Ik ben dusdanig onzeker over mijn (naakte) lijf dat een misstap verder dan zoenen onze relatie kapot zou maken. Ik zou nooit over het feit heen kunnen komen dat er iemand anders is geweest die fysiek "mooier" is dan ik. Wellicht zou ik het proberen willen om te vergeven maar als ik er nu over nadenk dan weet ik al dat ik helemaal lijp zou worden van jaloezie. Eerder riep ik altijd: Lust en liefde zijn verschillende dingen. Ik was jong en op dat punt nog niet zo emotioneel gebonden/verbonden. Op dit moment denk ik daar heel anders over.
Kan het zijn dat je het niet erg vindt, omdat het ook een soort vrijbrief voor jou zou betekenen? Ikzelf zou niet aan de poten van het fundament van onze relatie gaan zagen om zoiets onbenulligs als een kus. Als manlief vreemdgaat zou ik hem de fysieke daad op zich best kunnen vergeven, maar het feit dat hij zo achteloos omgaat met onze unieke band, mijn vertrouwen en wat wij hebben opgebouwd op het spel zet voor een wip, zou ik onvergeeflijk vinden.
Jeetje wat heftig! Wel fijn dat jullie nog gelukkig zijn geweest samen. Klinkt beetje bot, weet niet goed hoe ik het moet omschrijven.
Laatst heb ik daar een interessant filmpje op TED van gezien. Kan m nu even niet opzoeken, maar hij is vast snel gevonden als je zoekt op infidelity.
Wij zijn erg open naar elkaar toe. Ik ben echt totaal niet jaloers. Manlief is 1 keer ingegaan op aandacht van een meisje maar daar nooit wat mee gedaan hij vond het alleen erg interessant! Ik ben erg open en vrij op sex gebied. Bij mij is vreemd gaan wel einde verhaal omdat ik dit niet zou kunnen vergeten. Maar zou hij sex willen hebben met een andere vrouw prima maar dan ben ik erbij
In het begin van onze relatie is mijn man vreemdgegaan. Daarna nog wat rare akkefietjes gehad. Die heb ik hem kunnen vergeven. Ondertussen zijn wij 13 jaar verder en nog altijd samen. Hebben heel veel meegemaakt in de afgelopen jaren maar we zijn nog steeds gelukkig samen. Hij heeft in de jaren daarna ook wel echt zijn best gedaan om te bewijzen dat hij echt 100% voor mij heeft gekozen. En nog steeds voor mij kiest. Verder kan ik de tekst van mams136 vrijwel kopiëren. Ben nu heel onzeker over mijn lijf. De gedachte dat hij iemand anders fysiek en misschien ook emotioneel aantrekkelijker vind, daar zou ik niet mee om kunnen gaan. Nu vreemd gaan zou ook vrijwel zeker einde verhaal betekenen.
Toen ik een 17 was heb ik dat ook gedaan, een vriendje bedrogen, maar toen wist ik dat onze relatie van een paar maanden niet ok was voor mij, en heb er dan ook een einde aangemaakt. Nu klinkt het mss hypocriet maar als mijn man dat zou doen, zou ik het hem niet kunnen vergeven, of vergeten, geen 1 van de 2. Ik zou er niet over geraken, en zo mezelf zo gek maken van achterdocht dat je mij binnenkort mag opsluiten in het zottekot Als hij een ander wilt, dat kan altijd, maar zeg me dan dat eerlijk, ik hou niet van leugens. Mijn man heeft altijd wel gedacht, eenmaal een bedrieger, altijd een bedrieger, maar ik ben het bewijs dat dit niet het geval is If you think the grass is greener on the otherside, it's because its fertilized with bullshit
Voor mij betekend getrouwd zijn dat ik ook op dat moment heb besloten altijd voor hem te gaan. Ook als hij een misstap zou maken. Ben ik gelukkig nooit bang voor geweest. Maar hier zou scheiden geen optie zijn ik heb hem trouw beloofd tot de dood ons scheid en als hij Ich er niet aan zou houden betekend niet dat ik dat dan ook niet hoef te doen. Heel radicaal ik weet het. Maar goed er zou dan vast therapie oid volgen maar scheiden nee.
Vriendje toen ik jaar of 18 was. Voor mij was het klap in z'n gezicht en ben gegaan. Hij wilde nog lijmen, maar de liefde was voor mij in 1x weg! Toen en ook nu, zou meteen de relatie beëindigen!
Mijn moeder heeft mijn vader verscheidende keren vergeven , uiteindelijk werd hij verliefd op de vrouw waarmee die vreemdging en toen heeft hij er een . achter gezet. Ik kijk ook niet zo zwart wit maar er zijn grenzen.
Niet meegemaakt en hopelijk gebeurt dat ook niet. Of ik het hem zou vergeven?? Hmm vergeven misschien wel, maar niet meer verder samenleven.. Mijn man is erg jaloers en wilt ook liever niet dat ik contact heb met andere mannen buiten de familie-kring.. ik vind het hartstikke prima hoor, maar ik zou echt kwaad worden als hij dan zelf wel van bil gaat en ik geen mannelijke contact mag hebben ..
gelukkig nooit meegemaakt mocht het gebeuren is het voor mij over en uit het vertrouwen zal dan voor altijd weg zijn en dat is voor mij toch wel de basis van een relatie
Ik ben er ook niet zo zwart wit in. Ik ben er absoluut tegen, dat wel. Maar dat wil niet zeggen dat ik een fout niet zou willen proberen te vergeven. Als het gebeurd is de kans wel groot dat hij de eerste nacht(en) op mag rotten. Ik vind echt verliefd zijn veel erger, er wat mee doen al helemaal. Al vind ik het bij verliefdheid wel logischer dan bij dronkenschap of pure lust. Maar hoe dan ook: ik keur het beiden absoluut af en zou er enorm veel moeite mee hebben. Maar ik zou er wel voor willen vechten, zeker ook omdat we kinderen hebben. Mocht hij het per ongeluk doen en spijt hebben en met mij verder willen, weet ik niet eens of ik wel wil dat hij het me zegt....
Nee ken niemand in mijn omgeving eigenlijk, zelf zou ik het niet kunnen. Ik heb sowieso al moeite om iemand te vertrouwen en als mijn partner dan vreemd zou gaan, dan is dat kleine beetje vertrouwen meteen weg en zou ik de hele dag achterdochtig en wantrouwend zijn. Lijkt me onwijs vermoeiend en daarom zou het voor mij over en uit zijn na vreemdgaan.
Vriendje #1 was vreemd gegaan, dat was voor mij direct over. Van vriendje #2 vermoed ik dat hij is vreemdgegaan maar dat weet ik niet zeker. Vriendje #3 is 1000x vreemdgegaan, dat ik daarachter kwam met 100% zekerheid was het voor mij ook direct klaar. Vriendje #4 is vreemdgegaan, heeft dat toegegeven en we hebben het geprobeerd achter ons te laten. Uiteindelijk zijn we uit elkaar gegaan omdat we beide een ander toekomst beeld hadden... Nu getrouwd, een zoontje en een tweede op komst met een man die zelf ook is bedrogen dus we weten beide hoe het voelt... Mocht hij in een dronken bui eens zoenen met een ander vind ik dat niet zo een drama, alles wat verder gaat als dat (lichamelijk of emotioneel) wordt een moeilijk iets. Ik zou zeker proberen m'n huwelijk te redden, maar of ik het achter me zou kunnen laten???
Mijn man is 2 X vreemd gegaan (na 5 jaar en 15 jaar relatie). Beide keren uit elkaar gegaan, maar toch weer bij elkaar. Als we ruzie hebben komen vervelende gedachten naar boven, maar zelden dat ik ze uit. Het is hard werken! Ik zei ook "als hij vreemd gaat is het over" en toen "als hij nog een keer vreemd gaat is het over een uit" en nu zeg ik precies hetzelfde ..
we zijn 7 jaar samen en ik ben vorig jaar 1 maal vreemd gegaan, niet omdat ik per sé iemand anders wou, maar omdat we op die 7 jaar misschien 20 of 30 keer gevreeën hebben en ik die intimiteit soms heel erg mis. het maakt me triest om te weten dat ik dat nooit meer zal hebben, maar die ene keer was ook absoluut niet wat ik wilde of zocht... voelde me echt wel rot ook, maar niemand in mijn omgeving die niet snapt dat ik het deed
Dat klinkt wel heel heftig. Want ik maak er op uit dat jullie (hij?) er niet bewust voor kiest om zo weinig intimiteit te hebben? Dat zal wel een druk leggen op de relatie. Mag ik vragen waarom?
al veel met hem over gepraat, maar hij heeft blijkbaar gewoon een enorm laag libido, eigenlijk gewoon geen interesse in seks. hij is een leuke partner en een goede vader voor de kinderen, maar lichamelijke intimiteit met zijn partner komt niet in hem op. hij heeft daar ook geen behoefte aan, maar ik mis wel die knuffels, zoenen of appreciatie enorm. gek genoeg went het wel (zeker als ik denk hoe het er in vroegere relaties aan toe ging!) naar de kinderen toe is hij wel lichamelijk, dus die komen niets tekort, gelukkig
Oke op die manier. Ik dacht dat er misschien iets lichamelijks was waardoor het niet kon (sorry begrijp me niet verkeerd maar zo kwam het over) Dan nog is het wel moeilijk voor jullie natuurlijk. Er komt toch een bepaalde spanning kan ik me zo voorstellen.