ik word knettergek van mijn gevoelens ze staan boven me verstand. mijn vriend en ik zijn nu 9 maanden bezig en in mei heb ik met 10 wk een mk gehad. iedereen om ons heen raakt in verwachting of moet bevallen dit is telkens zo pijnlijk het lijkt wel of ik de laatste tijd alleen nog maar kan huilen huilen en nog eens huilen. de wereld is zo niet eerlijk. kan het zo moeilijk van me af zetten elke x weer zo'n zenuwachtig gevoel in me buik en maar hopen en hopen. wat moet ik er toch mee aan? liefs
Hoi Hoi, Ja dit is ontzettend moeilijk he. Ik zelf heb ook een miskraam gehad in Maart. T was bij mij binnen zes weken maar t is nooit leuk. Maar ik heb t toch zo bekeken van nou nu weten we dat het wel kan. Ik kreeg een maag infectie en daardoor is t hoogstwaarschijnlijk mis gegaan. T is heel moeilijk om het van je af te zetten, maar je moet t echt proberen want als je zo gespannen en down bent gaat t zeker niet lukken. Mijn vriend en ik zijn nu 1,5 jaar bezig en vorige maand dacht ik pffffff ben er klaar mee!!!! Ik ga niet meer opletten wanneer we moeten klussen. Nou meis volgens mij heeft dit geholpen! Ben nu 10 dagen overtijd. Maar goed ik zeg dat om jou hoop te geven en ik hoop dat je er iets aan hebt. Blijf er ook goed over praten en probeer wat te doen tegen dat verdrietige gevoel want dat is niks. Je moet aan jezelf denken en genieten van het leven. Veel Liefs Anneke
ik denk dat het frustrerend blijft om anderen je voorbij zien te gaan. Wij zijn al 3 jaar bezig en ik kan het ook steeds minder goed aan. Ik riep afgelopen week dat ik na deze poging echt even genoeg van heb en het niet meer trek. Ik kan je helaas weinig tips geven, misschien lekker sporten en met vriendinnen wat doen om je hoofd af en toe ergens anders bij de hebben.
Hier al meer dan drie jaar bezig, ik begrijp je gevoel dus goed. Beste advies dat ik kan geven is om je op iets anders te gaan richten ter afleiding. Maar is makkelijker gezegd dan gedaan. Pas op dat je niet depressief wordt, dan wordt het nog moeilijker.
Hellaas ken ik het ook. Ik denk niet dat er tips voor zijn. Het is zo en het zal een plekje moeten krijgen. De tijd dat dat duurt is voor iedereen anders en de mannier dat je dat doet is ook voor iedereen anders. Sommige mensen maken een kistje met spulletjes van toen er in en kunnen het daarmee afsluiten, andere gaan goed zeupen en ik zit er al 4 maanden mee en loop er meer rond en ben op werk niet meer te genieten als ik ong. moet worden. Ik hoef niet meer te huilen elke keer dus dat is een stapje voor uit. Ik zou zeggen op je eigen tempo op je eigen manier! XXX Marinka