Mijn lieve zoontje heeft ineens problemen om naar bedje te gaan. Het is altijd een hele goeie slaper geweest en nooit problemen gehad maar ineens is dat veranderd. Zodra hij zijn slaapzak ziet begint hij te krijsen en klampt zich helemaal aan je vast zodat je geen mogelijkheid krijgt om de slaapzak aan te doen. Dan het riedeltje muziekje aan en knuffeltje knuffelen wilt hij niet en als we hem in bed leggen dan laat hij niet los. Hij ligt er nu vanaf 19.15 in maar is alleen maar aan het huilen met tussenpozes van een minuut stil.als ik naar hem toe ga om te troosten dan begint hij te lachen en wil werderom niet in bed.. Pff heeft iemand tips? Ik ben dit helemaal niet gewend van mijn mannetje wat kan ik het beste doen want vind dit zo zielig..
Ik heb al op google gekeken en ik zie het al.. 17 maanden sprong. Ik heb hem net maar even een flesje water gegeven en hij was even zoet maar het begint alweer. Dus als iemand een tip heeft?
Daar zat ik ook al even aan te denken maar ik vermoed dat hij dat langer vol gaat houden.. Als ik op de kamer kom wil hij op de arm en gaat hangen. Hij ligt ook gewoon in zijn bedje dus neer leggen hoedt niet en hij gaat juist staan als ik binnen kom. Pff heel lastig..
mm misschien toch proberen vol te houden.. en negeren. in de zin van binnenkomen neerleggen en weer weg gaan? of juist vertellen dat ht echt slaaptijd is..
consequent hem elke keer even neerleggen en zeggen dat hij moet gaan slapen en dan weer weg gaan. Als hij namelijk stopt met huilen en gelijk begint te lachen als hij jou ziet.......lekkere boef!!
Poeh, ik ken het....wanneer houdt die 17 maanden sprong op . Wij hebben gekozen haar te laten liggen en ons niet in haar kamer te vertonen, mits het niet heel erg krijsen wordt natuurlijk. Maar dat is natuurlijk erg moeilijk en ook niet voor iedereen weggelegd. Ik hoop dat het snel beter gaat!!
Hem 'straffen' omdat hij blij is zijn mama te zien? Je kleintje heeft het duidelijk even moeilijk en heeft wat nood aan extra aandacht..waarom zou je hem dat niet geven?! Misschien vindt hij het wel eng in het donker, of is hij nog niet moe? Of zit hij nu in zijn verlatingsangstfase? Of...?
Elke, ik vind niet dat ik hem straf want ik troost hem hij begint te lachen en ik leg hem na een knuffel weer in bed en zet het liedje aan en zeg slaap lekker en loop weg. ik kan hem moeilijk de hele tijd op de arm houden ( ben 18 weken zwanger en heb last van bekken ) ik had misschien even duidelijk neer moeten zetten dat ik hem optil en troost en dat hij dan begint te lachen Edge, ik denk ook dat dat hier het beste zou gaan helpen maar het gaat nog zo tegen me gevoel al weet ik wel dat hij er meer aan zal hebben want hij weet nu natuurlijk dat als hij huilt mama of papa komt. Gelukkig slaap hij nu. Ik ga straks even voorzichtig bij hem kijken. Maar iemand nog een tip voor het slaapzakdrama? Moet ik iets omgooien in het naar bed brengen of juist zo laten?
Misschien een spelletje met de slaapzak voor hij naar bed gaat? kiekeboe ofzo? of hem hem zelf laten proberen aan te doen..
Lautjuhh, ik zal morgenochtend metvhet slaapje is proberen om de slaapzak met een spelletje aan te doen als we op zijn kamertje aan het spelen zijn. Misschien helpt dat. Thanks voor het mee denken
Ik bedoelde het voornamelijk over de tips. Ik begrijp niet waarom je hem zou moeten laten huilen omdat hij blij is als je komt of als je hem optilt?! Als hij huilt omdat hij zich eenzaam, bang,... voelt, is het toch logisch dat hij dan tevreden is als je er bent en met hem knuffelt! Als hij honger heeft en je geeft hem eten, is hij toch ook tevreden. Dan ga je toch ook niet zeggen dat je hem geen eten meer geeft omdat hij net blij wordt als hij eten krijgt... Ik word er echt gék van dat ik zo vaak lees dat mensen denken dat hun kinderen hen proberen te manipuleren! Het zijn wel je kinderen, hè! Een beetje vertrouwen in hun (aangeboren) oprechtheid zou niet misstaan! Dat hebben ze ook in ons. Spijtig dat wij dat vertrouwen dan persé de grond in willen stampen...
Ik snap ergens wel wat je bedoelt hoor Elke1984 maar ik denk dat elke ouder doet wat hem/haar goed lijkt. Mijn zoontje is echt geen jongetje dat veel huilt maar alleen als het hem wat dwars zit of tijdens een sprongetje een beetje drammerig. Soms als ik alles heb gedaan wat ik kan bedenken en hij huilt nog steeds dan laat ik hem ook even huilen. Binnen 5 minuten is het dan stil. Ik moet zeggen dat ik juist blij ben dan andere moeders hun tips kwijt willen aan mij want zat even met mijn handen in het haar gister. Gisteravond sliep hij om 21.00 maar hij werd elke keer wakker. uiteindelijk een zetpil gegeven omdat hij blijkbaar echt pijn had (kiezen komen door) en hij heeft daarna heerlijk geslapen. Zonet heb ik hem zonder huilen in bedje gekregen, Yes!! Slaapzak heb ik tijdens het spelen aangedaan zodat hij het niet merkte en ik heb hem laten bepalen wanneer hij uitgespeeld was om naar bed te gaan. Duurde wel even maar hij is zonder te huilen zijn bedje in gegaan en slaapt nog niet maar is wel rustig.
Sorry, maar iedereen doet het toch op zijn eigen manier? Ik had het zeker niet over manipuleren of iets. Ik vind onze manier een goede manier en slechter is ze er zeker niet van geworden. Luna, ik hoop dat het in ieder geval steeds beter gaat .
Als je denkt dat iemand bewust iets 'negatief' doet (zoals huilen in dit geval) met als doel er iets positief voor in de plaats te krijgen (een knuffel of aandacht in dit geval), ga je er toch vanuit dat die persoon je manipuleert?
Hier huilt ze momenteel ook soms s avonds. Vanavond ook weer, een uur nadat ze er in lag. Bleek dat haar knuffel op de grond lag en die wilde ze hebben. Maar toen kwam ze ook gelijk overeind. Even meegenomen naar beneden en kwartier later weer in bed gelegd. Even protest maar toen ik beneden was, was ze ook stil. Hier ook wel eens lachen als ik kwam. Maak me er niet zo druk om, 't is hier vaak een fase en gaat wel weer over.