Graag wil ik mijn verhaal delen/opschrijven voor mijn eigen verwerking. Mijn dochtertje is 3 weken oud. Eer gisteren avond zat ik in de woonkamer en opeens zag ik uit de wandelwagenbak rare bewegingen komen van maaiende armpjes. Ik loop er heen en zie mijn meisje knalrood happend naar adem. Er kwam spuug en taai slijm uit haar neusgaten en het schuim stond in haar mond. Ik pak haar gelijk op en houdt haar op haar zij/buik en veeg met een doek het schuim weg en begin te kloppen tussen de schouderbladen. Ze blijft maaien met armpjes en beentjes en gooit haar hoofdje in de nek. Ze heeft nog geen kik gegeven, terwijl ze worstelt naar adem. Ik raak een beetje in paniek, want ik ging er wel vanuit dat ze zou gaan huilen maar dat deed ze nog steeds niet! Ik roep keihard om mijn man die boven was en hij komt naar benden en neemt haar over. Nog steeds geen geluid . Hij zegt dat ik boven het neuspeertje moet halen en hij gaat door met kloppen tussen de schouderbladen terwijl hij haar op zijn arm vasthoudt en haar hoofdje wat naar beneden laat hangen. Ik ren naar boven voor het neuspeertje, als ik weer benden kom geeft ze een klein piep geluidje, maar dat is alles. Ondertussen is ze van rood naar paars / blauw aangelopen. Ik probeer met het neuspeertje haar neus vrij te krijgen, maar dat doet niks het taaie slijm zit hoog in de neus. Ondertussen maait ze niet meer met haar armpjes, maar gooit nog wel haar hoofdje in de nek om lucht te krijgen. Mijn man zegt dat ik 112 moet bellen, want ondertussen is ze grijs/grauw. Alle stukjes huid die we kunnen zien zijn grijs/grauw (hoofd, oortjes, beentjes, armpjes). Ik zeg nog; echt waar?! Ik was nog steeds in de veronderstelling dat ze wel zou gaan huilen. Ja, echt waar! Ik heb alles gedaan wat ik kan, en het geeft geen resultaat, ze wordt steeds blauwer en ademt nog niet zegt mijn man. Ik bel 112 en geef de telefoon aan mijn man en neem mijn dochtertje van hem over. Mijn man ligt de hulpdiensten in terwijl ik haar over mijn knie leg en door ga met kloppen tussen schouderbladen en elke keer met een hydrofiel in haar mondje het schuim/slijm weghaal en haar neus afveeg. Ik zie dat er bij haar neus wat meer troep uitkomt, dus ik ga weer met het neuspeertje aan de gang en haal er nu elke keer een sliert dik slijm uit. Ondertussen lijkt ze wel donker paars/grijs van kleur, ik raak weer een beetje in paniek, terwijl ik wel blijf doorgaan met wat ik aan het doen ben. Ik zeg: kom op meisje, ademen, huilen, toe nou. En vraag aan mijn man of ze er al aankomen, ;Ja, ze zijn onderweg zegt hij. Wat duurt het lang! Ondertussen haalt mijn meisje wat kermend adem, heel zachtjes. Maar ze blijft worstelen met het slijm en vechten om te huilen/ademen. Ze blijft grijs van kleur. In de verte hoor ik de ambulance sirene, gelukkig ze komen eraan! Na een paar minuten komt het ambulance personeel binnen en nemen haar van mij over. Tegen die tijd is ze al iets beter aan het ademen en kermen. We doen ons verhaal bij de ambulance verpleegkundige en hij onderzoekt haar. Uitzuigen is op dat moment niet meer nodig, want het slijm lijkt weg. Hij luistert haar longen; die zijn schoon. Bloedsuiker is goed. Ze kan weer wat beter ademen, maar er lijkt haar nog steeds veel dwars te zitten, alsof er een obstructie zit. Ik moet nog haar temperatuur opnemen, als ik dat doe bekijk ik haar benen en buikje; die zien nog helemaal blauw. Ik laat dit aan de ambu verpleegkundige zien. Haar temperatuur is 36,7 en haar saturatie zit ondertussen alweer op normaal (99%). Ze is nog bellen aan het blazen en kan nu wel ademen, maar heeft er nog wel moeite mee. Ze moet mee naar het ziekenhuis ter observatie, want het is nog niet goed. Dus ik ga mee met de ambu en mijn man regelt opa en oma om op oudste dochter van 3 jaar te passen. Tijdens de rit in de ambu is mijn meisje erg ver weg, ze is doodmoe van alle inspanning. Haar kleur is nu lijkbleek, een erg wit snoetje in de maxicosi. Ik aai over haar hoofdje en de ambuverpleegkundige houdt mij aan de praat, maar goed ook anders was ik denk ik heel hard gaan huilen. Dochtertje is nog erg veel belletjes aan het blazen, haar neusje lijkt nu schoon. Als we in het zkh aankomen is mijn man er ook al en weg gaan direct door naar de ICU voor pasgeborenen. Daar aangekomen heeft ze eindelijk weer een wat normalere kleur, mooi roze. Als ze daaraan de monitor wordt gelegd doet ze eindelijk haar oogjes weer open en lijkt wat helderder te worden. Eindelijk! Na ongeveer een 45 minuten tot 1 uur lijkt ze weer bijgetrokken. Na het lichamelijk onderzoek en overleg met de kinderarts wordt besloten dat alles nu weer normaal lijkt en dat ze een nacht ter observatie aan de monitor blijft. Ik mag gelukkig bij haar blijven. We krijgen een 1 persoonskamer, zodat ik haar zelf kan verzorgen en voeden. Mijn man gaat naar huis om spullen voor me op te halen. De nacht verloopt rustig voor ons dochtertje, geen rare dingen. Ikzelf kan slecht slapen en bij elke kik kijk ik in haar bedje. De voedingen gaan goed en haar saturatie, ademhaling en hartfrequentie blijven normaal. De volgende ochtend horen we rond 10 uur dat we naar huis mogen. Wat het geweest is?? Onduidelijk; een éénmalig incident. Waar het slijm vandaan kwam? Onduidelijk, want de longen waren schoon. Wel is duidelijk dat ze veel spuugt; wel tot 2-3 uur na de voeding. En dat ze na de voeding heel lang onrustig is van krampjes, boertjes, spugen, trappelen. De kinderarts verdenkt haar van reflux; dus hier krijgen we medicijnen (ranitidine) voor mee om 2 weken uit te proberen. Na 2 weken hebben we een telefonische afspraak met de kinderarts om te evalueren hoe het gaat en zo nodig gaan we dan door met de medicatie. Nu weer rustig thuis en alles is normaal, ze doet het goed en is als anders. Ikzelf heb het wel ervaren als een traumatische ervaring, gisteren ook heel de middag en avond erg emotioneel geweest, maar ook erg dankbaar dat we weer thuis zijn en alles goed is. Ik moet wel weer vertrouwen krijgen in mijn dochtertje, ik merk dat ik haar niet alleen wil laten Toch bang dat het weer gebeurt en dat we het niet merken. Dit moet nog even slijten Fijn om dit met jullie te delen. Is er iemand die het herkent? Veel slijmvorming vanwege reflux? De gedachte is dat door het zuur in de slokdarm en keelholte extra slijm wordt geproduceerd ter bescherming van het slijmvlies. Maar dat dit slijm nu haar probleem was, ze kreeg het niet weg.
Kippenvel en tranen in mijn ogen... Gelukkig is het goed afgelopen pfff goed gehandeld van jullie! Hopelijk was het eenmalig en komt het niet meer voor. Ik herken het verhaal deels heel erg van de jongste van mijn vriendin die had dit dus in de kraamweek (ambu en trauma zijn ter plaatse gekomen) Na heel veel onderzoeken bleek het hele heftige reflux te zijn wat nu 2 jaar later nog niet voorbij is ze heeft meerdere ''aanvallen'' gehad. Nu nog steeds vaak is het een reden om de medicatie te verhogen. Zeer waarschijnlijk moet ze er ook aan geholpen worden want na 1 jaar moet het toch een eind over zijn en nu is ze de 2 jaar al gepasseerd.
Wow ik krijg er tranen van in mn ogen. Wat vreselijk zeg. Gelukkig hebben jullie goed en snel gehandeld. Maar wat moet het ongelooflijk schrikken zijn geweest voor jullie. Gelukkig is alles goed afgelopen. Knuffel.
Oh meid met tranen lees ik je berichtje.. Wat moeten jullie bang geweest zijn maar wat hebben jullie goed gehandeld! Hier gelukkig niet tot zo erg mee gemaakt, maar ook hier al eens rotgeschrokken. Zoon was net een paar dgn oud en nog wat misselijk. Hij bleef opspugen en weer door slikken terwijl er weer nieuwe spuug omhoog kwam. Kreeg ook even geen lucht en liep idd een beetje paars aan. Vond dat al enorm eng en dat van jouw dochtertje is nog enger.. Gelukkig heb je nu medicatie gekregen en lijkt alles in orde met jullie meisje. Maar snap dus heel goed dat de angst en schrik er goed in zitten..
pfffff wat heftig! geen herkenning hier. Maar wil wel geloven dat je heel erg geschrokken bent en bang bent om haar alleen te laten. Moet zeggen dat ik jou en je partner ontzettend stoer vind hoe daadkrachtig jullie zijn geweest. petje af!
Nou dit verhaal raakt me ontzettend! Heb met kippenvel en een brok in mijn keel je verhaal gelezen. Bij ons is hetzelfde gebeurd maar dan de dag van de bevalling, we waren om 3 uur s middags thuis, half 12 s morgens bevallen, en in de avond is het gebeurd. Ik weet het tijdstip niet meer, de kraamzorg was net een half uur weg. Alleen toen mijn man schreeuwde om hulp en onze dochter vast had was ze al blauw/paars en oogjes dicht, helemaal slap, helemaal niks meer. Uit reactie heb ik toen een vinger in haar keeltje gestopt. Geen flauw idee waarom ik dat toen deed maar achteraf was dat het beste. Nadat ik dat had gedaan kwam ze "terug" en begon ze even te huilen. Daarna heel slap en niks meer. Maar ipv 112 te bellen belde ik naar de kraamzorg. Daarna vk, ze kwamen tegelijk aan. Heeft vk haar nagekeken en toen zei ze ik vertrouw het niet we gaan nu naar de hap. Daar aangekomen hebben ze mijn meisje meteen meegenomen. Infuusjes geprikt en maag sonde erin hup in de couveuse. Ik heb alles in een waas beleefd. We zijn daar toen 5 dagen moeten blijven. Mijn dochter was erg "levenloos" geen zuigbehoefte, meldde zich niet om te eten helemaal niks. Die 1e nacht hebben ze haar nog terug moeten halen, gelukkig lag ze aan de monitor anders was het alsnog echt voorbij geweest. Ze is er helemaal bovenop gekomen en er is ook niks meer van te zien. Heb een super vrolijk en lief meisje. Maar ik heb er een enorme klap van gehad. Dit is trouwens de 1e keer dat ik het ook echt neerzet bedenk ik me net. Achteraf dachten ze ook iets van vruchtwater wat achter was gebleven. Ze spuugde erna ook ontzettend veel en tot op de dag van vandaag spuugt ze nog veel. Gelukkig is alles goed gekomen met je meisje en jullie hebben heel dapper gehandeld. Sorry als mijn verhaal een beetje warrig overkomt. Ik weet dus niet of het door reflux is. Dat hebben wij niet laten nakijken omdat ze op het bureau zeiden dat het spugen normaal was en we het met jbpm redelijk kunnen onderdrukken.
Jeetje, wat een verhaal, wat erg om mee te maken. Bij jouw ook steenbokje Ik heb wel een kleine herkenning hierin, niet zo erg als bij jullie. Mijn dochter was 2 weken oud toen ze ook opeens in haar bedje naar lucht hapte, gelukkig zat in ernaast en heb haar opgepakt en op haar rug geklopt, het duurde ff voordat ze weer een kik gaf maar is tenslotte wel ff gaan huilen, stond op het punt om 112 te bellen. daarna wilde ze meteen weer in slaap vallen. Heb haar even goed wakker gemaakt en bij me gehouden. Ik denk dat ze zich uiteindelijk gewoon verslikt heeft maar je schrikt wel Ik herken wel dat je daarna niet meer durft te slapen. Sterkte de komende dagen en ik hoop dat dit eenmalig was voor je
Wat een verhaal, pff. Wat goed dat jullie zo alert waren. Ik wil je een ding nog mee geven mbt de reflux. Eigenlijk heeft elke baby een vorm van reflux, waar veel kindjes geen last van hebben. Net als dat de darmen nog moeten rijpen moet het maagklepje nog volgroeien. Meestal gebeurd dit rond de leeftijd van 1 jaar. Mocht je het idee hebben dat de ranitadine niet voldoende zijn werk doet; er zijn nog meer opties! Dus dat is iets om in je achterhoofd te houden. Heel veel sterkte voor nu en de komende periode. Hopelijk gebeurd het niet nog een keer.
Hier ook de tranen in mijn ogen. Heb het met mijn oudste dochter dochter meegemaakt maar bij haar viel er uiteindelijk een grote kwak slijm op de grond. Zij had ook reflux het zij verborgen maar bleek later koemelkallergie te hebben. Dus daar zit ik ook aan te denken. Dat kan misschien ook de slijmvorming verklaren en de longen die verder schoon zijn. Ik snap je angst dit moet echt afschuwelijk zijn!
Tranen in mijn ogen als ik het lees, wat hebben jullie goed en alert gehandeld!! Slijmvorming herken ik absoluut, mijn zoontje had dat ook, vaak aan het einde van de dag, vlak voor de voeding stikte hij ook in het slijm waar ik bij stond. Gelukkig is het bij mij nooit zo erg geweest als bij jullie. Maar ik heb hem ook een avond niet neer kunnen leggen omdat hij continue stikte. Mijn zoontje heeft ook Ranithidine, (verborgen reflux), hier is het een succes. Alle leefregels eerst toegepast maar dat had geen effect. Ik heb ook een tijdje geprobeerd op advies Vd ha om water te geven na de voeding. Dit was ook geen succes. Sterkte, dit zal jullie nog een tijdje bij blijven!
Bah joh, wat heftig en naar Onze oudste heeft ook meerdere malen bijna liggen stikken vanwege reflux, maar dan zat er gelukkig geen slijm verder dwars en was het met optillen en omhoog houden over. Ik ben om die reden wel overgegaan op buikligging: voor refluxkindjes vaak veel prettiger en het gevaar op verslikken en stikken in de eigen voeding/slijm is veel kleiner, omdat het dan gewoon het mondje uit kan lopen. Sterkte, dit soort dingen gaan je niet in je koude kleren zitten. Geef het de tijd, huil het eruit en dan komt alles ook wel weer op z'n pootjes terecht.
Dank jullie wel voor alle hartverwarmende reacties! Wat betreft het rustig blijven; we zijn allebei verpleegkundige, misschien dat ons dat wat rust gaf. Maar op zo'n moment kan je ook niks.... je zit maar een beetje te kloppen en uit te zuigen, maar je mist alle hulpmiddelen die normaal in het zkh bij de hand zou hebben... Gelukkig is het goed afgelopen! Wbt het reflux verhaal: ik ben totaal een leek wat dat betreft. Ik heb nu natuurlijk al zitten googlen op info, maar wat zijn volgens jullie de leefregels? Daarnaast heeft ze enorm veel krampjes; daar nog tips / leefregels voor? Wijst dit ook op koemelk allergie? ik ga me daar ook eens in verdiepen. Ik geef Borstvoeding, heb je dan ook koemelk allergie?
Geen herkenning, maar wel petje af voor jullie! Kan me voorstellen dat dit een traumatische ervaring is. Poe... Fijn dat het 'goed' af is gelopen.
Mn oudste lag op zn rug te stikken door reflux toen hij denk ik een week of 2 oud was. Liep al blauw aan. Mijn moeder heeft mij (zelfde klachten) ook een keer zo aangetroffen. Kinderen hebben vanaf dat moment altijd in een zijligkussen gelegen zodat ze in ieder geval wat kwijt konden en alleen nog maar op de rug waar ik bij was. Blijf het doodeng vinden. Fijn dat het goed gekomen is met jullie meisje!
verschrikkelijk om mee te maken, heb je verhaal ook met tranen gelezen. ik herken het helaas een beetje, onze dochter had het de eerste weken ook vaak en ik heb meerdere malen haar hard op haar rugje staan kloppen om alles eruit te krijgen dat ik dacht dat ze erin zou blijven. helaas geen oorzaak ' veel slijm ' , dat was het. verder ook geen tips meegekregen, wij hebben toen een zijslaapkussen aangeschaft om haar op haar zij te laten slapen. dit hielp ook niet altijd toen ze wat ouder werd ging het beter en kon ze het er vaak zelf meteen uitgooien. vanaf een maand of 5/6 had ze er geen last meer van
Leefregels bij reflux: bedje flink ophogen (bij de poten van het bed, niet onder het matras) kleinere voedingen vaker per dag goed laten boeren tijdens en na de voeding 20-30 minuten rechtop houden na de voeding, (draagdoek is erg fijn!) Zo rechtop mogelijk voeden Wat betreft de krampjes: die horen er de eerste periode wel bij natuurlijk, maar als ze erger zijn dan je normaal vindt, kan dat idd duiden op een allergie. Ook bij BV kan dat: de darmwand van de moeder laat soms grote stukken eiwitketens door, die in de bloedbaan van de moeder dan komen en via het bloed dan dus in de borstvoeding. Hoe groot de stukken zijn die door de darmwand heen komen, verschilt per moeder, en of je kind daar last van heeft of niet, verschilt ook weer per kind. Maar het kan dan dus nodig zijn dat jij (streng) op koemelkvrij dieet gaat. Vaak gaat een allergie gepaard met 2 van de 3 volgende: maagdarmklachten luchtwegklachten huidklachten Maar dat hoeft niet perse, soms zie je enkel op 1 van deze vlakken symptomen.
Afschuwelijk wat een nachtmerrie... Dit lijkt me werkelijk 1 van de ergste dingen. Ik heb vroeger mn broertje bijna zien stikken en ik raak helemaal in paniek als mn meiskes zich verslikken, ik wist niet dat het nog (18 jaar later) zon grote impact had. Goed dat je er over praat, heel veel sterkte!!
Wauw wat hebben jullie goed gehandeld. Werk zelf ook in de zorg en dan kan je in situaties goed handelen, maar de klap daarna is erg heftig natuurlijk, vooral als het je eigen kindje is. Mijn dochter had ook reflux, nu niet meer, het is over gegaan gelukkig. Maar zij heeft met 7 maanden zoiets gehad. Gelukkig niet toen ze zo jong was. Ze had die avond veel bij me gedronken (borstvoeding). En ze sliep, toen hoorde ik ineens allemaal gekke geluidjes via de babyfoon (ben nog elke dag dankbaar dat ik het hoorde) en ben ik snel naar haar toe gegaan. Haar uit bed gepakt. Voelde al meteen of ze gespuugt had, maar bed was nog droog. (buikslaper ivm reflux dus regelmatig nat bedje van het spugen) Ik had haar vast en ze keek met angstige ogen en zat naar lucht te happen en hoofd naar achteren ook. Dus heb haar neergelegd en ben ook meteen in haar mondje gaan voelen en daarna met een hydrofiel slijm verwijderd. Neusje gespoeld met zoutoplossing. Was echt heel heftig en schrok enorm. Ben de dag daarna naar de huisarts gegaan, want het was nog niet zo erg dat ze helemaal blauw was oid. Maar evengoed erg schrikken. Huisarts wist ook niet hoe of wat en zei: nou babies van 7 maanden stikken niet zo snel hoor. Echt een rot opmerking want ik was gewoon geschrokken en wou mijn verhaal kwijt en weten hoe het kon komen. Achteraf dacht ik dat het indd door reflux is gekomen aangezien ze zoveel gedronken had. Hoop voor jullie dat het eenmalig iets was.