Wat vinden jullie ervan als mensen bewust voor een zwangerschap kiezen terwijl ze zware financiele problemen hebben? Ik zie dit best vaak om me heen en ik begrijp dat de wens voor een kindje heel sterk kan zijn maar je hebt toch ook een bepaalde verplichting naar je kindje(s) toe qua onderhouden? Ik weet dat niets te plannen is, zelf ben ik vorig jaar mijn baan kwijt geraakt. We hadden het financieel goed maar nu mijn ww bijna afgelopen is moeten we keihard bikkelen om de rekeningen te kunnen betalen, we hebben straks wekelijks 50 euro te besteden voor boodschappen, kadootjes, kleding en extra's. Dit is bijna niet te doen. Ik heb een hele grote wens voor nog een kindje (mijn 2e, manliefs vierde) maar ik vind dit echt niet kunnen, het is al bijna niet te doen om rond te komen, laat staan dat ik nu bewust de keuze maak om nog een leventje op de wereld te zetten. Mocht ik per ongeluk zwanger raken dan zullen we er heus wel wat op kunnen vinden, maar bewust ervoor kiezen terwijl ik weet dat wij het niet kunnen onderhouden, nee dat zal ik niet doen. Aan de andere kant heb ik er ook heel veel moeite mee omdat, tegen de tijd dat het financieel beter gaat, we misschien wel 5 jaar verder zijn, mijn oudste stiefzoon is dan 22, mijn dochter 7 jaar, mijn man 45...grote kans dat hij het dan pertinent niet meer wil. En ik wil zo ontzettend graag een (vol) broertje of zusje voor mijn dochter. Een vriendin van me is nu zwanger van de derde,, alleenstaand, in de bijstand en schuldsanering en zij vind het raar dat ik me laat tegenhouden om geld. Want er is altijd wel een instantie die bijspringt als het nodig is...tja dat vind ik geen instelling, ik wil graag zelf mijn kinderen onderhouden en bovendien is het niet zo makkelijk met een koophuis om hulp te krijgen. Eerste stap is dan gedwongen verkoop van je huis. En dan, zit ik straks met nog een baby erbij bij mn ouders op zolder? Dat is toch ook niet het ideale plaatje wat ik in mijn hoofd heb bij gezinsuitbreiding! Anyway, wat zouden jullie doen, bewust proberen zwanger te raken ondanks financiele problemen of wachten tot je financien op orde zijn met het risico dat er geen kindje meer bijkomt? Ben gewoon benieuwd naar jullie reacties, zal mijn keuze hierdoor niet veranderen want ik kan geen leventje op de wereld zetten met de wetenschap dat ik het bij voorbaat al niet kan onderhouden.
Ik vind financiele problemen net wat anders dan het even minder hebben. Als je je baan bent kwijtgeraakt, dat is rot - maar dat is niet financiele problemen. Daaraan denk ik meer aan inderdaad in de schuldsanering zitten, rekeningen niet kunnen betalen etc.. Dat vind ik dan wel onverantwoord.. Alleen als je de mogelijkheid hebt om weer een baan te vinden waardoor je genoeg overhoud tja, dan zou ik me er een stukke minder zorgen om maken / mee zitten..
Dat hangt van persoon tot persoon af. Ik zei altijd dat ik pas een kind wilde hebben als ik ergens een vast contract kreeg maar na 4 jaar had ik zoiets van "op een vast contract kan je nog jaren wachten in deze tijd" bedrijven die moeten sluiten waar ik heb gewerkt enz,.... Dus we zijn er toch voor gegaan, mn vriend heeft wel een vast contract. Toen ik zwanger was is ook het bedrijf moeten sluiten waar ik toen werkte dus tja,....dan kan je echt nog jaren wachten op een contract Het ligt er ook aan in welke sector je werkt, ik werk in een sector waar ze altijd wel mensen in zoeken dus ik heb nooit lang zonder werk gezeten. Nu nog, als de ford sluit zijn er hier een paar duizenden meer die werk zoeken in de logistiek maar gelukkig heb ik nu iets met hopelijk een toekomst. Dus het ligt er echt aan van je werk, zoeken ze vaak mensen als je zonder komt te zitten. Durf je het aan? Wil je wachten? Hoelang wil je wachten? Het kan over 5 jaar allemaal beter zijn maar het kan ook nog slechter gaan dus wat is slim? Heb je schulden? Hoeveel? Een paar honderd euro of duizenden euro's ? Allemaal vragen waarover je moet nadenken
Ik vind dit een moeilijke. Aan de ene kant denk ik onverantwoord maar aan de andere kant denk ik waarom niet? Stel je gaat niet voor een 2e kindje door financiele problemen en tegen die tijd dat je uit de problemen bent lukt het niet meer om zwanger te raken en zit je de rest van je leven van "hadden we maar" maar aan de andere kant vind ik het ook belangrijk om je kindje een goede basis te geven. Zekerheid in je leven heb je met niks dus ik kan de mensen die er toch voor kiezen zeker wel begrijpen.
Hoe is het vooruitzicht dat jij binnen aanzienbare tijd een nieuwe baan vindt? Als dit toch de reële mogelijkheden behoort, kan ik me voorstellen dat je toch vast bewust voor een tweede zal gaan. Probeer een inschatting te maken van de financiële situatie, past hier een tweede kindje bij? Ik vind dat je gelijk hebt dat er in ieder geval genoeg financiële middelen moet hebben om een kind te kunnen onderhouden. Eten en kleding lukt vaak best, maar je wil een kind ook een opleiding kunnen bieden, etc.
We zitten dusdanig krap dat we eigenlijk tekort komen om de maandelijkse lasten te dragen, dit lossen we op door vakantiegeld hiervoor te gebruiken. Er is dus echt 0, 0 ruimte. Als ik weer werk vind is het probleem opgelost maar ik zoek al een jaar (kom uit de kinderopvang) in alle sectoren maar helaas, voor ongeschoold werk word ik afgewezen vanwege ocerkwalificatie en werk waar ik voor geleerd heb is er niet. Als ik nu zwanger word of een kleine baby heb lijkt me de kans op een baan alleen maar kleiner te worden.
Ik zou dezelfde keus als jou maken en in deze situatie niet voor nog een kindje gaan, want 50 euro per week voor alles is niet veel stel daar moet flesvoeding en luiers van af hou je helemaal geen geld meer over om te eten . En natuurlijk is de toekomst nooit zeker op financieel gebied en kan er altijd wat gebeuren, maar dat vind ik wat anders als de problemen bewust opzoeken. Wat jij zegt van je vriendin vind ik ook echt erg, en voor zulke ouders hoop ik dat de potjes dicht worden gedraaid, al hoop je dubbel genoeg voor de kinderen van niet want die zijn helaas de dupe van de gemakzucht van de ouders .
Brr, van personen als jouw vriendin krijg ik echt de kriebels, bah! Verschrikkelijk dat ze zo makkelijk denkt van och er springt wel iemand bij.. Waar is dan verdorie je eigen verantwoordelijkheidsgevoel?! Je wilt toch helemaal niet je hand op moeten houden om rond te komen?
Ja je vriendin denkt echt verkeerd. Ik vind wel dat als je een kind wil je het ook zelf moet betalen. Want nu werk ik en eigenlijk iedereen om de kinderen van je vriendin te onderhouden terwijl ik en nog duizenden anderen dat geld ook wel kunnen gebruiken.
Ik weet dat een wens heel erg groot kan zijn maar zal er in deze situatie niet voor kiezen voor een 2e kindje. Wel zou ik echt alles op alles zetten om een nieuwe baan te vinden en echt alles aangrijpen wat er krijgen is om mijn droom wel uit te laten komen. Maar ik ben soms wat extreem v.w.b. zekerheden willen hebben
Heb je je ingeschreven bij een uitzendbureau of iets? Tijdelijk werk zoeken in andere sectoren? Werken in een winkel? Schoonmaakwerk> Thuis werk? Horeca? Krantenwijk? Alle beetjes helpen! Kan me haast niet voorstellen dat je wordt afgewezen vanwege over kwalificatie als je genoegen wilt nemen met minder salaris dan wat je bent gewend? Anderzijds; ik kom uit de zorg en zelfs daar moeten er nu mensen uit, dus ik kan begrijpen dat je het lastig vindt om überhaupt wat te vinden...
Ik ken ook meisje/jonge vrouw, 23 jaar, 2 kinderen bij 2 verschillende vaders, ze heeft nu een nieuwe vriend die studeert, dus niet fulltime werkt. Zij werkt ook niet .. maar ze koopt wel altijd nieuwe spullen, nieuwe meubels, een nieuwe vloer, nog een hond, 2 kittens er bij. Ze wil nu dolgraag met haar nieuwe vriend een kind, maar kan dat niet betalen. Maar zij verwacht ook dat Nederland dat wel voor haar betaald. .. zulke mensen wil ik schieten Ik wil ook suuuuper graag een kindje! Ik word er bijna hopeloos van, maar omdat onze situatie nog niet op orde is, maak ik de (wijze) keuze om nog te wachten. Succes met jullie keuze!
Het belangrijkst vind ik de kinderen die je al hebt onderhouden. Als dat prima lukt en ze gaan er niet onder lijden zou ik pas aan een volgend kind denken.
Hier laten wij onze krappe financiele situatie zeker mee spelen om voorlopig niet te kiezen voor een tweede. (man heeft onbetaald ouderschapsverlof en ik gedeeltelijk betaald ouderschapsverlof) Ook weten we dat ik per september 2015 werkloos ben. En tuurlijk dat duurt 'nog' twee jaar. Maar al een jaar aan het zoeken en nog niet eens op gesprek geweest. Dus heb wat dat betreft weinig hoop. Om krap te zitten vind ik niet erg maar om niet eens nieuwe schoenen voor mijn dochter te kunnen kopen als ze die nodig heeft vind ik wel erg. Ik kan het dan ook niet snappen dat je bewust aan kinderen begint/ gezinsuitbreiding begint als je in een financieel in een uitzichtloze situatie zit. Je wil toch het beste voor je kind?
Ik ben het helemaal met jou eens. Hoop heel erg dat jullie het snel beter hebben en voor een tweede kindje kunnen gaan. ik heb heel veel moeite met mensen die denken zoals jouw vriendin. Maar moet eerlijk zeggen dat ik het hier op zp ook regelmatig lees...verhalen in topics dat ze de endjes net aan elkaar kunnen knooen en dan ook lezen dat ze proberen zwanger te worden. Ik begrijp dat echt niet en kan nog maar net op mn vingers blijven zitten.
Helemaal mee eens! Als je het zelf financieel niet op kunt brengen een kindje groot te brengen, moet je er niet bewust aan beginnen (vind ik!).
Ja ik snap je wel zou dan bewust er ook niet voor kiezen, ik vind dat ik zelf vanuit de basis alles kan voorzien en ja natuurlijk kan je niet alles plannen, want alles kan goed zijn en alsnog in de problemen komen maar dat vind ik toch anders als dat je basis al niet goed is.. DUs ik snap jou heel goed!
Bij onze eerste was ik nog vrij jong 23, ik had toen een tijdelijk contract met uitzicht op vast. Maar ik liet me niet tegen houden en ik werd zwanger helemaal geweldig. Tot verlof kunnen werken en daarna eruit gewipt. Had ik ook wel verwacht. Toen onze oudste vier maanden was, vond ik nieuw werk. Maar onze financiele situatie was stabiel. Mensen met giga schulden kan ik ook niet snappen idd. Wij hebben nu drie kinderen en het is bikkelen, verder geen schulden en ja als ik eerlijk ben heb ik nog wel een wens voor een vierde kind. Maar financieel is dat niet haalbaar en dan die moeders die brullen waar drie kunnen eten, kunnen ook vier eten....BULSHIT!!. Een kind kost geld klaar.
tja hier liep het allemaal wat anders dan gepland. Na al die tijd alles op orde financieel. Heb 2 kinderen van bijna 7 en 5 jaar en nu dus een droppie van 6maand. Echter heb ik na mijn zw mijn uren niet terug gekregen van mijn werk.. Heb een min/max contract van de 15 uur per week heb ik er 3 terug gekregen.. Heel onverwacht want kreeg dat 2week voordat ik weer zou gaan beginnen te horen! En nu zitten we met 3kids per week op 50euro ( nadat de vaste lasten eraf zijn) voor boodschappen/benzine/ alles! Mijn geld daar niet bij gerekend.. ( ik verdien nu 100euro per maand als de belasting eraf is) Daar betalen we nu bijvoorbeeld de sintkado's van.. van 100kan je best veel! We eten ook gewoon gevarieerd en veel groenten! En ja het is zwaar maar we redden het.. En dat zonder hulp van instanties zoals voedselbank bijvoorbeeld want daar verdienen we weer net teveel voor.. Zouden bijvoorbeeld meer voordeel overhouden als ik stopte met werken maar dat doe ik liever niet om toch op de arbeidsmarkt te blijven en ondertussen maar blijven soliciteren.. Garantie heb je dus nooit, maar denk nooit van wat als en heb ook geen schuldgevoel dat ik de andere kids nu wat minder kan bieden..
Ach je zou eens moeten weten hoeveel mensen juist wel graag hun handjes ophouden Die maken er gewoon een sport van en ondertussen het liefst nog zwart bijklussen.. ja die mensen zijn er ontzettend veel! Sorry off topic maar nee ik zou er ook niet aan beginnen in deze situatie. Als ik van tevoren had geweten hoe wij er nu voor stonden dan had ik zelf ook niet aan een 2e kindje begonnen... Aangezien ik meer dan een jaar aan het solliciteren ben geweest en nu de hoop opgegeven heb iets te vinden en dan heb je het financieel ineens heel erg zwaar met een koophuis en 1 verdiener.