Onse vlinder Fay 27/04/2009 *

Hoi moeders van vlinders

Helaas ook wij moeten hier even wat in schrijven.
Wij hebben vorige week dinsdag een besluit moeten nemen over onse Fay*
We waren zo trots dat we onse kleine weer mochten zien in me buik.
Maar die mooie heldere hemel was zo weg bij ons.
We kregen de termijn echo van 12 wk we waaren al zo blij dat ze 12 wk had gehaald.
Dus kon het nu alleen maar goed gaan dachten we.
Ze ging kijken naar onse kleine we zeiden nog wat is ze groot geworden we haden haar voor het laatst gezien met 9 wk.
En ze bewoog zo lekker in mijn buik.
En toen kregen we het nieuws dat haar nek plooi te groot was het mocht maar 3mm wezen die van haar was 13mm dus erg groot.
Dit kon niet waar zijn dit is een helle verschrikkelijke nacht merrie ze zal het wel verkeerd hebben.
Maar we werden naar het AMC verzocht om daar het better na te laten kijken.
Dus we konden de zelfde dag er nog heen.
Wij waren daar om 12 uur en we mochten naar binnen.

Ze gingen kijken naar onse kleine ze zeiden inderdaad dat de nek plooi te groot is dat kon duiden op een kindje met een hart afwijking of down of het syndroom van turner.
Het bleek dat ze hoe verder ze keken hoe erger het werd.
Het had vocht bij de nek buikje rug en zelfs in haar longen toen gingen ze kijken bij haar hartje dat werkte ook niet goed dat was heel erg.
Het moest zo zijn dat het binnen in het hartje rood moest zijn maar dat was blauw en de linker hart kamer werkte niet goed en was te klein.

We dachten dat we door wereld heen gingen plus hel.
En dat is dan nog niks.
Het was 13 uur de arts ging weg voor een vergadering en gaf ons de keus om een vlokken test te doen.
Om te laten onderzoeken of ze inderdaad het syndroom van turner heeft.
Maar de vlokkentest is ook niet zonder risico.
Dus heben we besloten om geen vlokentest te doen.
Een uur later hebben ze weer er naar gekeken en het is gewoon niet best ons kleine meid had maar een overlevings kans van 5% echt zo weinig.
Ze konnen al zien dat het een meisje was en meisjes hebben ook altijd het syndroom van turner.

Ze liet aan ons de keus wat we wouden of afbreken of af wachten dat vanzelf mis gaat.
Dus wij verdoofd naar huis met dit verschrikkelijke K.T nieuws.
We waren er kapot van.

Maar we moesten denken wat het beste voor haar is.
Krijgt ze wel een leven als ze geboren woord of niet.
We moesten voor haar het beste doen en niet voor ons zelf want zij moet dit allemaal door maken.

We hadden donderdag een gesprek met de gynocoloog.
Om wat vrage te stellen of onse meis Fay want we haden haar een naam gegeven ze was ons kindje en we vonden dat ze dat verdiende een naam.
Op onse vraagen kregen we niet het antwoord die je wilt horen.
Dus er was maar 1 oplosing voor haar en voor ons.
Om met de zwangerschap te stoppen.
We kregen een uitleg over wat er ging gebeuren ik kreeg een pil mee om die zaterdag in te nemen.
En dat dan de hoormoon groei zou stoppen en dat de baarmoedermond wat weegiger zou worden.
Dan konden we dan maandag 27/04/2009 in het ziekenhuis teregt om andere pillen te krijgen om onse Fay te laten geboren worden.
Wat een k.t moment was dat zeg om zaterdag die pil in te nemen ik voelde me een moordenaares.
Maar het is better voor haar.
Maandag gingen we naar het ziekenhuis voor die andere pillen die ik kreeg.
Het waaren er 4 inwendig.
En nu was het wachten tot de kleine zou geboren worden.
Om 16 uur was er een volgende dosis pillen weer 4 stuks.
en weer wachten.
Rond 20 uur kreeg ik hevige krampen in mijn onder buik ik vloede ook erg veel.
Op een gegeven momend vroegen ze of ik pijn stiling wou.
Dat hoefde niet ik kon het prima weg puffen ook al was het ons eerste kindje en had ik ook nooit een cursis gehad daarvoor maar mijn oer instinkt zei dat ik het zo moest doen.
En rond 20:40 vloeide ik zo erg en ik moest naar het wc toe maar ging niet.
Dus ik kreeg een postoel en kon er op gaan zitten en ze was geboren om 20:45 ik durfde eerst niet te kijken.
Dus hebben ze haar even apart gelegt en mijn man heeft har wel gezien en hij vergeeet het beeld nooit meer.

Mijn moederkoek was niet mee gekomen en moest naar de oca.
Om het te laten verweideren.
Ik kwam terug en had Fay gezien in mijn nacose ze was zo mooi.
In die tussen tijd hadden ze foto,s van haar gemaakt voor ons zelf.
De moederkoek gingen ze op sturen naar het AMC voor onderzoek.

De volgende dag heb ik haar gezien mijn man had wel verteld hoe ze er bij lag.
Dus ik duurfde het wel aan.
Ik heb haar gezien en vast gehouden en ik heb er geen spijt van dat we dit hebben gedaan.
Want er was nog iets niet in orde met haar datje kon zien dat ze dat nooit zou hebben overleeft.
Dus dat was dan weer een bevestiging voor ons dat we het goed hebben gedaan voor haar.
Maar we missen haar wel intens ook al woonde ze maar 3 maanden in mijn buik.
Echt waar ze is zo mooi zo compleet met teentjes vingers ogen oren zo mooi.

We hebben haar mee genomen naar huis en gaan haar laten cremeren apart want ze verdiend een mens waardige afscheid en niet op een hoop met andere.
Maar we hebben heel veel vrede mee dat wij dit doen op onse menier en dat we het gedaan hebben voor haar.
Ook al zullen we haar intens missen echt waar.

Maar nu heeft onse Fay rust bij de engeltjes en kan ze ze zichzelf zijn.
Papa en mama houden van je voor altijd