Hallo, Ik ben Christa en ben 24 jaar. Ik was 20 weken zwanger en we kregen de 20 weken echo voor de medische controle. Al snel kregen we te horen dat ons kindje veel te veel vocht in het hoofdje had. Ik dacht dat dat wel mee viel, maar het was heel erg. Door al het vocht konden de hersens niet groeien en had ons kindje maar heel weinig hersens. Meteen zijn we doorgestuurd naar het ziekenhuis. Ook daar zagen ze op de echo dat het niet goed zat. Ook het lichaam was veel te klein. Die week erna hebben we een uitgebreidde echo gehad en bleek dat het kindje 4 weken te klein was, teveel vocht in het hoofdje had, een apart hakje had en 2 gaatjes in het hart had. Veel dingen die niet goed zaten en de artsen gaven ons weinig hoop. Vreselijk om dat te horen en het dringt ook niet meteen tot je door. Die dag erna een vruchtwaterpunctie gehad, wat ik totaal geen pretje vond. Ik werd er erg emotioneel van en het deed best pijn vond ik. Hieruit kwam ook nog dat ons kindje het syndroom van down had (trisomie 21) Na nog een gesprek met een gynaecoloog en een echo, moesten we besluiten wat we wilden. Deze zwangerschap zo door laten gaan of het beeindigen. Dat is de moeilijkste keus die we waarschijnlijk ooit in ons leven moeten maken. Op de echo bleek dat ons kindje waarschijnlijk niet of nauwelijks was gegroeit, die week. We zijn naar huis gegaan om erover na te denken, maar hadden al wel besloten dat we hier niet langer mee door wilden gaan. Voor ons zelf was het slopend, maar voor het kindje had het ook geen nut om nog langer te wachten. Het had geen kansen en als we de keus waarschijnlijk niet hadden gemaakt, had het kindje vast niet lang geleefd. Vorige week donderdag ben ik opgenomen in het ziekenhuis. Ze hebben de bevalling opgewekt met pilletjes, die ze inbrachten. Een vreselijke gebeurtenis. Steeds denk je, is dit wel de juiste keuze. Ik had veel pijn en kon niet veel hebben. Al snel heb ik een ruggeprik gekregen en ging het wat beter. Op vrijdag 26 oktober om 0:45 is ons kleine meisje Noa geboren. Ze was echt super klein. We hebben haar niet gemeten, maar we denken zo'n 20 cm. Ze woog 230 gram. Veel te klein en te licht voor 22 weken zwangerschap en 2 dagen. Het was een heel mooi gezicht, zo'n klein mensje, met alles erop en eraan. Zonder dat ik op dat moment hoefde te huilen, heb ik haar vastgehouden en heel lang naar haar gekeken. Ik vond het zo bijzonder. 4 Dagen later hebben we haar in een kleine kring begraven. Het waren hele zware dagen, met ontzettend veel verdriet. Ook heb ik de laatste dagen veel last van de gedachten, of we ooit wel een gezond kindje zullen krijgen. Ik ben zo bang dat dit ooit weer zal gebeuren. Ik hoop dat er iemand is, die ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt, zodat ik er met iemand over kan praten. Soms vraag ik mezelf af of we wel de juiste keuze hebben gemaakt, maar dat zullen we nooit weten. We moeten ons erbij neerleggen dat het toch niet goed was gekomen. Een vreselijke tijd, die je niemand wenst. Ik hoop dat we dit een plekje kunnen geven. Liefs Christa.
Lieve Christa, ik wil jullie heel veel sterkte en kracht wensen voor nu en alle moeilijke dagen! En weet dat je altijd bij ons terecht kan meis! Een dikke knuffel voor jullie! -x-
wat vreselijk... het is zo erg om een kindje dat zo gewenst is te moeten laten gaan... heel veel sterkte bij dit enorme verlies. Dat zul je hard nodig hebben, wij vlindermoeders ervaren dat elke dag. Kom gerust je hart luchten in de vlinderlounge, hopelijk kunnen we elkaar steunen. liefs van loopy, mama van Bas*
mijn zoontje is ook dood ter wereld gekomen met 20 weken zwangerschap, wat bij hem de reden was is nooit 100% duidelijk geweest omdat ik geen sectie wilde laten verrichten op mijn zoontje ik ben een halfjaar erna weer ongepland zwanger geraakt en we hebbben nu weer een prachtige gezonde zoon van 7 maanden alweer die onze pijn heeft verzacht als je erover wil praten of je hart wilt luchten mag je me altijd pb'en sterkte lieve meid en een handkusje naar boven voor je kleine engel
hoi christa ik had je topic gelezen en heb echt al die tijd met je meegeleefd vond het vreselijk te horen dat het toch niet goed zat harstikke goed van je dat je je kleine meisje een naam heb gegeven noa is een sterretje die altijd zal schijnen ik hoop dat je in de toekomst nog een gezond kindje in je armen mag sluiten veel sterkte voor de komende tijd veel liefs nathalie