Hee meiden! Halverwege december heb ik de punctie voor mijn eerste IVF poging. Die punctie vindt plaats in een streekziekenhuis. Mijn man moet direct na de punctie de auto in met mijn eicellen. Hij moet ze namelijk bij het academisch ziekenhuis brengen, waar dan de bevruchting plaats gaan vinden. Uiteraard moet hij wel eerst nog even naar het "herenkamertje". Nu vroeg ik me af hoe jullie dit gedaan hebben? Mijn man en ik hebben er namelijk best wel wat moeite mee dat ik na die wellicht pijnlijke punctie alleen achter blijf. Mijn zus heeft aangeboden om eventueel mee te gaan, zodat zij bij mij kan zijn als mijn man weg is. Zij zal dan niet bij de punctie zijn en weer uit de kamer gaan als mijn man terug komt met de uitslag. Maar is het niet raar als wij dit zo willen doen?
Zo hebben wij het precies gedaan, en is helemaal niet raar hoor! Gelukkig viel de punctie mee, en hoefde mn vriend ook niet direct na de punctie weg, kon nog wel eventjes bij me zijn. Verschil is dat mn vriend echt ziekenhuisangst heeft en mn zusje dus bij de punctie was De artsen etc reageerde ook helemaal niet raar, zolang jij je maar op je gemak voelt, dat is het allerbelangrijkste!! Heel veel succes met alles!
Mijn man moest inderdaad ook op pad met de eitjes. Ik vond dat zelf niet zo erg, ik kon in ieder geval even lekker uitrusten, hoef niet gezellig te zijn en kon even mijn eigen ding doen. Ik vond het zelf wel even fijn eerlijk gezegd. Je moet denk ik doen waar je je het prettigst bij voelt. Mijn man was zo weer terug (was net lekker aan het doezelen en toen mocht ik weer mee)
Hier ging dat ook zo. Ik had de punctie in Leeuwarden en mijn man moest vervolgens met de eicellen naar Groningen (uur heen, uur terug en daar nog zijn ding doen). In ons ziekenhuis hebben ze een speciaal kamertje met een lekker bed, er werden twee puncties per ochtend gedaan. Daar kon je vervolgens bijkomen, in je eentje of samen met een andere vrouw die dezelfde ochtend ook een punctie gehad had. Ik ben de eerste twee keer vrijwel meteen na de punctie opgehaald door mijn schoonmoeder, terwijl mijn man dan naar Groningen ging. Ook onder het mom van: Anders lig je daar maar in je eentje. Maar ik kan helemaal niet tegen morfine, waardoor ik dan kotsmisselijk en duizelig in de auto zat en de terugweg een hel was. De keren daarna ben ik daarom in het ziekenhuis gebleven, totdat mijn man daar weer terug was. De punctie was meestal rond 8 uur en mijn man was rond een uur of 11.30 u weer terug. De tijd was zo voorbij, beetje slapen en bijkomen en ondertussen verwend worden met kopjes thee en koekjes. Ik heb nooit meegemaakt dat een vrouw iemand anders dan haar man mee had. Ik denk ook niet dat het echt de bedoeling was. Want het kamertje om bij te komen was maar klein. Ik had er echt geen behoefte aan als ik daar beroerd van de morfine lag en degene naast me visite had en niks anders deed dan kletsen. Alle andere vrouwen die naast me lagen, hadden precies hetzelfde. Er werd zo nu en dan wel gekletst, maar over het algemeen had je genoeg aan jezelf en was het toch ook een kwestie van rustig bijkomen en de medicatie laten uitwerken. Als je iemand wilt meenemen, zou ik voor de zekerheid navragen of het wel toegestaan is. Succes!
Mijn vriend moet ook weg naar t Vu dan, half u heen, daar ff zn 'werk' doen en weer terug.. Daarna blijft mn moeder bij me.. Ik vind dat zelf prettig! Echt dat is dus niet vreemd. Succes!
Alle puncties is een van mijn ouders bij mij gebleven. Een ander mag dat raar vinden, je moet doen waar je jezelf goed bij voelt
Dank voor jullie antwoorden, dames! Heel fijn dat ik dus niet als enige er zo over denk! Ik weet al dat ik alleen in een kamer kom te liggen, dus anderen gaan sowieso geen last van me hebben. Morgen maar even vragen of het uberhaupt is toegestaan. En dan neem ik, denk ik, lekker mijn zus mee. Sterkte allemaal!
Ik zou het gewoon lekker doen hoor, helemaal niet raar. Voor mij was dit trouwens 1 van de redenen om gewoon maar alles in het VU te doen. Nou moet ik erbij zeggen dat het rode kruis waar ik anders in behandeling was gebleven voor ons 15 min rijden is en het VU 25 min... die 10 min had ik er graag voor over alles op 1 locatie te doen. Begrijp dat als je veel verder weg moet dat wat lastiger is. Ik was ook heel ziek van de morfine maar vond het heel fijn dat mijn man gewoon bij me kon blijven!