Op 8 April '14 zijn wij trotse ouders geworden van ons 3de wonder Ons dochtertje is om 14.33 geboren En heeft de naam M.ilou-B.enoîte C.arla M.aria 50 cm lang en 3340 gram Ik ga een poging doen bevallingsverhaal op te... typen vorig jaar mei, na 2 jr lang zware bloedingen en meerdere ingrepen op de O.K en hormoonbehandelingen en als wanhoopsgreep de mirena geplaatst gekregen te hebben, die wel goed hielp maar niet alles tegen hield, werden we voor t blok gezet Gyn wist dat we nog een kinderwens hadden maar eerst nog andere plannen hadden eigenlijk. Maar door de tijd wat duurde met de bloedingen en dat wat allemaal al geprobeerd was....: of nu alles eruit en nooit meer of nu proberen en 3 mnd/behandelingen proberen om zwanger te mogen raken doordat risico's op baarmoeder kanker te hoog werden. na veel praten in korte tijd de knop doorgehakt en de keus gemaakt die we nu nog konden maken en gestart met clomid 150 niet veel verwachtend door voorgeschiedenis met stomme verbazing ronde 1 positief getest.... te mooi om waar te zijn, door bloedingen angst dat het weer een bbz was..... maar alles bleek super en voor t eerst ging alles in 1 x goed! door t dolle heen! al snel begon de misselijkheid, wist niet wat gebeurde, bij de andere 2 geen last van gehad, althans niet deze mate en t/m wk 18 aan de primperan gezeten en gestart met omeprazol voelde me al een aantal weken niet mezelf, ook dit was vreemd voor me, deprie, huilen (veel), bleef maar afvallen, alleen maar willen slapen, ik wilde niks, was verre van mezelf... na overleg gyn en ha met 20/21 weken paroxitine gestart ivm prenatale depressie met 15 wk wisten we we krijgen een meid erbij! had ons voorgevoel gelijk 20 wk echo ging allemaal super... totdat bleek dat ons iete petite'je 3 wk groeiachterstand al had, dus vele groeiecho's volgde toen alles uiteindelijk een beetje tot rust leek te komen, en mezelf weer wat terug had en wat opknapte begon vanaf 26 wk dusdanig vele harde buiken en weeen..... na ctg's en metingen van bm besloten te starten met weeenremmende tabletten adalat en het vol zien te houden tot minimaal 35 wk, dat was ons doel letterlijk de weken afgeturft icm chronische BI en gwrichtsontstekingen die de kop op staken werd het alles behalve comfy week 33, yes! we mogen nu gewoon in ons eigen zh bevallen, lekker dicht bij huis week 35... doel behaalt! week 36 wegens de onrust in mn buik toch nog een week aan de adalat, nu niet om bevalling tegen te houden maar om t voor mezelf wat rustiger te houden en ivm haar groei en toen had ik eindelijk het gevoel te kunnen gaan genieten..... ondanks vele zh bezoeken ctg's ect afspraak bij de gyn na 4de opname hoefde niet veel te zeggen hij begon direct zelf van 8 april gaan we zoiezo ingrijpen, t is mooi geweest.... ik bleef op 4 cm ontsluiting hangen, dr hartje werd steeds vlakker op ctg's ze kreeg nog een week om t zelf te komen mits er geen dips ontstonden bij de ctg's en toen........ vertikte ze het.... althans mn vliezen.... 8 april mochten we ons om half 8 melden voor opname ons meis en manneke door t dolle heen en stuiterend bij de oppas t zou infeite alleen een kwestie zijn van hop vliezen breken..... mwha.... dat zou te makkelijk zijn grapten we nog onderweg naar t zh in t zh naar de verloskamer gebracht, ctg aangesloten en toen... begon de ellende, zh net over op een nieuw digitaal computersysteem GRMBL er mankeerde dus van alles aan t registratie systeem uit mijn apparaat kwam de registratie van een andere vrouw en kind van ons werd niets geregistreerd en alles wat er mis mee kon gaan ging mis half 9... poging vliezen breken..... en dat..... ging niet vlies zat te strak om de kleine heen, ze kregen t nergens achter gehaakt.... overleg even later ze doen een poging hartslag elektrode door de vliezen heen op de kleine dr koppie vast te zetten in de hoop dat.... en weer gebeurde er niets.... ik zeg ik voel wat lopen lijkt t wel, vk kijken, nee niets maakt manlief een opmerking.... ik heb mn snorkels niet meegenomen heh schat.... en ik krijg de slappe lach en pats daar gingen mn vliezen maar ook schoot de elektrode los ondertussen steeds allerlei it'ers in mn kamer (ook zo fijn als jezelf ook op de adm kz werkt) t enige wat nu werkte was de elektrode voor t hartje van de kleine, gelukkig iets, maar die is losgeschoten vk 2 pogingen om die nieuw te plaatsen lichte paniek... kleine compleet mn bekken uitgeschoten en helemaal naar boven gekropen... met de gewone toco kregen ze dr niet te pakken die elektrode moest erop mag niet meer zitten/hangen/staan... moet plat blijven gyn erbij, half hok vol collega's....scheldend op dat systeem ik was nog zo blij met dat t tijdens mn verlof was.... de gyn : haha jij mag ermee bevallen... en bedankt na rust in de tent, de gyn een poging... die kreeg de elektrode erop.... helaas ook mn bekken erbij verrekt, dat was een naar geluid en pijn en nu wachten wat mn lijf zelf doet of t oppikt.... maar nog niet eens een harde buik.... alles dood geslagen ik had al vochtinfuus, wat de ochtend te hard had gelopen, ik al dikke voeten ervan..... uiteindelijk ook aan de wee opwekkers vanaf 13.00 begon ik wat weeen te voelen..... toco aangesloten om weeen te registreren half 2 ..... jha! ik voel weeen die eindelijk wat gaan doen vk checked half2 4 cm kleine ligt weer terug beneden ik mag in mn favo houding... kleermakers zit tegen manlief aan (alleen wat ik voelde klopte niet met de registratie bleek later) tegen 2 uur mn hemel hevige weeen! maar ik verklaarde mezelf voor gek want volgens de ctg registreerde heuvels van harde buiken... overleg met vk en gyn ruggeprik kan bij mij niet.... we hadden het idee dat het zo nog uren ging duren op de registratie afgaande... dit icm met de zs en al uitgeput te zijn en die nacht maar 2 uur slaap... spuit pethidine had ik al gemeld dat de gyn sochtends een student geneeskunde bij ons gedropped had omdat we het ideale koppel zouden zijn om te observeren voor zn studie
enfin.... de injectie deed zn werk.... iets.... te goed.... maar iedereen ervan uit gaande dat het nog uren zou duren... ik soezig tegen manlief aan en weeen weg zuchtend en wiegend prima goed te doen zo... eindelijk ook rust in mn kamer! op die student na dan, maar daar hadden we geen last van tussen de weeen door nog een heel gesprek met hm gehad ik kon t zo nog wel uren volhouden, manlief ook opgelucht en toen ineens.... ik schrok soort van wakker en zeg ik moét nú persen... paniek manlief neeee dat kan nog niet....drukt alarm in... student wist niet meer waar die t zoeken moest vloog de gang op iemand te halen ik geprobeerd met alle kracht die perswee tegen te houden... ouch kamer liep vol, zuchten zuchten! er werd aan me getrokken en gesjorred want ik zat nog, werd achterover gegooid, elektrode pleister van mn been schoot eraf, mn infuus per ongeluk los (uit mn hand) getrokken hoofdje was al te zien....2e lukte echt niet meer ...piep it ben gaan persen ....... spullen stonden nog niet klaar en hebben ze dr net optijd op kunnen vangen letterlijk daar is ons kleinste meisje dan! dacht even 100 hechtingen na dit alles, maar gelukkig geen een kleerscheurtje ons meisje zag helemaal paars en blauw, wilde niet huilen...... pfff zweet breekt je dan uit..... uiteindelijk een huiltje! opluchting! ikzelf bond en blauw..... bloeduitstorting op mn been.... blauwe plekken van handen die aan me gesjorred hebben, mn hand beurs van t infuus dat er uit vloog stoned nog van de injectie n mn bekken die flinke klappen hebben gehad door t forceren van houding in paniek naast verrekking door elektrode maar godzijdank ons meisje eindelijk gewoon veilig in mn armen en wat waren we blij! helemaal niet zo licht als ze geschat hadden die vreugde was van korte duur, ze viel als een malle af borstvoeding verliep direct uitstekend en vanaf de 2e keer aanleggen hoorde je haar goed en overduidelijk klokken, veel voeding en geen waterige kinderarts controles allemaal prima alleen was er nieuw nieuws bekend rondom de anti epileptica die ik al 5 jr slikt tegen epilepsie, was altijd veilig, maar recent is er een pas geboren baby'tje door plotselinge ademstilstand overleden dit icm de anti depressiva... werd de 12 uur opname minimaal 48 uur opname inclusief monitoring van de kleine snachts op kinderafdeling wat kan er nog meer 'fout' gaan *zucht* toen discussie onder kinderartsen en gyn's wel of niet bloedafname kleine ivm mijn schildklier en meds... uiteindelijk toch wel bloedafname..... omdat ze wat gelig begon te zien hebben ze voor de zekerheid de billiewillie waarde mee geprikt..... niet dat ze daar wat van zouden verwachten ..... uiteraard billiewillie waarde kantje boord.... en ze blijft afvallen.... lactatiekundige, gyn, ka.... en toen kwam een aap uit de mouw niet alleen ik was enorm opgeblazen door infuusvocht dat te hard had gelopen...... ook ons meisje was erdoor opgezwollen dr lever heeft een optater ervan gehad en een vals geboortegewicht gegeven 10 april... eind van de middag.... we mogen naar huis gelukkig! kraamzorg..... collega die ik had gereserveerd kon pas vanaf de 12e ivm vakantie al het personeel bezet..... heb ik weer..... maar goed best, al is t iemand om even op te starten na die hectische dagen dus een collega met avond eten even gekomen om ons te helpen, super dag erna zou ze weer komen.... partus ertussen.... alleen zij 'vrij' ..... uiteindelijk smiddags een paar uurtjes en de dag daarna 'normaal' gelukkig extra uren erbij gekregen en dagen. elke dag moest dr billiewaarde gecontroleerd worden...... er is suf geprikt geworden... arme mup zondags was t erop of eronder was ie weer omhoog.... terug opname wat waren we blij dat de vk belde en vertelde dat t eindelijk afvlakte! ikzelf zakte inmiddels verder in een dalletje... alles is zo chaotisch verlopen en te snel en met te snel bedoel ik de bevalling zelf van t moment dat ik goeie weeen kreeg en dr in mn handen hield ook een te snelle bevalling is niks, en de zs zelf..... toen ik eindelijk kon gaan genieten.....hevige na weeen.... even heeft het er nog op geleken dat mn blindendarm ging opspelen.... dag voor de bevalling begonnen met luchtweg infectie en verhoging.... en de dag dat we de 'kraamweek' afsloten bleek ik oppervlakkige trombose in mn been te hebben.... feest er zullen nog veel tranen vloeien en t moet even een plek vinden maar wat zijn wij blij met haar en wat zijn dr zus en broer trots en blij! en ze zijn zoooo lief voor dr! we zijn helemaal flieft op onze 3 wonders
pff wat een zs en wat een bevalling en kraamtijd, kan me voorstellen dat je het van je af moet schrijven. Maar je hebt er een prachtige dochter en mooi gezin aan overgehouden. Gefeliciteerd met je dochter en sterkte met alles een plekje geven.
Jeetje musty wat een verhaal... Gelukkig is jullie meisje gezond geboren,hopelijk kan je alles een plekje geven,neem je tijd,het is niet niks! Het is in ieder geval een prachtig mooi meisje! Geniet van je mooie gezin!
dankjulliewel! ze is vandaag alweer 3 weken! t gaat zo hard t is een heerlijk mupke inmiddels bevallingsverslag in handen gekregen... en er gaat iig nog een flink gesprek aankomen met veel vragen
dankjulliewel, ze heeft nog even getob met dr lever, gevolgt door flinke eczeem wat direct ging ontsteken maar genieten volop van dr