Tips gevraagd! Momenteel ben ik 31 weken zwanger en zit sinds ruim een week thuis met ziekteverlof. Ik heb heel veel last van harde buiken en pijn in mijn rug. Over een klein poosje ga ik dus over op zw-verlof, ik begin pas in september weer met werken (ivm ouderschapschapsverlof) . Maar nu: ik controleer echt wel 25x per dag mijn werkmail. Ik ben doodsbang dat ik belangrijke informatie mis. Ik word gek van mezelf. Het is echt een obsessie voor me. Verstandelijk weet ik dat de boel echt wel doorgaat tijdens mij afwezigheid, ein dat ik niet onmisbaar ben. Gevoelsmatig heb ik op het moment echt een extreem gevoel van verantwoordelijkheid over me. Ik ben bang dat er toch mailtjes met allerlei vragen in mijn inbox staan, al dan niet onbelangrijk. Het is echt niet zo dat ik iets dringends verwacht, maar toch kijk ik ontelbaar vaak. Ook als in een winkel ben schiet opeens door mijn hoofd: je mist nu misschien heel veel info! Of: als je niet op tijd reageerd, wordt je dit straks verweten. Ik probeer steeds tegen mezelf te zeggen: als het echt dringend is, bellen ze wel. Hoe kom ik in vredesnaam van deze gewoonte af? Het neemt nu buitenproportionele vormen aan! Ik wil helemaal niet meer aan werk denken!
Ik ben bang dat dit mij ook zal overkomen. ik ben leidinggevende en ik heb veel verantwoordelijkheidsgevoel en ben hier heel vatbaar voor. Ben ook benieuwd naar ervaringen van anderen en tips!! Hopelijk vind je snel je rust!!
Lastig! Ik snap het gevoel goed, gelukkig ben ik net van baan gewisseld en heb het gevoel nu nog niet, maar wel gehad. Probeer jezelf te dwingen om maar 1 keer per dag je werkmail te openen. Dan heb je minder het gevoel iets te missen, je leest tenslotte elke dag je mail, maar het slokt je niet je dag op. Waarschijnlijk ga je het na een tijdje wel loslaten. Dat hoop ik voor je tenminste! Lekker genieten van je verlof!
ik ben in ieder geval al blij dat ik niet de enige ben, met dit probleem..... zijn er nog meer met tips? of met dit gevoel?
Jazeker, ik heb t ook echt vreselijk gehad! Ik viel onverwachts uit met 29 wkn zw, dus totaal geen overdracht etc. geregeld... Moest op stel en sprong een vervangster komen en die moest en zou mijn laptop krijgen vond mijn manager. Boos dat ik was! Dat ging dus door mijn boosheid mooi niet door! Ik kon t gewoon niet loslaten, wilde nog van alles doen, zeg maar wat jij nu hebt alleen dan 10x erger hihi. Heeft al met al 3 weken geduurd en toen ineens, geloof t of niet, was ik er klaar mee, kon werk me gestolen worden, heb ik de laptop in de hoek gezet en dat ding niet meer aangehad tot ik weer moest beginnen met werken (tig maand later) Dus... er komt een dag dat je er echt ff klaar mee bent, geloof me!!! Kan snel zijn, kan een dag langer duren maar heel lang zal t niet meer duren (en dit zijn echt de woorden van een real workaholic!!! ) Good luck!
Moraal van mijn verhaal, er is geen tip voor, het overkomt je vanzelf en dat is een verademing!!! (als je jezelf gaat opleggen om bv nog maar 1x per dag je werkmail te checken dan is de drang naar het checken des te groter lijkt me)
Herkenbaar! Ik kon gelukkig deze keer wel een fatsoenlijke overdracht doen dus dat gaf al veel rust. Ik heb wel Ali Illegali in de tweede week van mijn verlof meegedaan aan een tweedaagse strategie hei-sessie. En ik heb tot in het ziekenhuis nog dingetjes geregeld voor het werk, en eigenlijk ook wel direct na de bevalling. Ben met 4 weken al even terug geweest omdat wat dingen besproken moesten worden. We zijn gewoon allemaal een beetje werkverslaad als ik dit zo lees Dus ook geen tips, alleen dat ik merk hoe langer je eruit bent hoe minder je je mail checkt, ik doe het nu nog maar 1 dag per week. Als je niet steeds aanwezig bent op je werk gaan ze ook minder een beroep op je doen, krijg je minder drama's om de oren en check je dus vanzelf minder je mail. Een vicieuze neerwaartse cirkel dus, gaat vanzelf
Ik had van mezelf verwacht dat ik hier ook moeite mee zou hebben, maar ondanks een vreselijk crappy overdracht bij m'n tweede zwangerschap (vervanger had zich één week voor m'n verlof alsnog teruggetrokken), heb ik er maar een weekje over gedaan om het los te laten. Ik was toen al iets verder in de zwangerschap dan jij (35 weken) en er zowel fysiek als mentaal heel erg aan toe om afstand te nemen van het werk, en me te richten op de bevalling. Is het de bedoeling dat jij nog terug aan het werk gaat voor je verlof, of blijf je ziek tot aan je verlof? Als je niet meer terug aan het werk gaat, zou ik proberen de deur gewoon te sluiten. Zet een afwezigheidsassistent op je mail waarin je mailers doorverwijst naar je vervanger. Neem een voicemailbericht op waarin je bellers zegt dat je met verlof bent tot september, en wie ze dan wel moeten bellen. En probeer echt de boel, de boel te laten. Probeer ook om niet te reageren op (voice)mails, daarmee lok je alleen maar meer berichten uit. En er komt vanzelf een moment waarop je werk je minder gaat boeien. Vertrouw op je collega's, ze zullen jou of je klanten vast niet in de steek laten. En mocht je het gewoon leuk vinden om te weten wat er gebeurt, dan is er geen verbod op het checken van je werkmail. Maar als het je stress geeft, zou ik proberen om je op iets anders te richten...
Geloof me, als er 1 ding is dat ik heb geleerd is dat je op de werkvloer echt wel misbaar bent... Zodra ik uitviel i.v.m. ziekte in de zwangerschap hadden ze bij ons binnen no-time 3 anderen op de stoep staan... Tja, dat maakte het voor mij makkelijker om afstand te nemen. Sterker nog: het werk interesseerde me ineens geen hol meer!
Waar ik vannacht over heb gedroomd: Dat ze mijn vervanger eigenlijk veel leuker en beter vonden en me bij mijn terugkomst hadden verteld dat ze mijn gaan ontslaan en haar in dienst gaan nemen, haha. sindsdien heb ik ineens een beetje angst!
haha ja, ben ik ook steeds bang voor. Zo van: wij hebben al die tijd zonder jou gekund, dus blijf nu ook maar weg....
Heel herkenbaar. Bij mijn eerste zwangerschap viel ik ook rond 31 weken uit en kon ik het eerst ook niet goed loslaten. Dit keer tot 36 volgehouden (en met 38+4 nog doodleuk een presentatie staan te geven op je werk) en in bezit van een iPhone, waardoor je helemaal geneigd bent ieder kwartier je mail te checken Maar op een gegeven moment moet die knop toch om! Ik neem aan dat je vanaf nu niet meer aan het werk gaat? (na 34 weken gaat toch automatisch je verlof in) Het is wel belangrijk om afstand te gaan nemen, zodat je je straks ten volle kunt gaan richten op de kleine. Daar heb je je handen echt wel vol aan en het is voor jezelf fijn als je collega's er dan ook al aan gewend zijn dat ze niet meer op jou moeten rekenen. Belangrijkste tip: nu gewoon je out-of-office reply aan zetten zodat iedereen denkt dat je je mail niet meer leest (en als je je niet kunt bedwingen en je doet het toch, hoef je je in ieder geval niet bezwaard te voelen dat je iets belangrijks hebt gemist, want de zender heeft toch al een reactie gekregen dat hij het maar op een andere manier op moet lossen!) Sterkte
Ik hou echt van mijn werk, maar heb er helemaal geen moeite mee om het los te laten nu. Als je echt zo onmisbaar bent dat ze niet vooruit kunnen zonder jou heb je het in mijn ogen verkeerd aangepakt. Ik ben eigenlijk ook helemaal niet bang dat ik vervangen ga worden tijdens mijn verlof. Mijn manager heeft me verzekerd dat ik hetzelfde werk krijg als ik terug ben. Ik mis wel de interactie met m'n collega's, vind het erg gezellig op werk. Maar ja, ik zit nu ook nog thuis te 'wachten' dat zal vast wel veranderen als de kleine Miss er is.
En als je nu eens een automatische reply op al je inkomende mail zet met de mededeling dat je met verlof bent. Dan zullen mensen het misschien op een andere manier oplossen en heb jij misschien voor jou persoonlijk wat meer rust. Ze weten dan dat ze het niet van jou mogen verwachten....
Oja, bedacht net de ultieme tip! Je krijgt vast al meer rust in je hoofd als je je mail niet meer kunt checken, dus vraag je een collega om jouw wachtwoord van je werkmail te veranderen en het nieuwe ww niet aan jou door te geven tot jij t aangeeft (NA de bevalling ) Is dat wat?