik denk toch ook als de 1e naar school gaat, want: je hebt dan wel overdag lekker alle tijd om te genieten van de 2e (1 op 1 aandacht), je kunt overdag even bijslapen zonder dat de oudste je aandacht nodig heeft, je kunt bijvoorbeeld naar babyzwemmen gaan zonder je over nog een peuter te hoeven bekommeren. Nadelen: elke dag van en naar school brengen om vaste tijden. Lastig met de slaapjes van de jongste.. Dan moet je die toch weer storen in de slaap om je oudste te halen. Tja.... ik brainstorm gewoon nog even verder Oh en trouwens: twee kindjes dicht op elkaar wil niet zeggen dat ze het altijd met elkaar kunnen vinden. Ik en mijn broer schelen maar 1,5 jaar en heb nooit echt een super band met hem gehad..
@snowtje ik brainstorm met je mee @Marieke, idd dat denk ik dus ook, ik ben er nu zo erg aan gewend om 's nachts op te moeten staan etc...het stoort me helemaal niet meer, tja alleen als ik de extreme gevallen lees waar kindjes om het uur wakker worden dat zou me wel echt storen, maar hoe het nu gaat is soms een paar dagen doorslapen en soms een paar dagen wakker worden. @Tokkel, vond je het niet moeilijk om weer helemaal in het baby ritme te komen of viel dat mee?