Hey meiden.. Ik moet even mijn verhaal kwijt en hoop dat er meer vrouwen zijn die zich herkennen in mijn verhaal en me tips kunnen geven.. Deze zwangerschap is niet makkelijk.. ik had een zwangerschapstest gedaan die was positief! Ik was heel blij maar al snel sloeg de blijdschap om in angst omdat ik bloed verloor.. god zijn dank zit onze kleine er nog en ik voel me zeer gezegend dat ik nog een keer mama mag worden (heb al een mooie dochter van 2.5 jaar) De rest van de zwangerschap vond ik al zwaar ik was extreem moe.. kon niet eten en had veel last van bandenpijn.. dit is gelukkig over gegaan met een week of 24 en ik kreeg toen weer wat meer energie en eetlust. Maar nu.. ik ben ruim 32 weken en ben al een week of 2 aan het ontkennen dat ik het eigenlijk weer heel zwaar vind allemaal.. mijn buik is zo dik.. het doet zeer als ik sta omdat het aan alle kanten trekt.. net ging ik mijn dochter van de peuterspeelzaal halen en vroeg er iemand hoe het ging.. ik barsten ineens in snikken uit en kon niet meer stoppen.. ik ben hooggevoelig en voel nu echt dat ik op de rand kan mijn kunnen zit.. ik ben zo onwijs moe en het zorgen voor onze dochter.. het huishouden.. boodschappen doen enz... het is me echt te veel allemaal.. maar wat kan ik er aan doen? Mijn man kan niet ineens zomaar thuis blijven.. mijn moeder kan wel even bij springen maar die heeft ook klachten waardoor ze niet elke dag kan helpen.. ze stelde voor om hulp te zoeken nog voor die laatste paar weken en even langs de huisarts te gaan.. maar wat kan die dan doen? Ik vind die laatste lootjes echt niet leuk.. voel me ook schuldig tegenover onze dochter omdat ik doorijn vermoeidheid wel eens chagrijnig ben en dan chagrijnig doe.. en tegenover onze kleine in mijn buik omdat ik ook ow zo blij ben en me gezegend voel dat ik nogmaals mama mag worden... Zo nou das mijn verhaal.. ik heb het in elk geval van me af kunnen schrijven hier.. fijn dat dit forum er is!
Herkenbaar hoor,ik had een zware zwangerschap met mijn middelste,echt ook een enorme buik en allerlei klachten waardoor ik ook al vanaf week 26 niet meer werkte omdat het niet meer ging (BI onder andere) Mijn oudste was toen rond de 2 jaar en voelde me toen hetzelfde als jou,mijn waardes waren vanaf week 33 niet best meer en moest 2x per week naar het zh om bloed te prikken en aan de ctg (hij is uiteindelijk met een geplande ks met 39.5 geboren en woog bijna 4200gram) Hetgeen wat ik toen deed is toen mijn zoontje nog s'middags naar bed ging ook slapen,ook al kan je niet slapen,dan lekker op bed liggen zodat je lichaam rust krijgt,zo veel mogelijk ml de boodschappen te laten doen en hulp vragen aan vriendinnen/zussen of wie dan ook voor je huishouden. Ik vond het toen ook erg moeilijk om hulp te vragen maar heb t wel gedaan en t scheelde bij mij echt wel. Heel veel sterkte!
Ik ben momenteel bijna 12 weken zwanger, maar ik ben zooooooo ontzettend moe, iedere dag wel lichte tot matige hoofdpijn en geen eetlust. Vorige week dacht ik dat het iets minder werd allemaal, maar deze week zit ik er weer dik in. Ik werk 40 uur, een (op het moment) zeer drukke secretaresse baan. Ik kom thuis, ik flans (bijna letterlijk) avondeten in elkaar, met een beetje geluk heb ik nog puf om af te wassen en ik plof op de bank. Ik kom nergens aan toe. Iedere vrije minuut slaap ik zowat. We hebben ook nog 2 langharige katten, waardoor we iedere dag eigenlijk moeten stofzuigen, maar ook dat lukt me echt niet. Ik snap je frustraties wel, al ben ik nog niet zo ver als jij in de zwangerschap.
Wat vervelend voor je! Mijn advies zou zijn, zoek een schoonmaakster, ook fijn voor straks na de bevalling, en laat je boodschappen thuis bezorgen of via zo een pick up punt. Laat je dochter net wat vaker tv kijken zodat jij ook even aan je rust komt. En de tijd dat ze op de peuterspeelzaal is, lig jij lekker languit in bad/bed/bank. Sterkte hoor!
Ik ben ook nog maar 13 weken zwanger, maar ik ben ook zo moe dat ik wel de hele dag kan janken. Je voelt je er niet een leuke moeder door met nog een kleintje die je aandacht wil... Bovenstaande tip is voor mij echt een uitkomst: laat ze maar iets vaker tv kijken. Normaal ben ik daar niet zo voor, maar op dit moment helpt het wel. Verder probeer ik in het huishouden alleen het broodnodige te doen. Als het maar niet vies is, het hoeft niet te glimmen zeg maar. Oh en stofzuigen hoeft niet zo vaak als je een swiffer aanschaft Ben je zo mee klaar en het is veel minder zwaar, dat ding is tegenwoordig mijn beste vriend in huis!
Ahh meid. Wat valt het dan allemaal zwaar hè? Ik ben er ook helemaal klaar mee. Vind het verschrikkelijk. Overal pijn. Overal opgezwollen. Maagzuur, spataderen (hel!!) Bekken pijn, slecht slapen en ga zo maar door. Ook ik heb nog een knul van 2.5 rondlopen. Pfff.. Als je het leuk vind om samen te kletsen erover (of klagen) of tips uitwisselen mag je een pb sturen
Hey meid, wat fijn dat je het hier even van je af kunt schrijven in orde geval.. Hooggevoelig zijn ken ik als geen ander. Probeer echt momentjes te creëeren wanneer je echt even tijd hebt voor jezelf. Even op de bank met de benen omhoog, dutje doen met je dochter als ze nog slaapt en anders haar even een filmpje aan en er bij liggen op de bank.. Klinkt misschien niet leuk maar jullie hebben er allemaal niks aan als je moe bent en wie weet helpt dat een beetje.. Probeer te aarden.. Weet je hoe dat werkt? Je mag me een pb sturen en anders is er op Google ook het een en ander te vinden natuurlijk.. Dat lijkt me in jouw situatie echt fijn om te doen! Sterkte en hopelijk kun je tussen de moeilijkheden door toch nog genieten!
Herkenbaar... ik had het bij de 3e zwangerschap. Ik barste toen ineens in tranen uit op het werk, ook toen iemand vroeg hoe het ging , ik heb toen de afspraak gemaakt dat ik kortere dagen ging werken. Na mijn werk ging ik eerst liggen en vervolgens pas de kids van de BSO / KDV halen. Mijn man was 's avonds ook veel weg voor zijn werk, dus ik stond er ook nog eens alleen voor. Uit jouw verhaal maak ik op dat je niet werkt? Als je wel werkt, zou ik het daar ook zsm aangeven en minder werken / gedeeltelijk ziek melden. Een schoonmaak hulp inschakelen, voor de grote klussen. Samen boodschappen doen, gelijk voor een hele week, en anders eventueel thuis laten bezorgen. Dan hoef je je huis in ieder geval niet uit. Na elke klus / activiteit, even gaan zitten / liggen, dan is de was ophangen een stuk minder zwaar, als je weet dat je daarna weer even gaat zitten. En ondanks alles, probeer je chagrijnige buien niet teveel op je dochter te projecteren. Ik had hier de laatste weken een hele vervelende peuter puber, en het duurde even voordat ik besefte dat het kwam doordat ik niet lekker in mijn vel zat (misselijk en moe) en dit toch onbewust op haar projecteerde (kort houden, snel geirriteerd e.d.) Ik zie ook een beetje op tegen de laatste loodjes straks, heb er nu 3 waarvan 2 sowieso naar school moeten, of ik nou mijn bed uit wil of niet, en zij moeten ook naar vriendjes, sporten, zwemles e.d. Ik sta er nog steeds vaak alleen voor door het werk van mijn man, dus het gaat een pittige tijd worden.
Dit helemaal! Als het financieel mogelijk is, zoveel mogelijk uitbesteden. Vanwege mijn voorgaande, gecompliceerde zwangerschappen, weet ik dat ik vanaf een week of 20 niets meer zelf zal kunnen (ik ben nog niet zwanger, maar ik heb reuma afgaande op de vorige zwangerschappen, kan aardig voorspellen wat er gaat gebeuren). Daarom kijk ik nu alvast naar wat ik uit kan besteden. Mijn oudste kan bv al alleen naar school om de hoek, de jongste niet (gaat straks naar een andere school dan de oudste) dus daar zou ik iemand voor betalen om hem weg te brengen. Dat hoeft echt niet duur te zijn, ik ga uit van een normaal GO tarief, de school is 5 minuten fietsen en dat is dan max. 1 uur per dag. En een schoonmaakster is ook een absolute must! Vooral ook om vieze geurtjes te voorkomen, aangezien ik erg misselijk ben tijdens de zwangerschap. Het is allemaal echt niet leuk dat het zo moet, maar het is al rot genoeg zo, dus ik ga uitbesteden wat ik kan om het mezelf en mijn gezin zo makkelijk mogelijk te maken. Mijn man doet overigens veel in huis, maar hij werkt veel, dus om hem niet teveel te belasten, dan maar zo
Ik herken het ook hoor. Ben ruim 5 jr bezig geweest om zwanger te worden en heb steeds geroepen dat ik nooit zou klagen mocht het ooit lukken.. Nou dat valt ook niet mee. Heb in het begin nierbekkenontsteking gehad en daarna nog 2x blaasontsteking. Heb bekkeninstabiliteit, te lage bloeddruk, lage ijzer en lage vit b12.. Daarnaast op het randje van zwangerschapsdiabetes.. Ben moe, slaap slecht, veel last van bekken en nu ook van mn bovenrug door mn zware buik.. Maar toch meiden.. Het is ons gegeven. Probeer te genieten van de fijne momenten en wees gezegend want het zwanger zijn is lang niet iedereen gegeven.. Nog even doorzetten met z'n allen!! Heel veel sterkte allemaal..
Heel herkenbaar. Ik weet nog dat ik met 32 weken onder aan de trap stond en dacht hoe moet ik dit mog acht weken volhouden... Was deels ziek gemeld en moest nog twee weken werken.... Nog geen vijf dagen later begon mijn bevalling....
Ik herken het ook bijna 32 weken zwanger en heel mijn zwangerschap al ziek. Telkens zo ziek als een hond op bed en nu al dus bijna 32 weken. Mijn zoontje heb ik zo een medelijden mee want meerendeels lig ik op bed.
Hi ik kan het me goed voorstellen dat je er even goed doorheen zit. Zeker als je hooggevoelig bent en alles zo rauw bij je binnen komt. Ik ben ook hooggevoelig, of hypersensitief, en pik ook meer signalen en prikkels op dan de gemiddelde persoon. Ik heb geen andere kindjes maar als ik jou was zou ik de hulp aanpakken. Verder probeer een manier te vinden om je van een deel tijdelijk af te sluiten. Tijdens een zwangerschap ben je emotioneler en ervaar je de dingen heftiger. Je kind is belangrijk, de babe in je buik, je partner, de mensen om wie je geeft, maar de rest mag best even ver op de achtergrond. Ik lees hier zat fijne tips waar je wat mee kunt. Nog even doorzetten! Je kunt het.
Had zelf van de week ook al een topic geopend.. Ben ook op Heb vanaf begin af aan dagelijks migraine en 2x opgenomen geweest met uitdroging. Sinds 3 dagen terug ook bekkenpijn heel erg gisteren huisarts geweest en ze zeggen bekkeninstabiliteit dus heb echt k dagen nu want kan er wel bij... Had tot gisteren 11 dagen migraine aan 1 stuk door.. En heb ook een klein jongetje lopen Van drie en geen hulp Manlief werkt 40 uur en mijn moeder is zelf zwak krijgt in januari haar gastric bypass en mijn beste vriendin werkt zelf ook en springt bij waar ze kan.. Verder is het dus op mezelf Een hele dikke knuffel en sterkte nog.. Hoe mooi het moet zijn dat is niet voor iedereen weggelegd... Het is een zwaar iets wat je moet doorstaan...
Je had mij gisterenavond moeten zien. ML is twee dagen van huis en ik trek het al niet meer. Ik was net op tijd om mijn zoontje van 1,5 van het kdv af te halen, eten maken, doodmoe kind wat weigert mee te werken naar bed proberen te krijgen, toch nog even een filmpje, uiteindelijk in bed, zooi beneden opruimen tot op het punt dat ik stond te trillen op mijn benen van de pijn in mijn bekken. Ik was om 21:30 eindelijk klaar om naar bed te gaan, begint de kat te kotsen! Ik ben beginnen schreeuwen en tieren en heb alles wat los en vast zat naar dat arme beestje gegooid. Uiteindelijk hyperventilerend en huilend in bed gekropen (godzijdank sliep zoonlief erdoorheen)... Vanavond komen oma en opa oppassen en ik ga lekker een avondje breien, ZEN!