Hallo, Mijn zoontje is 8 jaar en zit in groep 5. Mijn zoontje is een vrij druk manneke, maar dit is voornamelijk enthousiasme. Nu heeft hij 2 vriendjes in de klas die ook vrij druk zijn en met 1 daarvan ben ik helemaal niet blij dat hij daar mee speelt. Ik vind hem achterbaks en iedere keer als hij mij aankijkt zie ik die blik waar ik zeker van weet dat hij weer plannetjes aan het bedenken is om andere kinderen pijn te doen. Mijn zoontje is echter klein van stuk en kijkt erg tegen hem op. Zijn beste vriendje speelt ook graag met hem en ik denk dat hij bang is dat hij zijn vriendje kwijt raakt als hij niet doet wat dat andere kindje zegt. Ze worden ook altijd als 3eenheid gezien, wat inhoudt dat als er iets gebeurd is in de klas door 1 van de 3 alle kinderen altijd zeggen dat zij dat alledrie gedaan hebben, terwijl het vaak maar 1 van de 3 is. Ik zal nooit zeggen dat mijn zoontje iets niet doet, want ook hij zal wel eens iets doen, maar ik geloof gewoon niet dat hij bepaalde dingen zegt of doet, omdat hij thuis helemaal niet zo is en ik hem dan soort woorden nooit hoor zeggen. Ik durf hem niet te verbieden met dat ene jongentje te spelen aangezien iets wat niet mag juist interessant is. Wat zouden jullie doen?
Ik zou hem stimuleren om juist met andere kinderen te spelen. Veel andere kindjes uitnodigen enz. Ik heb een kind in de klas gehad die enorm opkeek tegen een "vriendje". Het "vriendje" dat hem in z'n kruis schopte. En omdat hij bang was dit "vriendje" kwijt te raken, zei het kind maar dat het geen pijn deed. Soms is de aantrekkingskracht zó groot dat er een net zo grote angst om doe persoon kwijt te raken of tegen je te hebben... Wat ik wil zeggen is dat het idd niet werkt om het hem te verbieden, maar ik zou juist andere vriendschappen stimuleren en deze proberen af te houden. En mocht zijn groep een keer opnieuw verdeeld worden, kijken of die 3 gesplitste kunnen worden... Heel hard maar soms...
Om eerlijk te zeggen zie ik dat alleen JIJ er een probleem mee hebt. Ik lees nergens dat je zoontje het niet leuk vind om met hem te spelen, behalve dan dat hij naar hem opkijkt. Mijn ervaring is dat ze toch zelf bepalen met wie ze om willen gaan. Je kan proberen om vriendschappen met andere kindjes te stimuleren, misschien helpt het. Maar als hij het vriendje echt leuk vind, zal hij toch naar hem toetrekken. Als dat kindje in jouw huis komt, kan je bijvoorbeeld wel regels stellen (aan gedrag bijvoorbeeld).
Welkom in de wereld! Als leerkracht krijg ik dit regelmatig te horen van ouders als ik het gedrag van hun kind met hen bespreek. Kinderen doen écht dingen buitenshuis die je zelf niet wilt, waar je ze niet mee hebt opgevoed en die je dus niet van ze verwacht. Verder zou ik het inderdaad niet verbieden. Wel bespreken. En ook andere contacten stimuleren.
Dit dus. Mijn zoon komt met woorden thuis waar van ik denk. ?Waar zijn ze uit gevonden. /? Juist op het schoolplein.