Hoi allemaal, Mijn dochter is nu 7 maanden en is erg vrolijk. Als ze moet huilen in haar bedje maakt ze tegenwoordig ' grapjes' , dus dan gaat ze prrrt doen of een ander raar geluid maken oid en daar dan om huil-lachen, heel raar geluid. Dat hoor ik dan door de babyfoon, en als ik dan de kamer inkom huilt ze pas verder. Als ze mij dan ziet komt er dan eerst een heel zielig ' big-smile', want dat is haar eerste reactie op gezichten. Om daarna in huilen uit te barsten in een soort verwarring, dikke tranen. het is misschien onbenullig maar ik vind het eigenlijk heel sneu. Alsof ze denkt dat ze moet lachen om aandacht te krijgen ofzo. En het nodig is om jezelf op te vrolijken maar ik laat haar nooit huilen. Of hebben meer kindjes dat?
Hoi, mijn dochter is bijna 4 maanden en doet iets wat er op lijkt. Soms huilt ze en lacht ze tegelijkertijd. Dat kan dan komen doordat ik een gek gezicht trek of omdat ze iets geks ziet in haar omgeving. Ik lok het ook vaak uit: als ze huilt maak ik juist grapjes tegen haar of doe iets geks. Ik heb dan zelf de indruk dat ze huilt om aandacht te trekken (terwijl er eigenlijk niks aan de hand is). Ik probeer haar dan op te vrolijken waardoor ze tegen haar wil in toch lacht. Zo van: ik wil het eigenlijk niet grappig vinden, maar jij doet zo gek, ik kan er niks aan doen. Wellicht is het bij jouw dochter ook zoiets? Dat ze tegen wil en dank toch om zichzelf moet lachen (ook al wil ze eigenlijk huilen om je aandacht te trekken). Ik vind ons meisje dan trouwens niet zielig, maar wel erg grappig en eigenwijs. Bevestigt voor mij dat er niets aan de hand is... Omdat ze zo leuk reageert ga ik dan vaak wel even met haar spelen en meer lachjes proberen uit te lokken.
Ik heb juist het idee dat ons meisje nu doorheeft dat dikke tranen aandikken een nog betere reactie van papa of mama geeft. Daar is op zich niet zoveel mis mee vind ik. Een beetje theater. Ik speel mee, en troost heel snel. Zo, klaar, alles goed! En meteen afleiden. Misschien is het lachen gewoon oprecht hoor, is het allemaal helemaal niet zo erg als ze voordoet wanneer je de kamer inloopt. Ons ukkie kan ook lekker in haar eentje zitten lachen. Als ze niest lacht ze, of er nu iemand is of niet. Of ze krijgt ineens uit het niets de slappe lach :-S Huilen en lachen zit heel dicht bij elkaar, misschien is je meisje het aan het uitvinden. Als onze kleine moe is kan lachen ook zo overgaan in huilen bijv. Wij laten haar ook nooit huilen: lachen is aandacht, huilen geeft bij ons ook aandacht. Niet te veel achter zoeken denk ik hoor!
Mijn zoontje doet dat ook. Komt meestal omdat ie moet huilen maar iegenlijk ook een beetje moet lachen ergens om en dan krijg je dat tussen-in gedoe... Ook wel eens als ie ligt te jengelen en dan doe ik gekke bekken trekken of gekke geluiden en dan lacht/huilt hij ook
bedankt voor jullie reacties! Gelukkig hebben andere kindjes het ook, ik vond het er zo grappig maar tegelijk zo zielig uitzien,..wat kun je je druk maken he.
Lachen en huilen liggen dicht bij elkaar, ik denk dat het daar door komt. Sterre gaat altijd eerst vrolijk brabbelen en lachen, en als ze moe wordt gaat ze steeds harder brabbelen met af en toe een huilgeluidje tussendoor. Dan leg ik haar in bed, want als ze dan nog langer opblijft gaat ze echt huilen en ook die gekke geluidjes maken en er dan weer een beetje om lachen. Gekke kinderen haha