Mijn gevoel was juist.

Hoi, hier is mijn verhaal.

Na mijn 1e lange relatie gepaard met mishandeling, maar waar ook een prachtige dochter uit is gekomen, dacht ik het geluk gevonden te hebben.
Ben na 2 jaar getrouwd en na 7 jaar gescheiden, ben in deze relatie binnen het laatste jaar van ons huwelijk, 3x bedrogen.
Ik had al heel lang een kinderwens, maar heb tijdens mijn huwelijk de knop met moeite omgezet, omdat mijn gevoel zei, niet met hem.

Terwijl ik ff genoeg had van mannen, leerde ik mijn huidige vriend kennen.
Toen ging ook de deur weer langzaam open voor een kleintje.
We zijn verhuisd, en we hadden nog geen nieuwe huisarts, maar als je zin hebt...
En vriendjelief schiet meteen raak!
Dolgelukkig waren we, ook mijn dochter (16), was in de wolken.

Na 10+5 kreeg ik een enorme bloeding, op ma naar de vk voor een echo.
Alles was goed, het bewoog, was gegroeid, en hebben het hartje gehoord.
Ze kon niet zien waar het bloed vandaan kwam, maar omdat alles er goed uitzag, verwachte ze niet dat het nog een keer zou gebeuren.
Heb de hele week inlegkruisjes gebruikt, had nog steeds minimaal bloedverlies.
Op vrijdag bij de supermarkt een pak maandverband gehaald, mijn vriend had zoiets, waarom, ik dacht die heb ik nog nodig.
Vrijdagavond 3 flinke bloedstolsels, weer vk gebeld.
Kon afgelopen za terecht in het zh voor weer een echo, weer alles goed, baby bewoog en groeide goed en het hartje klopt.

Enigzinds gerustgesteld, tijdens het winkelen, onze eerste aankoop voor de kinderkamer gedaan, een mooi wandlampje!

Maar afgelopen zondag ging het mis, heb rond half 6 in de avond een miskraam gehad.

Heb gister een echo gehad, om te kijken of mijn bm schoon was, en dat was ook zo.
Was wel raar om na 2 korte echo´s, een lege baarmoeder te zien.

We hebben wel groen licht gekregen om het opnieuw te gaan proberen, wat we ook zeker te gaan doen!
Eerst gaan we dit verlies een plekje geven, en dan vol goede moed weer proberen.

Sorry voor het lange verhaal, en dank je wel aan iedereen die het wil lezen, moest het ff kwijt.
Hieronder volgt nog een kort gedichtje dat ik heb geschreven.

Groetjes, een verdrietige mama.

Niet gedacht, of verwacht.
Het gebeurt niet vaak, maar papa schoot in 1x raak.
Wat waren we blij, ook je grote zus, die krijgt er een brusje bij.
Helaas heeft het niet lang mogen duren, na 11+6 weken, kwam een donkere wolk om de hoek gekeken.
Je kon niet bij ons blijven, en moest ergens anders zijn.
Dus zeggen we nu gedag met heel veel pijn.
Hoe kort het ook was, we missen je, en hebben van je genoten.
Beloof me 1 ding lieverd, pas je goed op iedereen vanuit boven?
Forever And Always; 17-01-2011/10-02-2011°