Hoi Hoi, Ik ben Nelle 25 jaar en heb besloten met mijn partner dat wij heel graag kinderen willen. Ik ben van nature echt een twijfelkont. Kan ook heel lang in de supermarkt kijken welk merk pasta ik bijvoorbeeld wil. Daarom vind ik het af en toe nog heel spannend. Er komt dan toch iets onbekend op je pad. Ik ben er wel van overtuigd dat wij een kind alles kunnen bieden wat het nodig heeft. Heeft iemand ook ervaring met die onzekere gevoelens. Heel gek maar soms denk ik.. Dadelijk valt het tegen. Hele gekke gevoelens als je zeker weet dat je een kind krijg maar het zit in mijn aard dat ik overal veel over nadenk en ook 180 graden kan draaien op een dag. Hellup!! Liefs Nelle
Hoi Nelle, Ben je toevallig ook Tweelingen van sterrenbeeld? (Herken mezelf wat in jou verhaal haha) Ik snap dat het twijffelen/onzekerheid de kop op steekt, zeker wanneer je 'eindelijk groen licht hebt' met je partner. Tis niet niks natuurlijk een kindje krijgen en op moeten voeden etc. Je kunt het ook zo zien: Het is een wondertje gemaakt door jullie beiden, een wondertje dat je uiteindelijk op mag zien groeien tot de mooie man of vrouw die hij/zij gaat worden En verder, er is altijd wel iemand in je omgeving/familie/vriendenkring die je een handje kan helpen als je het even niet meer weet. Tis een tijd waar je lekker van moet genieten. Hoop dat je hier iets aan hebt Liefs!
Hoi hoi! Nee ik ben een combinatie van Steenbok en Waterman. Ik val precies op die grens... Bedankt voor je reactie Het blijft idd altijd spannend. Zeker als wij nog niet zo lang bij elkaar zijn. Heb jij ook twijfels en onzekerheden gehad? LIefs
Natuurlijk heb ik die ook gehad en nog steeds hoor, wij doen momenteel nog wel veilig ahum knuffelen, maar soms laten we het veilige gedeelte wel eens 'per ongeluk' achterwege (stiekem wachten we eerst op een nieuw huis met meer dan 1 slaapkamer maar stiekem hebben we ook zoiets van laat maar komen...snap je?) Oh btw mijn vriend en ik zijn nu ongeveer anderhalf jaar bij elkaar dus ook nog niet zo super lang Ik denk ook wel eens "Ben ik niet te jong om moeder te zijn?" , "Gaat dat financieel allemaal wel lukken?", "Wat als ik er niks van bak als moeder zijnde?", etc etc. Maar uiteindelijk als ik er dan aan denk dat dit iets is van ons twee, raak ik alleen maar nieuwsgierig naar hoe ons kind eruit gaat zien als het ouder word haha
Komt helemaal bekent voor. Ik ben ook zo twijfelachtig over alles. Nu de keus gemaakt en soms toch bang dat het niet de goede is of dat we het nog aankunnen. Maarja zo kan ik constant blijven twijfelen. We zien wel hoe t gaat lopen en ik denk toch super veel eraan. En liever vandaag dan morgen dat het raak is. Succes metvalles.
Haha zo herkenbaar dit! Wij hebben al gesprekken sinds oktober en hebben 5 december besloten om in maart te stoppen met de pil. Ik was er stiekem al 2 jaar mee bezig maar wilde wel met mijn verstand 'kiezen' en eerst zorgen dat ons werk en huis op orde was. Toen de beslissing eenmaal was gemaakt had ik soms ook opeens van die twijfel momentjes. Zo gek, want ik wil op het moment niks liever. Maar het idee dat het gewoon elk moment 'raak' kan zijn en je langverwachte droom opeens uitkomt is zo onwerkelijk En tuurlijk zal die twijfel altijd blijven 'doe ik het wel goed', maar ik denk dat je ook veel over je heen moet laten komen. Als jullie er klaar voor zijn en er beide helemaal achter staan dan zie ik geen probleem !!! Grappig trouwens, volgens mij allemaal jonge meiden aan jullie leeftijden te zien ?! Ben zelf 23
Haha ja en het is een beslissing voor je leven. Een kind hou je je hele leven. Ik ben inderdaad 24 en mijn vriend 22.
Gelukkig ben ik niet de enige met deze onzekerheid en is het ook geen teken dat ik er nog niet aan toe ben. Ik ben erg benieuwd hoe snel het gaat lopen. Zelf heb ik nog de slechte gewoonte om te roken drink ik af en toe een glaasje wijn. Als blijkt dat ik zwanger ben ga ik daar natuurlijk meteen mee stoppen. Ik ben net een maand gestopt en heb 10 jaar de pil gehad. Het is daarom ook even afwachten hoelang het gaat duren... Ik laat het op me af komen en ik zie wel. Al moet ik wel bekennen dat ik nog altijd de kriebels krijg als ik denk aan bevallen...... Ben nogal kleinzerig (dat durf ik wel van mezelf te zeggen haha) Toch leuk dat er ook een heleboel jonge meiden zijn die zwanger willen worden. Alhoewel het eerst een hele normale leeftijd was zie je nu vaak dat er pas aan kinderen wordt begonnen op een latere leeftijd. Liefs Nelle
Na 3 jaar al bezig te zijn voor een kindje herken ik ook nog steeds die gevoelens meis Denk dat het normaal is omdat het een soort van "onbekend" iets is zeg maar Suc6 en ik duim voor je!
Erg leuk om hier te lezen hoe mensen hiermee om gaan. Allereerst even mijn situatie. Ik ben nu 25 jaar JONG. Heb twee geweldige zonen van 7 en 6 jaar oud. Snel rekensommetje. Juist ik was 17 toen ik achter mijn eerste zwangerschap kwam en 18 toen ik ben bevallen. Ik voelde mij geen moment TE jong. Mensen om mij heen vonden mij wel TE jong. Nu hoor ik alleen nog maar wat heb jij leuke kinderen, prima manieren en erg sociaal. Als ik er bewust voor had gekozen dan zou ik ook eerst een eigen huisje hadden willen hebben en een leuke baan. Echter was mijn situatie anders. Wij woonden in een klein huisje, ik raakte mijn baan kwijt. Mijn partner op dat moment had een erg slecht betaalde baan (ook door zijn leeftijd van 19) Ik heb mijn kinderen alles kunnen bieden en geven wat ze nodig hadden. Terwijl de oudste veel problemen had/heeft: astma, eczeem, overal allergisch voor! Liefde telt dames echt!!!! Als het gevoel juist is dan doet de rest er niet toe..... Ik vind het geweldig dat ik heerlijk achter mijn jongens aan kan rennen en zelf onderste boven in het klimrek hang. Ik ben nu 25 en heb een nieuwe partner die 32 is. Vanaf het begin stond gelijk al vast dat we graag een groot gezin zouden willen hebben. We zijn nu bezig in ronde twee na een ongeplande zwangerschap was helaas een vmk is geworden! Maar ook ik heb wel eens onzekere gevoelens... Ik bedenk dan gauw dat "wat als" en "maar misschien dat" niet bestaan. Heel veel succes dames!!
Ik denk dat elke vrouw wel eens onzeker is, van zal ik het straks wel leuk vinden, zal ik wel een goede moeder zijn, zal het allemaal goed gaan, zal het kindje mij als moeder lief/leuk vinden????? Vragen, vragen en nog meer vragen spoken je vaak door het hoofd. Hier een tweeling van ruim 3 en ook toen hadden wij twijfels....... zekr toen we met de 12 weken echo erachter kwamen dat het er 2 waren....... Maar moet zeggen alles komt gewoon op zijn pootjes terecht. Het is zo fantastisch, dit had ik in mijn stoutste dromen niet durven dromen............
@ Matonneke Ik kan me voorstellen dat het schrikken was dat je zo vroeg zwanger raakte, maar inderdaad wel super leuk dat je zo jong bent en nog van alles mee kan en wil doen met je mannetjes Hopelijk dient nummer 3 zich snel aan !!!
geweldige reacties allemaal! Het zal altijd spannend blijven en ik denk dat je pas beseft hoe mooi het allemaal is als je jou baby voor het eerst in je handen hebt. Ik probeer er nu al een voorstelling van te maken maar hoor vaak dat het nog beter is dan je ooit hebt durven dromen. Ben benieuwd! Ook ik wil later nog achter mijn kinderen aan kunnen rennen vandaar dat ik ook niet te lang zou willen wachten met kinderen krijgen Heel veel succes allemaal die het aan het proberen zijn. l.iefs Nelleke