Hallo allemaal Ik ben nieuw hier op dit forum en wil graag mijn verhaal doen. Afgelopen juni was ik nog in blijde verwachting van ons 2e kindje. Na een moeilijke start de 1e 12 weken, omdat ik 4 weken lang vloeide. Met 14 weken voelde ik al leven, voor mij een nieuwe ervaring want heb bij mijn 1e zwangerschap weinig tot geen leven kunnen voelen en met 36 weken een gezonde dochter gekregen. De 20 weken echo was goed en een kind volgens het boekje. Vanaf toen kon ik dan ook echt genieten, voelde me goed en alles bleek ook goed te zijn. (Hebben in de familie/vrienden kring al het nodige mee gemaakt rondom 20 weken zwangerschap). 16 juni op Vaderdag was ik 39+4 weken zwanger en voelde mij goed. Had alleen wel de hele dag buikpijn maar dit waren geen weeën. 's Avonds om half acht begonnen dan uiteindelijk de weeën en na anderhalf uur de vk gebeld en die kwam direct bij ons thuis. We moesten op tijd in het ziekenhuis zijn gezien de vorige bevalling waar ik zelf door het oog van de naald ben gekropen. De vk kon niet goed contact krijgen maar ik had zo'n harde buik en volgens haar lag het aan de apparatuur. Wij direct naar het ziekenhuis en daar aangekomen stonden ze ons al op te wachten en werd er een echo gemaakt wat ik wel vreemd vond want meestal kom je eerst aan de CTG te liggen. Hier konden ze het niet goed op zien en moesten we mee naar de andere kant van de afdeling en daar werd weer een echo gemaakt waarop wij het vreselijke beeld te zien van een rompje met een hartje waarvan het klepje stil stond en waar ook geen kleur in beeld kwam toen ze de bloeddoorstroming aan zetten. Toen stond de wereld stil en werd onze droom een nachtmerrie. Ik moest nog bevallen en had tijdens deze zwangerschap daar wel mijn angsten voor van hoe kom ik er deze keer vanaf gezien de vorige keer. Ik weet nou dat ik ook kan bevallen zonder kleerscheuren voor mezelf want 2,5 uur later is ons prachtige zoontje Mathijs geboren. Maar dan is het een feit dat hij echt niet leeft. We hebben wel obductie laten doen en daar is uitgekomen dat zijn navelstreng aan het einde is gaan vertakken en 1 bloedvat al die tijd onbeschermd heeft gelegen en met de weeën in de verdrukking is gekomen en als dat een uur afgekneld zit komen ze te overlijden. Vasa previa heet deze aandoening en dit kunnen ze zien tijdens de 20 weken echo. Alleen is het nog niet een verplicht onderzoek. 13 mei jl zijn er kamer vragen over geweest. Maar de overheid wil eerst zien wat het hun oplevert en wat het hun kost. En 1 mensen leven telt nog niet voor hun. Want er overlijden zo'n 5 gezonde kinderen aan per jaar. Vind het erg moeilijk om door te gaan en om een toekomst te zien. Maar wil er wel voor ons dochtertje zijn want die kan ook niet zonder ons/mij. We hebben gelukkig vele mooie foto's en een mooi en warm afscheid van ons mannetje kunnen nemen. De foto reportage die gemaakt is door stichting Make a Memory is zeer waardevol voor ons en bied wel troost. Zo mooi, je was zo mooi je had nog mooier mogen worden maar je kon het niet en wij blijven altijd op je wachten. X mama
Lieve meid, Wat een verschrikkelijk verhaal... ik ben er even stil van.. Ik wil je heel veel sterkte wensen en vind het super goed van je dat je je verhaal hier opschrijft. Volgens mij is dat al een hele goede stap om je verdriet te verwerken. Ik hoop dat je er met je man/vriend ook goed over praten kunt en dat jullie veel steun aan elkaar hebben. Ik wil je veel sterkte wensen en hoop dat je aan dit forum veel steun zult hebben. Hier zijn (helaas) genoeg meiden die ook hun kindje zijn verloren....ik hoop dat jullie steun bijelkaar vinden. Nogmaals veel sterkte!
Afschuwelijk! Heel veel sterkte met dit onmenselijke verlies. Het is zo zwaar! Wij hebben vorig jaar onze tweede dochter verloren doordat de navelstreng ingesnoerd was en er een bloedprop is ontstaan. Ik vraag me nog altijd af of dat niet tijdens een echo ontdekt had kunnen worden. Week ervoor hadden we nog een goede groeiecho. Nogmaals heel veel sterkte! Ik hoop dat je lieve mensen om je heen hebt die voor jullie klaar staan.
Wat verschrikkelijk verdrietig. Ik kan me voorstellen hoe moeilijk dit is om te verwerken vooral ook omdat jullie zoontje gezond was maar toch niet heeft mogen verder leven. Heel veel sterkte voor jullie!
Wat een verdriet en wat verschrikkelijk om een mooi en voldragen kindje te moeten verliezen.... Heel veel liefs en sterkte voor jou en je gezin.
Wat vreselijk! Heel veel sterkte...ik ben er stil van. Vooral ook omdat ik in dezelfde tijd zwanger was als jou. Ik weet zeker dat jullie zoontje op een of andere manier wel bij jullie is. Ik hoop dat jullie een manier kunnen vinden om met dit immense verdriet om te gaan en dat jullie veel steun en liefde krijgen van de mensen om jullie heen.
Gefeliciteerd met je zoontje Mathijs, maar wat verschrikkelijk dat hij niet bij jullie mocht blijven, gecondoleerd.. Wens je heel veel sterkte toe, voor altijd...
Gefeliciteerd met jullie mannetje Mathijs. Gecondoleerd met het verlies van jullie ventje. Het moet vreselijk zwaar zijn voor jullie op dit moment en kan niet anders dan jullie heel veel sterkte wensen en kracht voor de komende tijd. Een onmenselijk verlies.