Ik denk dat mijn reactie juist wél van toepassing is hier. Zoals ik zei: 'Sommige kindjes met downsyndroom kunnen leven, maar ook lang niet allemaal. 50% heeft een ernstige hartafwijking die 'niet met het leven verenigbaar is' die kindjes gaan gewoon dood. En wie ben jij om te beslissen of zij het aan kunnen om een gehandicapt kind op de wereld te zetten? Het leven is keihard hoor, daar durf je soms niet eens een gezond kind in te zetten'. Wij hadden geen 'keuze' want de keuze was al gemaakt. Dus de keuze die deze mensen hebben moeten maken is zo mogelijk nog moeilijker. En natuurlijk is die keuze bewust. Je gaat toch niet zomaar je kind weghalen alsof het niets is? En juist dat getuigt hier van liefde. En dat jij mensen kent die een heel schattig kindje hebben met extra zorgen is fijn hoor. Maar jij ziet niet hoe moeilijk die mensen het hebben, hoeveel verdriet, zorgen en narigheid zij extra op hun bord krijgen. De buitenwereld ziet alleen wat ze willen zien. Maar dit kindje, met downsyndroom neem ik aan, zal op een dag niet meer thuis kunnen wonen. hoe vreselijk is dat, je eigen kind weg moeten brengen? Ervan uitgaande dat het kind nog leeft he, want zoals ik zei komt trisomie 21 met vele soorten afwijkingen waarvan 50% niet met het leven verenigbaar zijn. Ik vind het gewoon echt gemeen om mensen zo te veroordelen en een schop na te geven. Echt, daar kan ik met mijn verstand (en gevoel) niet bij! Maar ik heb hier verder genoeg over gezegd. We verschillen duidelijk van mening. Maar als je je af wil reageren, doe dat dan lekker thuis en niet op een rouwende moeder. Alvast vriendelijk bedankt.
sorry, we worden het hier absoluut niet over eens. En ik zal het ook nooit eens met je worden. Ik heb duidelijk andere standpunten!
Vlinder, ik vind dat je ontzettend mooi gesproken hebt. Ik kan je dan ook op alle punten gelijk geven. De kans dat dit kindje met trisomie21 een gelukkig leven zou leiden, is echt minimaal. 50% gaat dood en dan zijn echt niet alle andere 50% zo gezond. Ik denk dat er maar een paar overblijven die echt geluk in het leven is gegund. En jij Arri, zou jezelf echt in staat achten om een leven met veel pijn, verdriet en onmacht voor je lieve eigen kindje te wensen? Naast het feit dat er ruimte voor iedereens eigen keus zou moeten zijn vind ik het echt hartverscheurend dat je iemand met zoveel verdriet, nog zo graag een trap na geeft. Alsof jouw reactie nog iets aan de situatie zou kunnen veranderen. Ik geloof echt nooit nooit nooit, dat iemand zo'n keuze maakt uit gemakzucht, zoals jij suggereert. Het toont wel een grote mate van gemakzucht zoals jij niet de moeite neemt om iemand echt te begrijpen, maar makkelijk vanuit je eigen pijn redeneert. Sorry.
Ja Anz goed gezegd. Wil bij deze jou en vlinder bedanken voor jullie reacties. Het is niet zo maar even een keuze die we gemaakt hebben. We hebben ook met oog in de toekomst deze keuze gemaakt uit het beste voor ons kereltje. Ik snap best dat menigeen hun mening willen geven maar het moet netjes blijven. Geen harde woorden e.d. Thanks meiden! en iedereen heel erg bedantk voor alle lieve reacties
Heel veel sterkte. In jouw positie had ik hetzelfde gedaan. Wat een moed om zo'n beslissing te nemen.
sennadesi Ik wil je heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel sterkte wensen met deze moeilijke keuze. ik heb altijd gezegt dat ookal zou mijn kindje gehandicapt zijn dan nog zou ik het houden. maar nu ik alle verhalen zo heb gelezen ben ik nu echt gaan na denken. en tot besef gekomen dat het niet iets is wat je zo zou willen natuurlijk wil je het liefst een kind na 9 maanden in je armen hebben. maar ander kant als je kleine spruit niet levens vat baar is en dan toch na 2/3 maanden zou sterven dan vind ik dan kan je jezelf en je kleine spruit beter van het leiden verlossen *dit is niet de goede zins bouw maar weet ff geen ander uitdrukking te geven * wat ik eigenlijk bedoel hier mee is van je heb de nekplooi meting je weet dat je kleine weinig overlevings kansen heeft en dan nog de 9 maanden uit zitten *met de wetenschap dat de kleine straks toch sterven zal* dan is de kleine geboren en dan sterft het wat later. dan geef ik een ieder die de keuze moet maken heeeeeeeeeeeeeeel moedig om dat te doen.
hier bij spreek ik ook enigsinds met ervaring. heb helaas 2x die moeilijke keuze gehad en niet zozeer dat ze ziek waren maar ik was te jong. de kleintjes waren daarbij niet met liefde gemaakt. maar men vond het nodig om mij te kwetsen. ik heb heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel pijn er om maar nu in deze maand heb ik mogen ervaren dat er toch ook goede dingen bestaan op de dag dat me 2de spruit geboren zou zijn *19februari*heb toen een positive test in handen gehad. dus loop nu zwanger te wezen na 2x een abortus en 2x een miskraam. tot nu toe gaat alles wel goed en hoop ook dat het zo blijft gaan! Alle meiden die op wat voor manier dan ook zo'n keuze hebben moeten maken heeeeeeeeeeeeel veel sterkte met dit grote verlies
Lieve deeske, Dankje voor je reactie! Ik vind het heel erg wat je allemaal overkomen is. Ik hoop dat alles beter met je gaat en dat je alles van toen een plekje hebt kunnen geven. Nog van harte gefeliciteerd met je zwangerschap, ik hoop dat alles goed blijft gaan! Ik wens je heel veel liefde geluk en gezondheid toe. Liefs sennadesi