Hallo meiden, Ik ben zwanger van ons tweede kindje en er zal precies 3 jaar tussen mijn zoontjes zitten. Ik vind het weer erg spannend allemaal, de komst van de tweede. Omdat nu alles zo lekker loopt en onder controle is en alles wat makkelijker wordt, gaat straks allemaal weer op de schop met een baby erbij. Natuurlijk heb ik er ook veel zin in! En kijk ik echt weer uit naar de baby, maar ben soms ook een beetje onzeker wat me te wachten staat. Heb ik nog wel genoeg tijd voor mn oudste? Want ik wil hem echt absoluut niet achterstellen. Hoe zal hij op zijn broertje reageren? Hoe ga ik die gebroken nachten weer overleven zeker nu je niet meer lekker elk slaapje van de baby mee kan slapen zoals bij de eerste. Nu heeft je peuter ook alle aandacht nodig. De normale dingen zoals wat leuks doen, boodschapje, huishouden zijn ook ineens dingen die niet meer zo makkelijk gaan vanwege slaapjes van de baby. Klinkt wel heel dramatisch dit haha zo bedoel ik het niet, maar ik vroeg me af wie nog meer hetzelfde leeftijdsverschil tussen de kindjes heeft en hoe jullie dit ervaren
Ik heb er ervaring mee. Onze meiden schelen 3 jaar en 4 maanden. Het dikgedrukte stukje herken ik heel erg. Maar het is helemaal goed gekomen. Onze oudste heeft een paar dagen moeten wennen, vooral omdat ik hele dagen in bed lag na de bevalling (we hadden zoveel uitgelegd, maar dit blijkbaar niet). Onze meiden zijn nu de dikste vriendinnen. Onze oudste is wel 2 dagen in de week naar de opvang blijven gaan (ipv 3 dagen). Ze ging wel kortere dagen, maar zo kwam ik wel wat aan rusten toe.
Fijn dat het herkenbaar is Goeie tip om ook uit te leggen dat mama in het begin veel in bed ligt en veel slaapjes moet doen (als de kraamzorg er nog is).
je hele leven gaat inderdaad op de schop, gebroken nachten, aandacht verdelen tussen de kinderen, je leven veranderd weer. Bij ons merk ik (ze schelen iets minder, 2 jaar 3 maanden) dat eigenlijk alles nog steeds rond de oudste draait, die wil vanalles, spelen, meehelpen met de baby, maar ook zelf eten, of naar de speeltuin. De baby draait daar gewoon in mee, die stop ik in de maxi cosi, of in de kinderwagen, en die slaapt dan maar daarin. mijn kindjes zijn met een keizersnede geboren waardoor ik na de geboorte van de tweede hem een tijd niet heb kunnen optillen, dit was wel erg lastig, uiteindelijk komt het wel goed, maar ik merkte dat hij zich door mij wel op de tweede plek gezet werd. hij trok toen veel meer naar zijn papa toe. nu gaat het weer prima hoor! gelukkig worden ook die kleintjes groter, voordat je het weet slaapt die ook door, en gaat daarmee ook alles vanzelf. Je komt er wel uit, het zal alleen even wennen zijn! een ding weet ik wel, ik dacht namelijk hoe kan ik ooit nog weer zoveel houden van een kindje (want ik hou zoveel van de oudste), maar dat gaat gelukkig helemaal automatisch! je krijgt er nog zoveel meer liefde bij! dat maakt zoveel goed!
Hier geen 3 maar 9 jaar tussen mijn 2 kinderen, en zelfs dat wende weer snel genoeg Gebroken nachten waren al snel weer voorbij, en ze zijn stapel op elkaar, dus als ik even geen tijd heb voor ze vermaken ze zich erg goed samen. De oudste moet natuurlijk wel wat aandacht delen, maar door haar leeftijd is ze gelukkig ook al heerlijk zelfstandig. Gewoon je niet te druk maken en alles over je heen laten komen, dan komt het vanzelf wel weer goed...
ik heb tussen mijn tweede en derde 3 jaar en 2 maanden. gezien onze dochter pas met 3 jaar door ging slapen hoefde ik ook niet te wennen aan de gebroken nachten want die had ik kort daarvoor nog gehad aandacht verdelen vond ik niet moeilijk, de baby heeft niet veel nodig, een draagdoek of ergonomische draagzak doet wonderen, je kindje vraagt nog niet om te rammelen met een rammelaar voor de ogen e.d. lekker hangen bij mama is de eerste maanden echt voldoende, keer aankijken, neusje neusje, aai over de bol, liedjes zingen, gaat allemaal prima terwijl je memory doet of met de auto race baan speelt samen met je andere kindje ( hier waren het verkleedpartijtjes en nep theetjes drinken ) mijn oudste ging naar school, mijn tweede hielp thuis veel met vegen e.d maar ook toen de derde wat groter werd.. samen onder de speelgym of op het speelkleed, het maakte grote zus trots dat kleine zus om haar moest lachen dus die hing ook regelmatig boven kleine zus. verder veel laten helpen, luiers pakken, 2 setjes naar beneden halen en haar laten kiezen welke kleine zus aan mocht, het ritme werd in het begin helemaal niet zo verstoord, ( vond ik) ik vond het juist wat lastiger worden toen grote zus ook naar school mocht en kleine zus bijna 1 werd, op die leeftijd willen ze veel en kunnen ze nog niet dat wat ze allemaal willen kunnen.en slaapjes die niet meer overal gedaan worden zoals wandelwagen waardoor ze toch echt wakker moest blijven tot ik de kinderen na de middag weer op school had en echt weer wakker worden op moment dat ik ze ging ophalen. nu zijn het meestal echt vriendinnetjes, ze hebben nu samen theekransjes, ze verkleden zich samen en dansen en zingen samen door de kamer, erg leuk om te zien dat ze nu beide echt in het meisje meisje zitten en dat trekt elkaar enorm aan.
Er zit 2 jaar en 9 maanden tussen mijn jongens. Vind het leeftijdsverschil tot nu toe ideaal. De oudste begreep alles al goed, geen jaloezie, kan al goed helpen. Hij is niet zo van het tutten met de baby maar ze stoeien nu al als echte broers 😅 Prachtig. De oudste voelt zich echt stoer en groot, probeert zijn broertje van alles te leren en aan het lachen te krijgen. De jongste is zwaar verliefd op zijn broer. Zet of leg hem meestal met het gezicht richting de oudste die aan het spelen is. Beste vermaak ever. Ben met hem nu ook veel minder druk dan met mijn oudste als baby alleen. Er is altijd actie en wat te kijken in huis. Het is mij meegevallen. Het voelt meer als anderhalf kind dan als twee kinderen, als je begrijpt wat ik bedoel 😄
Hier op 5 dagen na precies 3 jr ertussen. Mijn oudste kreeg er 2 zusjes tegelijk bij. Heb haar van te voren wel uitgelegd dat ik minder tijd zou hebben voor haar maar afgesproken dat ze altijd een knuffel mag komen halen. Dat kan immers altijd, ook al zou ik in bed liggen. Ook bewust dagen ingepland om alleen met haar wat te gaan doen (oppas voor de jongste geregeld). Het dagelijks leven speelde zich de eerste maanden veel thuis af, met als uitje boodschappen. Slaapgebrek ja is er ook geweest uiteraard maar je past je daarop aan. Je hormonen doen veel met je. Het went weer vanzelf Ze is nooit jaloers geweest en heel lief voor haar zusjes. Inmiddels 2 jaar verder en ze kunnen zo leuk spelen met elkaar. Heerlijk. Soms heeft de oudste wat moeite ermee als ze aan haar spulletjes zitten maar verder gaat het heel goed. Ideaal leeftijdsverschil vind ik het
Ben ook zwanger van de tweede uitgerekend juli 2016, zit dan 2 jaar en 10 maanden tussen. Jouw verhaal had de mijne kunnen zijn, voel mij precies hetzelfde. Het is nu zo fijn met de eerste ga ik dat niet ontzettend missen. Hoe doe ik dat met de aandacht en hoe reageert de eerste. Zie enorm op tegen de gebroken nachten vooral omdat mijn eerste niet meer slaapt overdag (lees geen rust) vind het enorm spannend en soms komt het eventjes op mij af (hormonen misschien )
Oh wat fijn; deze geruststellende berichten! Sorry hoor, maar iedereen zit zo te zeuren over dat het zo zwaar is om van 1 naar 2 kinderen te gaan, dat ik er gewoon tegenop begin te zien. Dan zijn dit gewoon echt de berichten die ik zou willen lezen
Ik vond het zelf van 1 naar 2 echt niet zwaar, nu heb ik in 6 jaar 4 kids, is het druk ... Ja absoluut, maar zwaar vind ik het niet, Maar ik heb wel het voordeel thuis te kunnen blijven en dat scheelt ook wel, mijn oudste twee gaan naar school en die van 2,5 gaat twee ochtenden per week naar de peuterspeelzaal, ik ben dan heel makkelijk, ons vierde kindje slaapt goed overdag maar beter in mijn armen... Ik kan daar niet altijd aan toe geven daarom zit hij ook weleens in de draagzak, maar wanneer ik dan zo'n ochtend heb waarin ik de oudste twee op school heb en de derde naar de peuterspeelzaal.... Krijgt baby een lekker flesje en om 09.00 duik ik fijn samen nog even het bed in voor 2 uurtjes en mag hij lekker bij mij liggen Ik vind dat je soms het je zelf best makkelijker mag maken door een kind even lekker bij je te nemen zodat jij ook nog even de ogen dicht kan doen Maargoed de oudste twee hebben nooit op een peuterspeelzaal gezeten maar tussen 1 en 2 heb ik maar 18 maanden dus die sliep sowieso nog in de middag toen zijn zusje geboren werd en kon ik ook nog rust pakken. Go with the flow en niet te strak zijn helpt mij heel erg, ik heb juist controle over de situatie als ik het loslaat,hoevaak ik mij wel niet druk gemaakt heb om dat de baby moet slapen terwijl ik mijn zoon naar voetbal moet brengen en mijn dochter naar zwemles .... Ik zit mij druk te maken .... En meneer slaapt overal door of meneer is gewoon lekker vrolijk en slaapt een half uurtje later weer verder.
Wat fijn om te lezen dat het bij de meeste allemaal reuze meevalt! Cato1981 zo ervaar ik het ook, soms komen die gedachten en onzekerheden even op me af. Leuk om te lezen dat het ook vooral heel gezellig kan zijn. De aandacht verdelen lijkt me best lastig en inderdaad je oudste wil van alles ondernemen en de baby slaapt, dat soort dingetjes. Maar dat vindt vast allemaal z'n weg!
Ohja en go with the flow en niet teveel alles onder controle willen hebben is echt mijn grootste aandachtspunt ik denk dat dat echt veel onnodige stress voorkomt
hier zit er eerst 1,5 jaar tussen, daarna 3 jaar (dus nu of 4,5 of 6, kunnen we nog over nadenken ). Nu scheelt het denk wel dat ik er 2 had maar moet zeggen dat de baby heel snel mee ging in het ritme en ze alle 3 soms gewoon even moesten wachten. Je nog geen zorgen gaan maken nu hoor! Gewoon genieten en go with the flow
Wat fijn om te lezen dit allemaal! Ik ben er vorige week achter gekomen dat ik zwanger ben. Omdat ik geen enkel idee heb hoe ver ik ben besef ik het allemaal nog helemaal niet. Als mijn gevoel klopt zal er ook precies 3 jaar tussen zitten als alles goed gaat.