hallo, deze morgen vertrokken mijn vriend en ik vol goede moed naar de gynaecoloog om ons eerste kindje nog eens te zien op echo (12 weken) zodat we deze avond het kleintje konden tonen aan de familie tijdens het kerstdiner. Helaas had de gynaecoloog slecht nieuws. Het vruchtje is blijkbaar reeds een maand geleden gestopt met groeien. Aangezien het niet vanzelf zal komen moet ik donderdagmorgen voor een curretage. Nooit gedacht dat de wereld in 1min zo kan instorten.Wat een vreugdevolle tijd zou moeten zijn, zal nu een heel moeilijke periode worden. Weet zelfs nog geeneens hoe ik er mee moet omgaan, hoop gewoon dat als ik morgen wakker wordt het alleen maar een nachtmerrie was.
Lieve dikke knuffel voor jullie! Wat een verschrikkelijk nieuws! Ik denk aan jullie in deze moeilijke dagen. Liefs, Josien
Ik wil je heel veel sterkte wensen, en deze zo moeilijke dagen. Ik ben zelf twee weken terug gecuriteerd en was 12 weken zwanger dachten we maar inwerkelijkheid is het hartje na 8 weken en een paar dagen al gestopt vlak na de we een goede echo hadden gehad, dus ik weet goed wat je mee maakt heel heel veel sterkte.
Onze kerst wordt ook niet wat we er van hadden voorgesteld.... Zondag verloor ik wat bloed. Daar maakte ik me natuurlijk zorgen om, ook omdat ik wat buikpijn had die nacht. Ik ben op bezoek bij mijn ouders en kon dus niet zo snel bij mijn eigen verloskundige terecht. Op haar advies heb ik er entje hier in de buurt gebeld, en die probeerde me door te verwijzen naar het ziekenhuis, maar daar wilden ze me niet zien, omdat het oud bloed was. Maar ik wist dat er ergens iet niet goed was. De nacht van zondag op maandag had ik erg veel buikpijn, en ik werd dan ook erg ongerust wakker. Weer gebeld met de verloskamers van het ziekenhuis, maar die wilden me wel inplannen, ergens binnen een week. Niet die dag. Ik heb zelf net zo lang rondgebeld tot ik een VK had gevonden met een eigen echoapparaat, die een klein gaatje had om ons even te zien. Wat ik al vreesde was waar, die nacht was het kindje gestopt met leven, er was geen hartslag meer te zien. Dus ook ik moet afhaken, en ik hoop echt heel erg dat ik de aller allerlaatste ben! Nu is het wachten op de miskraam, ik heb al wat meer bloedverlies en nog steeds buikpijn. Dit is niet echt de kerst die ik me had voorgesteld, zaterdag vierde mijn moeder haar verjaardag en toen hadden we net de familie ingelicht. De dag dat we de laatste echo kregen was mijn moeder echt jarig. Ik ben er natuurlijk wel verdrietig van, maar ergens wist ik het al. Nu hoop ik alleen maar dat de miskraam snel doorzet en we weer naar de toekomst kunnen gaan kijken...
Lieve meiden ik wil jullie even laten weten dat ik met jullie mee leef vorig jaar zat ik in het zelfde schuitje ik kreeg een miskraam op eerste kerstdag. ook deze kerst was moeilijk ondanks mijn mooie banner, het blijft je toch bij. maar zie ook er is hoop. Sterkte