Hoi meiden, Uit de combinatie test bleek dat ons kindje een erg grote kans heeft op downsyndroom. Uit de echo's die volgden bleek dat er nog meer dingen niet kloppen. Nu krijg ik met 16,5 week een vruchtwaterpunctie, hopelijk kunnen we dan zien wat er nou precies voor afwijkingen zijn en dan kunnen ze ook weer betere echo's maken ivm hartje ed. Maar goed, de kans dat het niet goed is is erg groot, 1 op 5. De reden dat het niet 1 op 2 is is puur door mijn leeftijd volgens de gyn, ik ben 27. Ik wil heel graag weten wat er precies met het kindje gebeurd, als we (moeten) besluiten de zwangerschap af te breken. In het ziekenhuis willen ze het daar nog niet over hebben, maar ik wil me gewoon kunnen voorbereiden. Als het echt mis is beval ik met 17 a 18 weken. Mag ik mijn kindje gewoon zien na de bevalling? Ik wil niet dat ze er gelijk mee weggaan, ik wil normaal afscheid kunnen nemen. Wij hebben al namen voor ons kindje, kunnen we die gewoon geven, een soort van officieel? Je doet natuurlijk geen aangifte, maar ik vind het belangrijk dat ons kindje een naam heeft. Wat gebeurd er verder met ons kindje, qua cremeren bijvoorbeeld, gebeurd dat in het ziekenhuis of gaat dat heel anders? We kregen zoveel info in het ziekenhuis dat ik me een beetje heb laten afleiden van mijn vragen. Ze zeiden steeds, dat zien we dan wel. Ik vind het gewoon zo moeilijk allemaal, en ik wil alles wel "af" hebben qua keuzes maken mocht het mis zijn. Alvast erg bedankt voor jullie antwoorden, en voor de mensen die ervaring hebben met deze dingen, heel veel sterkte, er zijn eigenlijk geen woorden die echt omschrijven hoe verschrikkelijk het is als je een kindje verliest. Liefs, Foxter
ow meis, wat ontzettend moeilijk dit he.. wij kwamen er helaas met 16 weken achter dat ons meisje een open schedeltje had... we hadden meerdere keuzes, de meest gangbare is dat je een pilletje in je vaginaschede krijgt die de weeen opwekken. bij mij is t allemaal redelijk snel gegaan en op t moment dat ik dacht toch aan de pijnstiller te moeten merkte ik dat zeilde komen, ben van een heel mooi meisje bevallen.. natuurlijk laten ze jullie kindje gewoon bij jullie, je mag zo lang de tijd nemen als je zelf wilt.. neem dan ook foto's. hoe raar t misschien dan ook voelt, ik merk dat ik t fijn vind om ze af en toe te bekijken... ik hoop dat t allemaal uiteindelijk meevalt meis... knuf voor de aankomende tijd...
ivm cremeren, onze uitvaartverzekering betaalde niks omdat t nog voor de 24 weken kwam... hier in almere kon je voor 150 zelf je kleintje naar t crematorium brengen en krijg je dus zijn of haar as.. wij moesten echter een heel weekend wachten en je kindje is natuurlijk heel teer en verandert ook vrij snel.. wij hebben voor een gezamelijke verbranding gekozen, dan gaan een aantal engelkindjessamen en worden dan ook samen verstrooid op een speciaal kinderveldje op de begraafplaats.. ik hoop echt dat t bij jullie niet zover komt... hoop dat je wat hebt hieraan en dat mocht t toch moeten je t snel een plekje kan geven...
Bedankt meis, voor je snelle reactie. Vreselijk ook van jullie Eliza Fijn dat je gewoon je kindje bij je mag houden, foto's maken is een goede tip. En het idee dat je kindje met nog een paar kindjes samen is gegaan is ook wel fijn. Ik hoop ook dat het uiteindelijk allemaal mee valt, maar zoals het er nu uit ziet moeten we maar van het ergste uit gaan
Jeetje meid ik heb hier geen ervaring mee maar ik wil je wel even veel sterkte wensen in de komende tijd. Krijg de kriebel ervan ben nu zelf 18 weken zwanger en dit is iets waar ik niet over na had gedacht dus het komt even als donderslag bij heldere hemel voor me en ik kan me niet indenken hoe moeilijk deze tijd voor jullie is en het wachten...sterkte
Dankjewel Done! Wij hebben nu een hele nare tijd inderdaad, soms denk ik wel eens, had ik die combinatie test maar nooit laten doen. Maar ja, dan waren we er bij de 20 weken echo wel achter gekomen. Down misschien niet, maar de rest wel..
Foxter, ik heb geen ervaring maar wil je ontzettend veel sterkte wensen, wat zitten jullie in een onzekere rot fase op dit moment zeg...ik felicioteerde je nog in een ander topic.. ik hoop dat echt helemaal niet zover komt..maar ik begrijp je vragen.....ik zou lekker veel foto's maken...al kijk je er pas heel laat naar, zal je toch een fijn gevoel geven.. super veel kracht gewenst!
wat gek dat ze er zo over doen , kan me indenken als je vragen hebt je die ook wil stellen en bijv een gyn of verpleegkundige hier antwoord op zou moeten geven . misschien kan je met je vragen terrecht bij je huisarts of kan die je doorverwijzen naar iemand ? Ik kan je ook niet helpen maar wens je wel veel sterkte
ik denk dat ze eerst alles willen weten en bevestigd willen hebben voordat ze dit soort dingen gaan bespreken... misschien een beetje naief van ze, ik zat toen idd ook met al die vragen al meteen en gelukkig heb ik daar wel meteen antwoord op gekregen.
Hey meid, Ik ben met 22 weken bevallen van ons dochtertje Merel. bij de 20 weken echo zagen we dat ze een hydrothorax links had ( vocht om hartje en long), met een nauwelijks zichtbaar linker longetje, te korte armpjes en beentjes, geen neusbeentje vochtophoping in hals en wangetjes. Na vruchtwaterpunctie bleek dat ze trisomie 21 had, dus down. down op zich was voor ons geen reden voor afbreken, maar normaal gesproken zie je niet snel down op de 20 weken echo. onze meid had dubbelop. En de afwijkingen op de echo en down. Wij hebben na veel wikken en wegen, huilen en slapeloze nachten besloten om haar geboren te laten worden een week later. we hoopten haar daar een leven met pijn en dubbele handicaps te besparen. Ik ben op maandag ingeleid met vaginale pillen om 9 uur in de ochtend en die nacht om 1 uur is ze geboren. We hebben haar Merel genoemd, symbool voor zo vrij als een vogel. We hebben heel veel foto's gemaakt, hand en voetafdrukjes gemaakt, uitgebreid afscheid genomen. Daarna hebben we haar in een mooi mmandje gelegd en 2 dagen later is ze gecremeerd. we konden haar urntje met as al diezelfde middag ophalen.....totaan de crematie is ze in het ziekenhuis gebleven, we mochten haar wel mee naar huis nemen maar het was te warm en ik wilde haar mooi houden totaan de crematie (wat klinkt dat vreemd). crematie hebben we zelf met het crematorium geregeld. Koste 520 euro, werd niet vergoed omdat het onder de 24 weken was. Mocht het zijn dat je idd de zwangerschap afbreekt, neem de tijd om afscheid te nemen van je kindje, en maak foto's. De bevalling en het afscheid kun je niet meer over doen... wij hebben een deel van de as laten verwerken in ringen, zodat we haar altijd letterlijk bij ons dragen. de rest van de as staat op een speciaal plekje in ons huis, naast haar foto en hand en voetafdrukjes. ik wens je heel veel sterkte in de komende tijd. Liefs.
Bedankt voor je verhaal sprits. Wat mooi dat jullie Merel altijd bij jullie dragen. Hoe zijn jullie over zo'n gebeuren heen gekomen? Ik heb al behoorlijk moeite gehad met mijn ma, dit is natuurlijk nog veeel heftiger.. Ik ben bang dat ik compleet instort..
Lieve foxter , Ook ik heb je als ,gesproken, wil je er even op attenderen dat ook jullie je kindje indien je je kindje moet afstaan mag laten begraven ipv cremeren dit is niet bij iedereen bekend omdat de verzekering dit niet dekt voor de 24 weken . Leg uit bij het ziekenhuis dat je dit wil bespreken en vraag anders hulp van een geestelijk verzorger in het emc ( want die zijn er ! ) Zodat je je vragen kunt stellen de kans dat jullie kindje ziek is is natuurlijk best groot , dus is het niet raar je hierop voor te willen bereiden . Ik heb natuurlijk nooit vooraf geweten dat mees ging overlijden maar ben zo blij met allen foto,'s en filmpjes die we hebben ze zijn ons heel dierbaar . Over officiel naam aangeven zou je natuurlijk de gemeente kunnen bellen en eerlijk uitleggen hoe de vork in de steel zit , lijkt me raar als je hier geen antwoord op krijgt . Ik zou ook allles willen regelen van te voren hoor , wij hadden hier voor de punctie ook de overlijdenskaartjes als als een soort van proefdruk Je bent bang da,'s niet gek... Liefs Edith Mama van mees*
Hoi Trishka, Ook mijn dochtertje is vorig jaar met open schedeltje geboren/overleden. (met 21 weken) Nu vraag ik mij af of je met de zwangerschap die erop volgde meer echo's hebt gekregen? Had jij toen bij toeval een echo met 16 weken? Omdat ze er toen achter kwamen... Alvast bedankt!
Hey Foxter, Ja hoe kom je over zo'n gebeuren heen... voor mij is het ook net 4 weken geleden dat ik ben bevallen, en de laatste 6 weken ( vanaf de 20 weken echo) is alles zo snel gegaan en wordt je geleefd. Nadat Merel geboren was voelden mijn partner en ik ons toch heel gelukkig, klinkt misschien gek, maar tis je kindje wat op dat moment geboren is. Zij heeft mij moeder gemaakt (Merel is mijn eerste kindje, mijn partner heeft 2 jongens uit vorige relatie). Ze maakte me zo trots. Bij het zien van de zichtbare afwijkingen wisten we op dat moment dat we de goede keus voor haar hadden gemaakt. naderhand toen ik weer thuis was en de crematie enz achter de rug was, kreeg ik een onbeschrijflijk schuldgevoel. hadden we dit wel moeten doen? Stel dat, wat als? Maakte mezelf helemaal gek. Toen heeeeeel veel en vaak de foto's bekeken en langzamerhand kwam het gevoel weer terug dat we wisten waarom we het hadden gedaan. Voor Merel. Want zij had er niet om gevraagd om een chromosoomafwijking te hebben, zij had er niet om gevraagd om met een dubbele handicap te worden geboren. En wie was ik dan om willens en wetens een kindje op de wereld te zetten die het heel zwaar zou gaan krijgen? Ze was mijn eerste kindje en mss wordt ik wel niet meer zwanger, maar had ik dan koste wat kost, omdat IK een kindje wilde hoe dan ook, haar dat moeten aan doen? Dat vond ik zo egoistisch! Aan die gedachte houd ik me vast. In gedachten praat ik veel met haar en heb een gedicht voor haar geschreven, dat luchtte erg op. Vorige week hebben we nagesprek gehad in het ziekenhuis en de arts bevestigde nogmaals dat onze kleine meid het erg zwaar zou hebben gehad, gezien de al geconstateerde afwijkingen op de echo, plus nogeens trisomie 21. Dat bevestigde nogmaals onze beslissing. Op dit moment staat mijn gevoel even op pauze. Mijn ergste verdriet lijkt even op de achtergrond. daar schrik ik wel eens van, ik kan er nu toch nog niet overheen zijn? Daar voel ik me dan weer schuldig om. Maar het vrede hebben met onze beslissing en de gedachte dat we haar veel leed hebben bespaard houd me op de been. Ik neem er ook alle tijd voor, en probeer er zoveel mogelijk over te praten. Houdt er rekening mee dat de buitenwereld er altijd wel een mening over heeft. Probeer je daar voor af te sluiten en maak de juiste beslissing voor jullie drietjes. Wij hebben vooral gekeken naar wat de afwijkingen zouden betekenen voor Merel en haar leven, want zij moet het er mee doen. Probeer, mocht het zover komen, je vast te houden aan de reden waarom jullie een bepaalde "keus" maken. Heel veel sterkte.
Hoi, Wat ik me afvraag, kan de punctie niet eerder? Deze kan toch bij 16 weken precies of in de 16e week? Sterkte!
@ Sprits, jeetje nog maar zo kort geleden Het is maar het beste om alles maar over je heen te laten komen geloof ik.. Maar het jikt me erg moeilijk. De punctie doen we niet eerder omdat ons kindje waarschijnlijk ook een groeiachterstand heeft, we zijn bang dat we dan komen en weer naar huis gestuurd worden.. Maar het wachten duurt wel heel lang..
ze doen een punctie niet eerder omdat ze soms wel tot 1/5 deel vh vruchtwater weghalen ( bij mij nog meer) en voor de 16 weken heeft het babietje niet genoeg over en maakt het nog niet snel genoeg aan . bij ons is deze dan ook pas met 17 weken gedaan. liefs edith mama van mees*
Klopt Ik dacht dat dat ze bedoelde waarom we hem niet een paar dagen eerder doen. We zouden hem eerst de 15e krijgen, maar omdat ons kindje wat klein is, moeten we een week langer wachten.