Misschien is deze vraag al een aantal keer gesteld.. hoop het niet. Maar ik wil graag even mijn onzekerheid kwijt. Ik denk dat iedere vrouw wel onzeker is wanneer het om zwangerschap gaat.. Wij zijn nu twee rondes bezig om zwanger te worden, ronde 3 gaat donderdag van start en daar geloof ik ook heilig is. Ik heb 0 symptomen en vanochtend een negatieve vroege zwangerschapstest, dus wel een hele kleine kans. Nu is dat natuurlijk niet gek, in de tweede ronde zwanger worden zou al heel snel zijn. Wel maak ik mij veel zorgen of het überhaupt wel mogelijk is gezien mijn gewicht. Ik lees meerdere verhalen dat je minimaal een BMI van 18 moet hebben om geholpen te kunnen worden door een gynaecoloog, nu is daar bij ons gelukkig nog lang geen sprake van. Maar dan denk ik,die grens zal toch niet voor niets gesteld zijn. Zal ik dan ook minimaal een BMI van 18 moeten hebben om überhaupt een goede kans te maken? Mijn BMI is nu 16,5, is lager geweest. Ik doe heel erg mijn best om in ieder geval een BMI van 17 te krijgen, maar bij mij is dit wel erg lastig ivm snelle stofwisseling en darmproblemen en een eetstoornis. Ik eet minimaal net zoveel als mijn vriend die een BMI van 23 heeft... Mijn cyclus is zeer regelmatig (was hij ook op een BMI van 14,7). Ik heb een eisprong (temperaturen en ovu testen) en ik eet dus in iddder geval meer dan dat het voedingscentrum adviseerde. Ik ben wel sneller moe dan iemand van mijn leeftijd, daarom hoop ik er nog wat gewicht bij te krijgen tot dus minimaal een BMI van 17. Lang verhaal, maar ik wordt er soms echt onzeker van... zijn er meer mensen die wel op de natuurlijke manier zijn zwanger geraakt met ondergewicht? Of moet je dan vooral heeeeeel veel geluk hebben...?
@Asley Hier steeds op het randje en onder het randje ondergewicht. Overigens wel met hulp van het zkh zwanger geworden maar dat lag niet aan mijn ondergewicht. Wel zijn de hormonen aangepast vanwege mijn gewicht. Wij kregen de uitleg dat zolang je cyclus regelmatig is, je een eigen eisprong hebt etc je een normale kans hebt op een zwangerschap. Uiteraard wel het advies gekregen om aan te komen desnoods met dieetvoeding.
Wat vervelend date je je onzeker voelt. Bij ondergewicht kan de cyclus onregelmatig worden omdat het lichaam dan een zwangerschapaar wilt voorkomen. Ik zelf denk dat wanneer de menstruatie regelmatig is, je voldoende en gezond er geen reden tot zorg is. Misschien nog goede vitaminen slikken?
Ik heb ook ondergewicht en mij is het helaas niet gelukt om helemaal zonder hulp zwanger te worden, omdat ik onregelmatige en lange cyclussen (met overigens wel goede eisprong) had. Bij de 2e zwangerschap wilde de gynaecoloog mij in eerste instantie niet helpen, omdat ze vond dat mijn bmi omhoog moest. Ondanks dat ik dit mijn hele leven al probeer, toch een serieuze poging bij de diëtiste gedaan. Voedingspatroon was voldoende en gezond en ook met dieetvoeding kwam ik niets aan. Uiteindelijk toch gestart met behandeling clomid en daarmee (net als de eerste keer) meteen zwanger geworden. Wel heb ik hele moeilijke zwangerschappen, met o.a. een te klein kindje. Mij is heel vaak gevraagd of ik echt geen eetstoornis heb, want dat kan dus niet alleen van invloed zijn op zwanger worden maar ook op het verloop van de zwangerschap. Tevens heb je, net als bij overgewicht, een verhoogde kans op diabetes, zo werd mij verteld. Kortom, met een regelmatige cyclus zou ik me nog geen zorgen maken. Je bent pas net begonnen! Wel zou ik je adviseren om toch een poging te doen om aan te komen met behulp van een diëtist (en ook ivm de eetstoornis waarover je schrijft). Mocht je ooit toch nog bij de gynaecoloog terecht komen kun je in ieder geval aantonen dat je dát al hebt geprobeerd. Succes!
Ondergewicht op zich is geen probleem. Als er ondergewicht is door gebrek aan voedingstoffen dan kan het ervoor zorgen dan er geen ovulatie plaatsvindt. Aangezien jij een regelmatige cyclus hebt denk ik dat je gewoon een eisprong hebt en dus gewoon zwanger kan worden. Ik leefde erg ongezond, op een dieet van koffie en sigaretten zeg maar, en had ook ondergewicht. BMI van 17 dacht ik. Toch had ik een regelmatige cyclus en was ik de eerste ronde zwanger. En als je twijfelt kun je altijd een gesprek aanvragen met je huisarts. Hij/zij kan je medisch advies geven, je wellicht helpen met aankomen en/of je gerust stellen.
Je schrijft dat je ondergewicht hebt door (onder andere) een eetstoornis. Je schrijft dat je nu erg goed eet. Dus ik neem aan dat je volledig herstelt bent van die eetstoornis? Anders is zwanger worden uiteraard een zeer slecht idee. Ben je volledig herstelt, dan nog zou ik gezien je eetstoornis tijdig aan de bel trekken. Een eetstoornis gaat meestal niet echt over eten maar over een lichaamsbeeld wat niet klopt met de werkelijkheid. Zwanger worden, de weegschaal zien oplopen, en dikker worden kan dan heel confronterend zijn en je ook triggeren waardoor je een terugval krijgt. Geen reden om niet zwanger te raken natuurlijk, dan zou iemand die een eetstoornis heeft gehad nooit kinderen kunnen krijgen. Maar wel iets om goed in de gaten te houden en hulp voor te zoeken als dat nodig is.
@MamaZijnIsDeBom niet elke eetstoornis heeft te maken met het zelfbeeld, eigenlijk voornamelijk diegene die bij het gros bekend zijn als eetstoornissen.
Wauw wat een hoop reacties, super bedankt, stelt mij wel gerust!! Gekke is dat ik 6 jaar niet ongesteld werd als mijn BMI onder de 17 kwam, het kwam na 6 jaar spontaan weer terug en nu al enige jaren weer erg regelmatig. Ik ben niet helemaal hersteld van de eetstoornis. Bij mij heeft het te maken met een traumatische jeugd en het daardoor willen hebben van controle. Ik heb die controle nog steeds nodig, daarom ben ik niet genezen. Ik houd nog erg goed bij wat ik eet en let op de weegschaal. Je kunt het meer zien als een angststoornis. Maar het is nu gelukkig wel op een gezonde niveau, ik krijg alle voedingsstoffen ruim binnen en eet al enige jaren stabiel. Traumaverwerking heeft hier ook deels in geholpen. 100% genezen is bij mij een hele kleine kans gezien ik al 14 jaar de stempel anorexia heb. Daarom willen we daar ook niet op wachten. Het worden van moeder is voor mij ook een grote motivatie, ik wil wel het goede voorbeeld geven. Ik heb al hulp, dus dat is gelukkig allemaal al in orde. Ik verwacht ook dat het niet makkelijk gaat worden, maar heb het er zeer zeker voor over. Scheelt dat ik ook niet perse hoef te werken, dus ik kan alle energie steken in het worden van een goede moeder
Haha nee, ik ken ze... want ik heb er zelf een jaar voor in therapie gezeten. Maar degene waar ondergewicht om de hoek komt kijken vaak wel is mijn ervaring. Toch... ik ben geen expert ofzo. Dus wil me ook niet als expert voordoen. Vond t alleen wel iets om rekening mee te houden. Ik ben zelf nu zwanger en ik ben volledig beter. Maar ik houd de weegschaal ook goed in de gaten
Mij valt vooral op dat je in ronde 3 al nadenkt over hulp van het ziekenhuis. Wat is daar de reden voor? Of lees ik het verkeerd en ben je bang dat je door je ondergewicht ook op natuurlijke wijze een verminderde kans maakt? De reden dat ondergewicht een probleem kan zijn, is inderdaad omdat er dan mogelijk geen eisprong is. In jou geval lijkt die er wel te zijn en is er dus geen reden tot zorgen op dat punt. Ik deel wel de mening dat zwanger worden icm een eetstoornis aandacht vraagt. De controle over je gewicht is straks grotendeels weg. Als je eet volgens kcal kun je nog aankomen, of niet. Andersom kan je ook misselijk worden en daardoor gewicht gaan verliezen terwijl je aan wil komen misschien. Realiseer je goed dat je die controle dadelijk voor een groot deel kwijt kan zijn.
Ik bedoelde inderdaad dat laatste. Ik las namelijk ergens dat naast het hebben van eisprong ook de innesteling sneller mislukt als je ondergewicht hebt omdat je leptine mist...? Maar goed, ik kan daar weinig onderbouwing verder in terug lezen.. blijft allemaal vaag, maar zo is het hele zwanger worden misschien wel Lief dat je daar zo over meedenkt. Ik zal inderdaad de 'controle'over mijn gewicht verliezen en nog meer kcal moeten eten. Ik heb gelukkig momenteel professionele hulp die hier ook achter staat, dus wat dat betreft ben ik denk ik zo goed mogelijk voorbereid