hoe reageerde je hond op en na (thuis)bevalling?

Ik lees mee, we hebben hier een boomer van 3 jaar rondlopen.. Ik betrek hem nu wel al bij alles wat we doen, alles we aan het klussen zijn op de babykamer komt ie er gezellig bij liggen.. En ook als ik nieuwe spulletjes heb gekregen of gekocht dan laat ik het aan hem ruiken en dan zeg ik dat dat voor de baby is.. Normaal kan ie nergens van af blijven en weet ie niet hoe snel ie ermee moet gaan spelen, maar van de knuffels en spulletjes van de baby blijft ie af..

 

Ik ben dan wel niet thuis bevallen maar in het ziekenhuis...
Op zondag ben ik naar het ziekenhuis geweest omdat ik de kleine wat minder voelde ik bleek te weinig vruchtwater te hebben en zou de dag erop ingeleid worden, toen we die zondag thuis kwamen was de hond ineens erg onrustig en aanhankelijk... WIlde constant knuffelen!
De volgende ochtend was hij ook nog steeds onrustig en hij schijnt hier thuis flink te hebben gejankt....
Uiteindelijk ben ik op de woensdag met een keizersnee bevallen en ik kwam op vrijdagavond weer thuis...
De hond was toen bij mijn ouders en kwam zaterdagavond weer thuis, hij reageerde op mij heel afstandelijk en had meer interesse in mijn vriend.... De kleine vond hij niet zo interessant, hij snuffelde even maar vond het daarna prima!
Nu nog steeds eigenlijk, ik betrek hem er wel bij en als ik met de kleine heb geknuffeld knuffel ik daarna ook nog even met hem zodat hij niet het gevoel krijgt dat hij minder is zeg maar, en dat werkt tot nu toe prima!

 

Hallo,

Wat een goed onderwerp! Ik hou het hier in de gaten. ben mogen 37 weken en ben heel benieuwd of ik iets aan mn hondje kan merken en idd hoe het na de bevalling kan gaan.

Groetjes Loes

 

Hallo,

Ik heb net even mijn dierenarts gebeld en kreeg een site door:
www.minderhondenbeten.nl
Mss hebben jullie er iets aan, daar staat per leeftijdscategorie van het kind beschreven waar je op moet letten.
Nou ik ga maar ns lezen dan haha.

Groetjes Loes

 

Hahah onze hond(je) begon net voor dat mijn vliezen braken heel erg maf te doen, dus ik schoot in de lach en dacht dus dat ik in mijn broek aan het plassen was.. maarnee het waren dus mijn vliezen die gebroken waren
Bij mijn oudste ben ik thuis bevallen, nou dat was echt niet te doen met hem in huis... als ik zat te puffen, of auww riep dan sprong hij met zijn voor poten tegen mij aan en als ik op mijn knieen zat dan stond hij tegen mijn rug aan, zat te janken en te blaffen.
Ik werd echt gek van hem..mijn schoonmoeder heeft hem toen mee opgehaald.
Toen mijn oudste geboren was heeft ze hem weer mee terug genomen en hebben wij hem eerst een mutsje gegeven en daar liep hij mee weg en ging op zijn plek met het mutsje slapen.
Enige tijd later mocht hij boven komen en hij was niet bij mijn zoon weg te slaan.
Hij legde zijn kop op zijn buikje en bleef pal naast hem liggen.
Als er vizite kwam liet hij ons merken dat hij liever niet had dat de vizite te dicht bij onze zoon zou komen.

Bij de 2e ben ik bevallen in het ziekenhuis..mijn man mocht toen niet blijven slapen dus nam hij het mutsje van onze zoon mee naar huis en daar heeft hij ook het mutsje de hele tijd bij zich gehouden.
Eenmaal thuis toen ik op de bank lag hebben we hem erbij gelaten, hij snuffelde even en toen was het goed.
Wel liep hij ons de hele tijd achterna.

Bij mijn dochter ben ik ook in het ziekenhuis bevallen, maar daar hadden ze haar mutsje per ongeluk weggegooid.
Dit keer mocht mijn man wel blijven slapen dus hebben we niets aan onze hond voor die tijd laten ruiken.
Volgende dag mochten we gezamelijk naar huis, hij kwam even ruiken en toen was het goed.

 

hey wij hebben een stafford/rottweiler mix, echt een superlieverd. hoe ze vóór de bevalling deed weet ik niet want ik pas 2 uur thuis en toen werd mn dochtertje al geboren. (bevalling duurde 2,5 uur) en we waren nog onderweg naar huis. maar toen ze eenmaal geboren was durfde de hond een paar dagen lang niet naar boven (normaal kwam ze heel veel boven), maar ze durfde echt niet

na een paar dagen is ze even komen snuffelen en toen met een rotvaard weer naar beneden. uiteindelijk is het allemaal goed gekomen

 

mijn hondje (eigenaardige mix tussen york malteser en naakthond)
reageerde onder de weeen best heftig naar mij toe ze was erg druk en ging steeds aandacht bij mijn man vragen was best zielig,
ben hierdoor ook naar boven gegaan....arm beestje.

toen mijn dochtertje was geboren kwam mijn hond vrij snel even naar boven ze liep meteen naar de wieg en begon aan de bodem van de wieg te snuffelen ze rook het vruchtwater denk ik..
toen haalde we de baby eruit en bleef ze aan haar snuffelen en heel lief doen en dat is altijd zo gebleven

 

Ik ben van de oudste thuis bevallen terwijl onze engelse bull stilletjes onder het bed lag. We waren haar helemaal vergeten!
Nadat T geboren was en op de weegschaal gelegd werd, schoot ze onder het bed vandaan om hem een lik over de rug te geven en ging ze weer onder het bed liggen. Daarna hebben we haar de moederkoek nog laten ruiken en was het goed.

Bij de jongste braken de vliezen in de woonkamer en was het een waterplas op de grond. Voordat ik een dweil gevonden had , had onze hond al flink opgeruimd..
De vk was bang voor honden, dus deze keer was ze er niet bij.
Wel na die tijd direct kennis laten maken en de moederkoek weer laten ruiken.

en ja, vanaf de eerste dag wil onze hond altijd zijn waar de kids ook zijn, en als ze er een hoort huilen komt ze me halen!

 

Leuk onderwerp. Ik ben ook erg benieuwd hoe onze hond (een boxer) gaat reageren op de geboorte van de baby. Ik denk dat ze zo'n kleintje erbij wel interessant gaat vinden maar je weet het natuurlijk nooit.
Wij zijn van plan om haar gewoon bij de bevalling te laten, tenzij het echt niet anders kan... dan gaat ze even naar de garage ofzo. Maar ik hoop niet dat dat nodig is.....

 

Onze beagle heeft helemaal niet gereageerd. Die sul is lekker blijven slapen. Alleen toen de vk of de kraamhulp binnen kwam moest hij hun even begroeten.
Toen de kinderen waren geboren heb ik hem er gelijk bij gelaten. Hij mocht even op het hoofdje snuffelen en likken en klaar. De wieg is een dag leuk geweest en daarna was hij er ook weer klaar mee.

 

Onze hond was altijd erg aan mij gehecht. Hij ging altijd achter mij aan en luisterde ook altijd alleen naar mij. Tijdens de zwangerschap veranderde dat niet. Maar toen de bevalling begon veranderde hij totaal.
Hij was eerst erg aan het janken in het halletje. hij mag ook niet verder in huis komen omdat we op een boerderij wonen. Hij is veel buiten en is dan best vies.
Toen we plots naar het ziekenhuis moesten en we kwamen langs hem door het halletje, negeerde hij me.
Toen we de volgende dag thuiskwamen moest hij niets meer van me hebben.
toen ik bram de volgende dag aan hem liet zien, keek de hond de andere kant op.
Dat is nu nog steeds zo. Na een paar weken na de bevalling keek de hond mij wel weer aan en nu is het weer als vanouds. Maar zodra ik bram laat zien negeerd hij ons weer

 

heey jij ook een tosa??
wat leuk!!
heb hier ook een tosa inu lopen
een reu van bijna 2
die reageerde ook gelijk goed op lorenzo toen hij geboren werd
ook helemaal niet jaloers
ben benieuwd hoe onze bullmastiff teefje reageert haha

 

Wij brengen de hond ook weg net als Isabella.

Hij mag daarna direct snuffelen aan de baby. Dat hebben we bij Isabella ook gedaan.