afgelopen donderdag is ons kindje met 8wk een * geworden. ik heb het hier moeilijker mee dan ik had verwacht. heb voor de geboorte van onze dochter ook 2 mk`s gehad, maar daar had ik geen moeite mee. maar nu wel. is het raar om ons * een naam te geven? we weten helaas niet of het nu een meisje of jongetje was. enige wat ik heb is een echo van 5,5 week oud. ik wil ook iets met die echo doen, maar ben totaal insiratieloos.
Guus, wat een verdrietig nieuws. Sterkte met het verwerken ... Tuurlijk kan je je *tje een naam geven, doe wat je hart je ingeeft. Je zou de echo in een mooi lijstje neer kunnen zetten bij bijvoorbeeld een mooi beeldje of iets anders wat je aan je kindje doet denken
Lieve Guus, Ik wilde je alleen even een virtuele knuffel geven en je sterkte wensen. Ik snap heel goed hoe een mk nu anders voelt. Ik heb meerdere mk's gehad voor ik mn dochter kreeg, waar ik het wel een beetje moeilijk mee had, maar achteraf toch ook weer niet enorm. Nu ben ik eigenlijk gewoon te bang om weer te beginnen met proberen, omdat een mk er nu voor mijn gevoel zoveel harder in zou hakken. Een andere optie voor je foto is misschien een heel mooi klein mandje of doosje kopen en hem daar in doen met een heel klein knuffeltje of iets anders wat je gepast vindt. Nogmaals sterkte!
Hey guus, Allereerst sterkte met je verlies. Wij hebben ons kindje (* met 9 weken) wél een naam gegeven. Die naam hadden we al in ons hoofd tijdens de zwangerschap. Ook hebben we het kindje begraven. Ik heb de echo foto en een foto van het grafje op de schouw staan, waar ik graag nog een kaarsje brandt. Heb ook een kistje met alle dingetjes van de zwangerschap (de testjes, mvm ketting, echo's e.d.) Van mijn partner heb ik een ketting gekregen waar de initialen van onze dochter en ons * in staan gegrafeerd. Ik heb veel steun aan deze rituelen. Iedereen verwerkt dit op zijn eigen manier, doe vooral wat goed voor jou voelt. Sterkte!
Allereerst ook namens mij sterkte met het verlies van jullie wondertje. Wij zelf hebben ervoor gekozen om het kindje dat wij in februari zijn verloren wel een naam mee te geven. In eerste instantie over getwijfeld maar niet veel later toch gedaan, het voelt voor ons goed zo. Wij wisten ook niet of ons kindje een jongetje of een meisje was, daarom hebben wij gekozen voor een naam die wij voor beide vinden kunnen. En ik vind het dus totaal niet raar als jullie het kindje dat niet bij jullie mocht komen een naam mee geven. Liefs Hanneke.
het kindje begraven kan helaas niet meer, ik heb het niet kunnen opvangen, de placenta weer wel, maar dat vond ik maar niks. ik ga een kaartje kopen, voor overleden kindje, daar wil ik een gedichtej in schrijven wat ik online heb gevonden en de echo erbij in doen. die in mijn eigen album doen, zodat als er behoefde is dat ik kan kijken. niet dat het prominent aan wezig is. vandaag laatste echo gehad, alles was leeg en nu wel duidelijk echo beeld. in mijn docier zaten ook de andere 2 echos, van de aller eerste ker (3 fotos geprint) aan de ene kant wilde ik ze wel mee hebben, maar aan de andere kant heb ik zoiets van wat moet ik ermee, ik heb al een hele mooie. ik heb nu vrede met de mk, ben er vrij rustig onder, vond het wel erg confronterend om daar te moeten wachten gelukkig haalde hij ons direct op, moest toch ff huilen ondanks dat ik me sterk voelde. we hebben alweer groen licht gehad voor een volgende poging, al weet ik niet of ik dan al zo vroeg ervan kan genieten. den dat de angst wel zou over heersen. ik moet alleen wel naar de chirurg, bij litteken(ks) is op 1 plek slijmvlies veel dikker dan hoort, dat moet waarschijnlijk verwijderd worden. maar was geen reden van de mk. iedereen bedankt voor de lieve woorden twijfel alleen tussen 2 geichten. Je had nog geen naam maar beheerste enkele weken ons leven. Je was zo welkom. Ik besef dat ik afscheid van je moet nemen en je een plaatsje geven. Je woonde eerst in mijn buik en toen ik van je bestaan wist, meteen in mijn hart. In mijn buik is het nu leeg en levenloos, maar in mijn hart zal je altijd bestaan. Ik noem je Sterretje. Dag Sterretje, schitter aan de hemel. of Stil lig ik naar de hemel te staren Wachtend tot ik jou gezichtje in de wolken zie verschijnen Het fluiten van de vogels en het ritselen van de blaren die meegedreven worden door de wind klinken als muziek in mijn oren Een zachte stem roept me toe. de woorden dringen diep tot me door Geniet van het leven, dans en lach zoals vroeger Weet dat alles goed komt en dat ik altijd over jou zal waken bij het laatste gedicht wel elke keer tranen in mijn ogen
Hey allereerst sterkte met je verlies! over je gedichten, Wat vind jij zelf het mooist..wat zegt je gevoel..?