Het leven is niet maakbaar en daar kan ik over mee praten. In 2004 raakte ik onverwacht zwanger van mijn zoontje ( nu 5 jaar) Zijn vader en ik kende elkaar amper en hoewel we elkaar een kans gaven om samen dit kindje groot te brengen lukte dit echt niet. Na veel verdriet zijn we uit elkaar gegaan. 2 Jaar later heb ik de liefde van mijn leven ontmoet en omdat ik 35 was konden we niet lang wachten met kinderen, we wilde er zo snel mogelijk voor gaan. Maar toen kwam na een uitstrijkje de donderslag Baarmoederhalskanker!!! Na een operatie en goede behandelingen heb ik dit goed doorstaan en na een jaar mochten we dan toch onderzoeken starten om zwanger te raken. In Dec 2009 gingen we voor het eerst praten en de 1e onderzoeken starten en in Jan 2010 zijn we plots zwanger. Whow dat is snel en tof. Omdat nog niet alles goed was onderzocht gingen de onderzoeken tijdens mijn zwangerschap nog gewoon door. (lengte baarmoederhals etc etc) maar alles was goed!!!! Ik was dus goed instaat om een kindje op de wereld te brengen en wat waren we blij. Maar omdat ik ondertussen 36 was geworden wilde we toch voor een nekplooimeting gaan en vanuit die uitslag een punctie laten doen. ( als de npm goed zou zijn zouden we geen punctie laten doen) Ik dacht na alle onderzoeken een half uur pret echo te krijgen en toen de arts vroeg of ik zenuwachtig was moest ik lachen.... waarom zenuwachtig??? Ik mag een half uur naar mijn kind kijken. Maar toen hij zei dat de nekplooi wel erg dik was 0,4mm en ik dus de kans van 1 op 4 had op een kindje met een chromosoom afwijking storte onze wereld volledig in. Nee hoe kan dit. We hebben toen 2 dagen later een vlokketest laten doen en na 2 dagen kregen we inderdaad slecht nieuws: tripple 21 ofwel downsyndroom. Wij hadden bijde de mening dat we dit niet wilde en konden en dat we de moeilijkste keuze uit ons leven moesten maken. We hebben gekozen uiteindelijk om de zwangerschap af te breken en 2 dagen later lag ik in het ziekenhuis waar de bevalling opgewekt zou worden, ik was toen 16 weken zwanger. Om 9 uur kreeg ik de eerste tablet en Mees is die nacht om 3 uur geboren. We hebben hem in een heel mooi dekentje gewikkeld en meegenomen naar huis waar hij een paar dagen in zijn kamertje mocht liggen. We hadden toen rustig de tijd om hem nog te zien en om echt afscheid van hem te nemen daarna hebben we hem begraven op het mooiste plekje in de natuur wat wij kennen, hier gaan we regelmatig naar toe en het is heel mooi om te zien dat hij echt het mooiste plekje heeft. Niemand weet dat hij daar ligt en dit maakt het extra mooi. Nu 2 maanden later denk ik weer aan zwanger worden maar onze gyn. zegt dat de kans 1 op 4 is dat je een miskraam krijgt als je binnen een half jaar weer zwanger word. Hebben jullie de zelfde opmerking gekregen? Ik was 3 weken na mijn bevalling en curretage al weer ongesteld en ik heb ook deze maand al een eisprong gevoeld. Maar ik ben natuurlijk heel bang om weer zwanger te worden van een kindje met een lichaamlijke of en geestelijke afwijking en natuurlijk ben ik ook bang voor een miskraam. Geestelijk kan ik het wel aan denk ik want hoe vervelend dit ook allemaal was ik realiseer me ook heel goed hierdoor hoe mooi het leven verder is . Ik hoor de vogels fluiten en geniet meer van de dingen die ik heb dan voorheen. Ik hoop dat ik op deze mannier mensen tegen kan komen die het zelfde hebben meegemaakt en al verder zijn. Liefs Jil
Jeetje pittig verhaal. Wil jullie nog veel sterkte wensen met het verlies. Weet je de reden waarom je een half jaar zou moeten wachten? Is dit zo anders dan bij een miskraam/curretage? Dan mag je in principe direkt weer. Sommige artsen adviseren een maand wachten maar in het Radboud bijv niet.
Ten eerste, jeetje wat hebben jullie een moeilijke keuze moeten maken meid... dikke knuf! Wij zijn er met 16 weken achtergekomen dat ons meisje enancephalie had, wat een open schedeltje betekent en is niet met leven verenigbaar.. ik ben 16 april jl bevallen van *Eliza met 17 weken.. Na 4 weken een nacontrole bij de gyn gehad en die gaf ons t groene licht om er weer opnieuw voor te gaan. We zijn nu weer aan t proberen, maar natuurlijk zal een volgende zwangerschap anders zijn en dubbel.. Misschien dat t te maken heeft met de kans op syndroom van down t eerste half jaar? of is t echt kans op miskraam? Bij ons werd t in ieder geval niet aangegeven. Sterkte meid, knuf!
veel sterkte meid. ik zelf heb een curetage gehad nadat bleek dat het hartje gestopt was met 11wk. wij moesten 1 cycles wachten en mochten daarna weer aan kinderen beginnen. raar dat je 6 maanden moet wachten? volgens mijn heb je niet meer kans op een mk als je eerder zwanger wordt. hier hebben ze het er bij ons nooit over gehad. ik kreeg pas na 61 dg mijn 1e menstruatie en in de 3e ronde (6 maanden later) was ik zwanger. een gezonde dochter kwam er ter wereld. wens je veel sterkte
Wat een verdrietig verhaal. Ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies van jullie manneke Mees* Dikke knuf!
heel veel sterkte met de verlies van jullie Mees. Ik ben zelf februari 2009 bevallen van Eline* ze was ook pas 17 weken oud. Ze had trisomie 13 wat niet met hel leven verenigbaar is... Ik kreeg te horen dat we het mochten proberen als ik er weer aan toe dacht te zijn, zie het resultaat in mijn armen liggen nu, een heel gezond mannetje van 9 weken oud (binnen een half jaar zwanger weer dus) Vraag het even na bij de gy waarom ze je dat advies hebben gegeven dan weet je meer.
Wat een ellende meid... Mijn eerste zwangerschap was ook van een kindje met down. Bij mij ging het spontaan mis nav de vlokkentest. Ben op een natuurlijke manier 'bevallen' en alsnog een curretage gehad omdat de placenta niet los wou komen. Van mijn arts mocht ik direct weer zwanger worden. Maar mijn gevoel zei toch maar een menstruatie af te wachten. Uiteindelijk hebben we 4 mnd gewacht en daarna was het in de 1e ronde raak. Ik begrijp dus ook niet goed waarom je arts zegt dat de kans 1 op 4 is op een miskraam. Misschien ivm je medische voorgeschiedenis? Wij hebben overigens ook gevraagd of er wel of geen sprake was van erfelijk down en bij ons was dat niet zo. Dus kans op herhaling zou zeer klein zijn. Sterkte met jullie verlies, Liefs Romy
Heel veel sterkte. Ik ben in december bevallen van Milou* Ik was toen 18 weken zwanger maar het hartje bleek gestopt te zijn met 14 weken. Ik heb aan de gyn gevraagd of het klopt dat je een tijd moet wachten. Dat was niet zo zei ze. In Februari was ik weer zwanger,maar dit werd helaas een mk. geen idee of dat te maken heeft met het niet wachten na een bevalling.