Na de 1ste echo afgelopen vrijdag is onze grootste nachtmerrie werkelijkheid geworden. Het hartje van ons garnaaltje klopt niet meer, we hebben je 9 weken bij ons mogen hebben. Vol ongeloof hebben we naar het scherm gestaard in de hoop je hartje te zien kloppen, maar het had niet zo mogen zijn. We hebben ontzettend veel steun aan de lieve woorden van mensen om ons heen, en hopen dit snel te kunnen afsluiten en een plekje te geven.. We zullen je nooit vergeten je pappie en mammie
jeetje meis heel veel sterkte.. ik weet wat je doormaakt.. ik denk aan je.. succes met alles meissie liefs, manuela