He meis, Ook ik wil je sterkte wensen. ik spreek helaas ook uit ervaring. Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was had ik al een vreemd gevoel. Als ik wilde babyshoppen kreeg ik het benauwd en wilde weg uit die winkel....met 13 weken 4 dagen fors bloedverlies gehad...maar met de kleine ging het goed. Maar ik hield een knagend vaag gevoel over de zwangerschap. Toen kwam de 20 weken echo...met slecht nieuws. Onze meid had ook te korte armpjes en beentjes met krommingen, een hydrothorax links (vocht om hartje en long) waardoor linkerlongetje niet goed ontwikkelde, dus te klein was, vocht in hals en wangen en geen neusbeentje. de arts sprak haar zorgen uit. in sneltreinvaart een vruchtwaterpunctie ondergaan waarvan de volgende dag (!!) al uitslag...trisomie 21. Zo oneerlijk voor die kleine meid....Syndroom van down was voor mijn partner en mij geen reden tot afbreken, maar onze meid had daarbij nog de duidelijk zichtbare afwijkingen op de echo...terwijl down normaal gesproken niet te zien is op de echo...dubbele pech voor ons kindje dus...na veel huilen, wikken en wegen besloten om onze meid een wereld gevangen in lichaam en geest te besparen hebben we ervoor "gekozen" ons meisje geboren te laten worden. Ze was 22 weken. De bevalling was bijzonder en we voelden ons op dat moment gelukkig. hoewel het goed te zien was wat er mis was met onze meid, was ze voor ons perfect. We hebben uitgebreid afscheid genomen, hand en voetafdrukjes laten maken en veeeeeel foto's. We hebben haar Merel genoemd, als symbool voor zo vrij als een vogel.... We hebben haar laten cremeren en een deel van haar as laten we verwerken in ringen zodat we haar letterlijk bij ons dragen. Ik mis haar ontzettend en ben nog in de war van alles wat ik voel. Het is ook nog maar 2 weken geleden en alles is vanaf de 20 weken echo belachelijk snel gegaan. ook ik heb last van schuldgevoel en vragen als "wat als...". Ik houd me vast aan de gedachte dat we dit uit pure liefde voor ons meisje hebben gedaan, in de hoop dat we haar een moeilijk leven hebben bespaard... Sterkte met alles!
Wat afschuwelijk voor jullie. Wij hebben ook een zwangerschap af moeten breken terwijl ons ventje zo welkom was. Heel veel sterkte!
Hoi Elize, Wat verschrikkelijk allemaal. Helaas weet ook ik hoe je je voelt. Ben 26 april bevallen van ons zoontje James. Hij had een zeer ernstige hartafwijking bleek uit de 20-weken echo. Alles is ook echt zo snel allemaal gegaan, in een week tijd 5 keer naar het ziekenhuis voor allerlei echo's en gesprekken. Net een slechte droom waar je niet uit wakker wordt. Vond het ook heel erg om nog een week ons kindje te voelen schoppen, terwijl je weet dat je er nooit voor zult kunnen zorgen. Doet me heel veel pijn om je verhaal te lezen. De bevalling was ook heel vreemd, was heel rustig en had verwacht dat ik helemaal zou instorten als ons zoontje geboren zou worden. Maar voelde me zo raar. Was verdrietig maar ook zo ontzettend trots op ons mooie mannetje. Het leek gewoon net of hij sliep en dat vond ik wel een hele fijne herinnering. We hebben ook foto's gemaakt en ik heb een boek gemaakt met alle echo's, foto's, kaartjes die we van iedereen hebben gekregen en verhaaltjes en gedichtjes. Was voor mij heel fijn om er op die manier mee bezig te zijn. Heel veel sterkte maandag!!