Hallo, OP 12 oktober om 18:11 is onze eerste wondertje Isabella Ogorchukwu geboren. Ze woog 3045 gram en is 47 cm lang. Donderdag 12 oktober moest ik me om 7:30 melden bij de open verloskamers , omdat ik die dag zou worden ingeleid. Om 9:00 werden eindelijk mijn vliezen gebroken en ongeveer een drie kwartier later werd ik aan het infuus gelegd met een weenopwekkend middel. Ongeveer een uur later begon het middel te werken en kreeg ik weeen. Die waren ( nog ) goed op te vangen. Om 14:00 kwam de VK toucheren , maar ik had pas 3 cm ontsluiting . Dat was best balen , want de weeen werden steeds heftiger. Ik wist op een gegeven moment niet meer waar ik me draaien moest en heb mijn moeder gevraagd of ze alsjeblieft aan de verpleegkundige wil vragen om mij pijnstilling te geven. Die kreeg ik ook , een infuus met een pijnstilling. Elke keer als ik op het pompje drukte kreeg ik een extra dosis pijnstilling. Wat een verademing was dat , zeg! De weeen waren weer makkelijk op te vangen , maar 2 uur later was de pijn zo hevig dat het pompje niet meer werkte. Ik had ook ineens persdrang. Weer een uurtje of 2 later kwam de hele bende witte jassen weer binnenwandelen ( had er 5 aan mijn bed staan ) en bleek ik al 6-7 cm ontsluiting te hebben. En een uurtje later werd ik weer onderzocht en mocht ik naar de verloskamers. Helaas mocht ik niet meepersen en moest ik de persweeen wegpuffen , omdat Isabella het zwaar had in mijn buik. Haar hartslag zakte bij elke wee. Er stonden 5 mensen ( mijn moeder , zusje , Joe , VK en verpleegkundige ) met me mee te puffen en het was een verademing toen ik eindelijk mocht persen. Binnen een halfuurtje persen was ze er ! Ik moest wel nog gehecht worden , omdat ik vanbinnen een beetje was uitgescheurd. Ik ben daar wel van geschrokken , omdat ik best veel nabloedde , maar dat was dus dat scheurtje. Gelukkig stond Joe naast mijn bed. Achteraf zei hij dat hij ook best wel geschrokken was en bij mij bleef , omdat mijn moeder en zusje bij Isabella waren. We zijn nog een nachtje in het ziekenhuis moeten blijven , en de volgende dag mochten we naar huis. Groetjes, Linda