Vandaag ben ik ons wondertje verloren. Je was zo gewenst, maar je bent niet bij ons gebleven. Uit de icsi poging waaruit je grote zus is geboren hadden we 1 cryo over. Wat waren we blij dat we na de tp een positieve test hadden! We konden het niet geloven dat ik weer zwanger was. Het was namelijk de tweede tp, uit de eerste tp was onze dochter geboren. De kwaaltjes kwamen wel, maar niet heftig. De onzekerheid kwam ook, zou dit goed gaan? Voorzichtig keken we uit naar de toekomst. Gisteren uit het niets bloedverlies. We kregen een echo, daarop een intacte zwangerschap, maar nog geen kloppend hartje, ik zou toen 6+4 zijn. Het vruchtje was klein. Het kon nog alle kanten opgaan. Maar mijn gevoel vertelde me dat het niet goed was. Vannacht krampen gehad en vanmiddag flinke stolsels. We hebben 6 wkn van genoten, ik in mijn gedachten was je al een volmaakt kindje. Ik zag je al spelen met je grote zus. Maar aan onze dromen kwam een eind. Nu is er verdriet, verdriet om een kindje die we nooit kunnen vast houden een kindje van ons samen, ons wondertje. Maar ik heb je in mijn hart gesloten. Daar zal je voor altijd blijven. Dag lief klein wondertje!