Hoi, Ik zat/zit in een aparte situatie. Mijn contract moest op 1 oktober worden verlengd naar vast (na 3 x jaarcontract). Mijn eerste trimester zit erop op 9 oktober, net een week later dus. Toch besloot ik mijn zwangerschap voor mij te houden, aangezien ik altijd goed werk en nooit ziek ben en zeer flexibel, vind ik zelf dat ik dat vaste contract verdiend heb. Ik hoorde een maand geleden,dat ik die ook zou krijgen. 2 weken geleden hoorde ik,dat ons bedrijf verkocht was, inclusief personeel. Gelukkig houdt ik dus mijn baan, maar wel een nieuwe baas die mij dus al snel met verlof ziet gaan (maar ja, dat kon ik niet weten). Pas na mijn echo op 10 oktober, gaan wij onze ouders en rest van de familie/vrienden inlichten over deze zwangerschap, er is nog niemand die het weet... Maar.... ik heb al 4/5 weken heel veel last van ochtendmisselijkheid, ook wel de hele dag trouwens maar vooral 's ochtends. Thuis veel overgeven en op het werk weinig kunnen eten. Eet dus vooral fruit en ontbijtkoek (en vla) en als dat goed gaat dan pas om 13:00h ofzo een keer een broodje... Het kon haast niet uitblijven, mijn directe collega en ik hadden pauze, toen ik weer ineens misselijk werd (na het ruiken van zeep aan mijn handen, yak) en hoewel ik het probeerde te verbergen, merkte ze 't wel. Ze zei iets van ''jij bent wel vaak misselijk de laaste tijd of niet? zwanger zeker''. Grapte ze... Ik had al tegen mijn man gezegd, dat zij 't vast ging merken één dezer dagen gezien mijn aparte eetgedrag enzo en dat ik er niet over zou liegen... Dus ik heb toegegeven dat dát inderdaad de reden was. Ze reageerde heel leuk en enthousiast en beloofde tegen niemand iets te zeggen. Ik heb gezegd dat ik het pas wilde zeggen als ik zelf zeker wist dat alles goed was en dat ik de echo pas 10 oktober heb, met 12 weken dus. Dat zelfs mijn ouders het nog niet weten maar dat ik het daarna meteen bekend ga maken. Het is wel een opluchting dat zij het weet, want het valt niet mee om bijna elke ochtend misselijk te zijn en het niet te kunnen laten blijken... Ik vind het wel heel jammer dat mijn ouders nu niet de eerste zijn, maar het kon niet uitblijven. De mensen met wie je werkt zie je élke dag en als je je dan zo vaak ziek voelt...tja. Gelukkig was ze heel enthousiast en met een dikke week is het geen geheim meer en kan iedereen snappen waarom ik zo vaak moe ben, haha! Ik kan niet wachten... Nog 1 weekje...
Hartstikke fijn dat je nu een bondgenoot op je werk hebt. Maar dat is toch helemaal geen probleem lijkt mij... Ben je nu bang dat je contract niet verlengd wordt?
Dat was ik wel ja, wetend dat mijn huidige baas er niet zo van houdt, maar aangezien mijn directe collega die 't nu weet, dat eigenlijk flauwekul vind (aangezien een baas er voor verzekerd is) gaat zij dus ook echt niets zeggen... Wel fijn ja, dat het geheim er daar af is, en over een weekje voor de rest van de wereld ook (nog duimen dat alles goed is)
Ik ben nog korter zwanger dan jij, behalve last van mijn rug nergens last van.. Maar schijnbaar zijn er een paar collega's die het ruiken. En bij ons weten de ouders het ook nog niet..
Ik ben 2 weken geleden weer begonnen met werken bij dit bedrijf (na een verplichte pauze van 2 weken ivm overgang van vakantiekracht naar vaste medewerker) en merkte toch dat sommige dingen te zwaar waren. Ik kreeg dan veel pijn in mijn buik enzo. Dus vorige week wat lichter werk aangevraagd en de productieleider was zo blij dat hij het 'per ongeluk' aan enkele anderen had verteld die het weer gingen navragen aan weer anderen (in plaats van dat ze nou naar mij gaan). En toen wist dus binnen 2 dagen het hele bedrijf ervan.. Terwijl ik het ook eigenlijk wilde zeggen met 8 weken, als ik weet dat in ieder geval het hartje klopt. Nu dus ook 2 weken eerder en iedereen weet ervan. Ach ja, scheelt mij weer vertellen en iedereen begrijpt wel waarom ik zo vaak misselijk en moe ben. Aan familie vertellen we het als ik 12 weken ben, op de verjaardag van mijn vriend