Vanavond gaan we het wondertje dat niet mocht zijn begraven in de achtertuin Ik heb een klein doosje gemaakt met daarop een gedicht dat ik hier op het forum heb gelezen en een tekening van een knuffelbeer. Het is heel mooi geworden. Misschien zet ik nog wel een keer een foto van het doosje in mijn album. Het was nog maar zo klein: een vruchtzakje met het vruchtje ter grootte van een erwtje. En toch doet het me heel erg veel. Het had ons tweede kindje moeten worden . Ik vind het wel fijn dat ik het heb kunnen opvangen, zodat we het kunnen begraven. Op die manier kan ik het afsluiten, en hopelijk een plekje geven.
Wat bijzonder dat je op deze manier toch aandacht mag geven aan zo'n heel pril leven. Het heeft vast voor altijd een plekje in jullie hart. Veel sterkte.