lieve allemaal. ik ben nieuw hier en zal me effe voorstellen. ik ben angelique word morgen 26 jaar en heb 3 kinderen een zoon van 6 een doter van bijna 16 maanden en nog een dochter die geboren is met 20 weken zwangerschap en woon in almere met me man. in maart dit jaar kwam ik er achter dat ik zwanger was van me derde kind was erg geschrokken maar ook heel blij. toen ik 6 weken was kreeg ik een bloeding maar op de inwendige echo was nog geen hart klopping te zien dus moets een week later terug komen. 3 dagen voor dat ik naar het ziekhuis moets kreeg ik weer een bloeding en ik was bang dat het mis zou gaan. toen ik de echo kreeg bleek alles goed te zijn en het hartje klopte. alles ging goed tot 14 weken ik kreeg toen weer een bloeding maar ze konden niks vinden elke week zat ik wel in het ziekenhuis omdat ik weer bloede maar mijn kindje deed het goed dus ze keken niet verder. de dag voor vaderdag kreeg ik weer een bloeding dus weer naar het ziekenhuis dit keer nam ik ook me moeder mee en het maandverbandje zo dat ze zagen hoeveel bloed het was maar dat was niet nodig want in het ziekhuis begon ik zo erg te bloeden dat het langs me benen naar beneden liep de zuster schrok er gewoon van. ik werd toen eindelijk goed onderzocht en het bleek dat een stukje van mijn placenta voor de uitgang lag en dat veroorzaakte elke keer de bloedingen. vaaf dat momenet moest ik rustig aan doen en niet te veel lopen en alhelemaal geen lichamelijk werk verrichten dus dat deed ik ook niet. ik gad nog steeds last van bloed maar het was bruin bloed. op 6 juli kreeg ik weer een bloeding met rood bloed dus voor de zekerhuis toch naar het ziekenhuis. op de echo zagen we het hartje kloppen dus wij dachten alles was goed maar de verloskundige vond dat er weinig vruchtwater in zat en ging de gynocoloog halen. toen die ging kijen vertelde hij ons dat mijn vruchtwater gebroken was en dat ze niks meer konden doen. de volgende dag kreeg ik een bevestigings echo en hij vertelde me de mogelijkgeden. ik kon het laten zitten want ze maakte nog wel steeds vruchtwater aan maar omdat het te weinig is om de longen te volgroeien zou ze voor 90% zeker te komen overlijden en mogt ze wel blijven leven dan zou ze zwaar lichamelijk en geestelijk gehandicapt zijn en ook niet lang blijven leven. wij hebben toen de moeilijkste keus in ons leven genomen om de zwangerschap aftebreken. op 9 juli is onze dochter michelle op 19:40 geboren en heeft zelfs nog een kwatiertje geleefd. ze was ontzettend mooi en helemaal af alles zat er op en aan alleen veels te kein ze hoefde alleen nog maar te groeien waarom mocht het niet zo zijn. op 13 juli hebben we haar gecremeerd en ze is nu weer bij ons thuis waar ze hoort. het is nu bijna 3 maanden geleden en elke dag heb ik het er nog steeds moeilijk mee maar ik moet door gaan voor me andere kinderen. groetjes angelique
jeetje wat erg, geen woorden voor. Ik wens jou, je man en je kinderen heel veel sterkte toe de komende tijden.
oh wat vreselijk voor jullie. Als je schrijft dat ze ook nog even heeft geleefd, schieten de tranen in mijn ogen... Heel veel sterkte...het is nog maar zo kort geleden... alle geluk Amber
Wat vreselijk, ontzettend veel sterkte met jullie verlies! Het bloedverlies is trouwens voor mij erg herkenbaar. Ze zeggen wel vaak dat er niets aan de hand is, maar uiteindelijk gaat het toch vaak mis. Ik was zelf ook een paar keer flink bloed verloren terwijl met het kindje gewoon nog alles goed was, en toen uiteindelijk met 16 weken is hij toch geboren... Wel mooi dat jullie meisje nog een kwartier heeft geleefd! Zo heeft ze toch nog even bij jullie mogen zijn.
Hoi Angelique, Heel veel sterkte met het verlies van je dochtertje. Het is niet iets wat je 123 achter je kan laten. Ze zal altijd wel een plekje hebben in je hart. Ben zelf vorig jaar dec. met 24 weken te vroeg bevallen van mijn dochtertje Destiny, wegens een zwakke baarmoedermond. Ze heeft daarna nog 1,5 uur geleefd. Ook haar longetjes waren niet rijp genoeg. Dat ze heeft geleeft maakt het allemaal tig keer zwaarder. Dat zou bij jou ook wel zo zijn. Ik voelde me zo machteloos. Ik begrijp dat het een een moeilijke periode is. Het is bij jou nog niet zolang geleden. Begrijp dat je verder moet voor je andere kinderen. Maar neem de tijd om het wel goed te verwerken. Bij mij is het al bijna een jaar geleden en ben binnenkort uitgerekend van ons tweede, maar nog steeds doet het pijn als ik aan haar denk. Nogmaals heel veel kracht en sterkte deze tijd!!!
he cossy, zo te zien is het voor jou ook nog niet zo lang gelden dat je sem heb verloren of lees ik dat verkeerd als dat zo is sorry daarvoor. is er bij jou nog een oorzaak gevonden van dat bloedverlies en dat je zo vroeg bent bevallen? zoals je heb kunnen lezen in mij verhaal had ik dus een laag liggende placenta en die heeft zo lopen drukken op me vruchtwater dat het dus brak. en ik ben ook heel blij dat ze nog effe heb geleefd. liefs angelique
he eujo. ik moet zeggen dat ik eigenlijk wel heel blij was dat ze nog effen heb geleeft zo heb ze mij en haar papa toch nog gevoelt en gehoord. volgens de doktoren voelde ze daar niks van omdat ze nog zo klein was ik weet niet hoe dat met jou dochter was zij was natuurlijk wel wat ouder. waaneer ben je uitgerekend van je tweede? hoop voor je dat de bevalling goed gaat en dat je een gezond bengeltje in je armen mag sluiten. liefs angelique