Wat ontzettend verdrietig dat jullie dit moeten meemaken. Zo oneerlijk. De foto, wauw, de tranen blijven komen hier. Supermooie foto. Je zoontje lijkt heerlijk bij zijn mama te liggen, en door haar getroost te worden. Heel erg veel sterkte gewenst met het verwerken van dit onzettende grote verlies...
Wat ontzettend verdrietig. Ook wij hebben in junie met 32 weken afscheid moeten nemen van Loise. En hebben wij "ook net als jullie" gebruik gemaak van Make a Memory. De foto's zijn werkelijk schitterend...loise was heel erg beschadigt, maar de stichting heeft er zoiets mooi's van gemaakt, dat ik ze aan iedereen kan laten zien. Vindt het geweldig dat zoiets bestaat. Met de zin die je schrijft: Voor de buiten wereld heb ik wel het idee dat die me juist willen zien huilen maar mijn tranen zijn een beetje op. Hoe verdrietig ik in mijn hart nog ben, ik voel me sterk. Herken ik zo goed...aan de buiten wereld laat je niet zien dat je diep van binnen zo intens verdrietig ben....en mensen denken dan dat je over het verdriet heen ben...en niet meer verdrietig ben. Ik vindt het zo knap van je dat je je leven weer zo goed mogelijk probeert op te pakken. Sterkte met dit groote verlies. Groetjes, Lynda
Pff alleen het zien van de foto brengt al tranen. Wat een eerlijke foto! Jij bent echt prachtige mama van 2 schitterende kindjes. Ik hoop dat je het verdriet een plaatsje kunt geven,
lieve Rodelief, tranen biggeen hier over mijn wangen... Wat vreselijk oneerlijk...En wat beschrijf je jullie verhaal en jullie liefde voor dit kleine ventje prachtig... De foto van jou en michiel snijdt echt door mijn ziel... Heel erg veel sterkte... Wilde dat ik je een knuffel kon geven, ik ken je niet eens... Veel liefs, Pluis
Wat een heftig verhaal en wat een prachtige foto van jou met je zoontje. Heel veel sterkte met dit ongelofelijke verdriet.
Wat verdrietig meis! De tranen stormen over mijn wangen, bij het lezen van je verhaal al en na het zien van je foto helemaal. Heel erg veel sterkte en neem je tijd voor je verdriet. De buitenwereld denkt al snel dat het goed met je gaat als er geen tranen zijn, maar diep van binnen weet je hoe het zit. Ik hoop dat je veel kracht en steun uit je omgeving zult vinden. Het is oneerlijk! Jullie prachtkindje zal altijd bij jullie zijn. Liefs
Meiden, wat zeggen jullie toch mooie dingen. Ik krijg bijna meer steun van jullie dan van naaste familie. Dus het doet zoveel met me om te lezen dat jullie zo met ons meeleven. Het eerste ziekenhuis bezoek hebben we achter de rug. Viel gelukkig mee. Ze kon alleen nog niet zo veel zeggen want alle uitslagen moeten we nog krijgen. We moeten nog wel ff wachten met zwanger worden.... tja ik weet niet zo goed wat ik daar van moet vinden. Nog 3 weekjes en dan hebben we het eind gesprek. Ik ben benieuwd. Verder gaat het wel redelijk goed. Ben me heerlijk aan het richten op de sint viering. Ff lekker shoppen.... Meiden nogmaals bedankt jullie zijn schatten!!!!
Ach Rodelief, Ik zie nu het hele verhaal pas. Pff. Ontzettend veel respect hoe jullie hier mee omgaan hoor. Michiel zal altijd in jullie hart blijven, en ik wens jullie zo ontzettend veel goeds toe de komende tijd! En tot snel bij het 2010 topic.
Hoi Rodelief, Ook hier nog even reageren, heb net zoals lizab ontzettend veel respect voor jou en je man. Dat 2010 een gezond broertje of zusje van Michiel mag brengen!
Fijn dat er hier mensen zijn die je de steun geven die je hard nodig hebt.. ben zelf ook mn kindje verloren met 26 weken zwangerschap. in het begin lijkt alles zo onrealistisch maar meestal komt de klap later.. ik hoop voor juo dat je sterk zult blijven zoals je nu bent,maar mocht je verdrietig zijn hou het dan niet in, al is je zoon erbij, hij mag best zien dat mama verdriet heeft. een kind mag dat best weten en zo begrijpen ze er ook wat van.fijn dat je hem bij je thuis hebt.. zo kun je hem altijd bij je houden en tegen hem praten wanneer je dat nodig hebt. ik heb een foto van mn dochtertje in mn slaapkamer en als ik verdrietig ben hou ik die stevig tegen me aan en dan wordt ik weer rustig. meid ik wens je heeeeel veel kracht toe in deze tijd, en hopelijk mag je in 2010 bevallen van een mooi meiske of jongetje ,gezond en al.. liefs cindy
Cindy: Heel erg bedankt voor je lieve berichtje. Ik krijg steeds tranen in mijn ogen als ik lees dat mensen hetzelfde hebben mee gemaakt. Maar ook elke keer weer als mensen je steun geven. Ik vind het zo bijzonder dat mensen die je niet kent zo goed kunnen voelen wat ik voel. Ik ben nog steeds sterk maar heb wel mijn momentjes. Ik had nu een prachtige buik moeten hebben van 32 wk. En genieten van al dat geschop in mijn buik. Maar hopelijk mag ik binnenkort weer zwanger zijn en een gezond kindje op de wereld zetten. Al klinkt dat ook wel gek want Michiel* bleek ook gezond te zijn. Alleen heeft hij het niet gered. Bah wat zit de natuur toch fout in elkaar. Jij ook heel veel succes met zwanger worden want zie aan je banner dat je ook bezig bent. Hopelijk word 2010 ons jaar. Sterkte!!
2009 was voor ons een welbewogen jaar. Een jaar waarin we hadden besloten om weer te gaan voor een 2e kindje. Een jaar waarin we ontdekte dat we weer een kindje mochten krijgen. Een jaar waarin we ontdekte dat na ruim 5 maanden te hebben genoten van al het geschop in mijn buik ons kindje niet meer leefde. Een jaar waarin we afscheid moesten nemen van onze 2e zoon. Een prachtig kereltje. Een jaar die ons papa en mama heeft gemaakt van een 2e kindje. Een jaar dat we niet snel zullen vergeten. Wij sluiten 2009 af met een dubbel gevoel. Goed omdat we weer papa en mama zijn geworden maar ook verdrietig omdat ons kleine ventje niet bij ons mag zijn. Maar 2010 staat voor de deur en die willen we omarmen en hopen dat al onze wensen mogen uitkomen. En dit wensen we dan ook voor iedereen om ons heen. We zullen zien wat 2010 ons zal brengen.... Lieve Michiel we zullen jou nooit meer vergeten. 2009 was jouw jaar maar papa en mama willen vooruit kijken. Dag lief ventje ...... we missen je vreselijk
Lieve Rodelief, Ik wil je heel veel liefde, geluk, gezondheid en vooral kracht toewensen voor 2010. Ik hoop dat je heel snel weer mag gaan genieten van een prachtig wonder in je buik. Je bent niet meer daar waar je was, maar overal waar wij zijn.
Lieve Rodelief, Ik lees net jullie verhaal. Wat oneerlijk zeg, wat een verdriet. De foto van jou met jouw zoon, dan stokt de adem toch wel even in je keel zeg. Hele mooie foto, maar zo verdrietig. Ik wens jou en jouw gezin heel veel liefde en geluk toe in 2010! Liefs, I S
Kippevel, en tranen in mijn ogen.... Ook ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat 2010 jullie jaar wordt! liefs,